بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ واى بر كم فروشان!

الَّذِينَ إِذَا اكْتالُوا عَلَي النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ

(همان) كسانى كه وقتى از مردم پيمانه مى‌گيرند، بطور كامل مى‌گيرند؛

وَ إِذا كالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ

و [لى‌] هنگامى كه براى آنان پيمانه كنند يا براى آنان وزن كنند، (مى‌كاهند و) خسارت مى‌زنند.

أَ لا يَظُنُّ أُولئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ

آيا آنان نمى‌دانند كه آنان برانگيخته مى‌شوند،

لِيَوْمٍ عَظِيمٍ

در روزى بزرگ؟!

يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ

روزى كه مردم براى پروردگار جهانيان به پا مى‌خيزند.

كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ

هرگز چنين نيست قطعا نامه (اعمال) بدكاران در زندان (دوزخ) است.

وَ ما أَدْراكَ ما سِجِّينٌ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه زندان (دوزخ) چيست؟!

كِتابٌ مَرْقُومٌ

(آن) نامه‌اى است كه نوشته شده است.

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

در آن روز واى بر تكذيب كنندگان!

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ

(همان) كسانى كه روز جزا را دروغ مى‌انگارند.

وَ ما يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ

در حالى كه جز، هر تجاوزكار گنه پيشه آن را تكذيب نمى‌كند.

إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِ آياتُنا قالَ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ

هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مى‌شود، مى‌گويد: » (اينها) افسانه‌هاى پيشينيان است.«

كَلاَّ بَلْ رانَ عَليٰ قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ

هرگز چنين نيست، بلكه آنچه را همواره بدست مى‌آوردند بر دل‌هايشان (غلبه كرده) و زنگار گرفته است.

كَلاَّ إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ

هرگز چنين نيست قطعا در آن روز آنان از (ملاقات) پروردگارشان منع شده‌اند.

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصالُوا الْجَحِيمِ

سپس قطعا آنان وارد دوزخ مى‌شوند (و مى‌سوزند)!

ثُمَّ يُقالُ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ

سپس (به آنان) گفته مى‌شود: »اين چيزى است كه همواره آن را دروغ مى‌انگاشتيد!«

كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

هرگز چنين نيست قطعا نامه (اعمال) نيكان در مراتب عالى است.

وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّيُّونَ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه مراتب عالى چيست؟!

كِتابٌ مَرْقُومٌ

(آن) نامه‌اى است كه نوشته شده است،

يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ

[و] مقربان آن را گواهى مى‌دهند.

إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ

قطعا نيكان در نعمتى فراوانند.

عَلَي الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ

در حالى كه بر تخت‌ها (تكيه زده و) مى‌نگرند.

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ

در چهره‌هايشان شادابى فراوانى نعمت را مى‌شناسى.

يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ

از شراب خالص مهر نهاده شده نوشانده مى‌شوند.

خِتامُهُ مِسْكٌ وَ فِي ذٰلِكَ فَلْيَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُونَ

مهر آن مشك است؛ و در مورد اين (شراب‌ها) پس مشتاقان بايد (بزرگوارانه بر يكديگر پيشى گيرند و) اشتياق ورزند.

وَ مِزاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ

و آميزه‌اش از شراب برتر (چشمه بهشتى) است،

عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ

چشمه سارى كه مقربان از آن مى‌نوشند.

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ

در واقع كسانى كه خلافكارى كردند همواره به كسانى كه ايمان آوردند مى‌خنديدند،

وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغامَزُونَ

و هنگامى كه بر آنان مى‌گذشتند، با اشاره ريشخند مى‌كردند.

وَ إِذَا انْقَلَبُوا إِليٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ

و هنگامى كه به سوى خانواده‌شان باز مى‌گشتند شادمانه بر مى‌گشتند،

وَ إِذا رَأَوْهُمْ قالُوا إِنَّ هٰؤُلاءِ لَضالُّونَ

و هنگامى كه آنان را مى‌ديدند مى‌گفتند: »قطعا اينان گمراهانند.«

وَ ما أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حافِظِينَ

در حالى كه بر آنان نگاهبانانى فرستاده نشده بود.

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ

پس امروز كسانى كه ايمان آوردند به كافران مى‌خندند،

عَلَي الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ

در حالى كه بر تخت‌ها (تكيه‌زده و) مى‌نگرند.

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ

آيا كافران آنچه را همواره انجام مى‌دادند پاداش داده شدند.