بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ واى بر كم‌فروشان

الَّذِينَ إِذَا اكْتالُوا عَلَي النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ

آنان كه هر گاه پيمايند بر مردم تمام بردارند

وَ إِذا كالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ

و هر گاه پيمايندشان يا سنجندشان كم دهند

أَ لا يَظُنُّ أُولئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ

آيا نپندارند كه ايشان برانگيختگانند

لِيَوْمٍ عَظِيمٍ

براى روزى بزرگ

يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ

روزى كه بپاى خيزند مردم براى پروردگار جهانيان

كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ

نه چنين است همانا نامه گنهكاران است در سجين

وَ ما أَدْراكَ ما سِجِّينٌ

و چه دانستت چيست سجين

كِتابٌ مَرْقُومٌ

نامه‌اى است نوشته

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

واى در آن روز بر تكذيب‌كنندگان

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ

آنان كه تكذيب كنند به روز دين

وَ ما يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ

و تكذيب نكند بدان جز هر تجاوزگرى گنهكار

إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِ آياتُنا قالَ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ

كه هر گاه خوانده شود بر او آيتهاى ما گويد اين است افسانه‌هاى پيشينيان

كَلاَّ بَلْ رانَ عَليٰ قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ

نه چنين است بلكه چيره گشت بر دلهاى آنها بودند فراهم مى‌كردند

كَلاَّ إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ

نه چنين است همانا ايشانند از پروردگارشان آن روز راندگان

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصالُوا الْجَحِيمِ

سپس ايشانند همانا چشندگان دوزخ

ثُمَّ يُقالُ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ

پس گفته شود اين است آنچه بوديد بدان تكذيب مى‌كرديد

كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

نه چنين است همانا نامه نيكان است در عليين

وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّيُّونَ

و چه دانستت چيست عليون

كِتابٌ مَرْقُومٌ

نامه نوشته

يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ

كه گواهيش دهند نزديكان

إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ

همانا نيكانند در نعمتها

عَلَي الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ

بر بالشها (يا تختها) نگران

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ

بشناسى در چهره‌شان خرمى نعمتها

يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ

نوشاينده شوند از جامى مهرزده

خِتامُهُ مِسْكٌ وَ فِي ذٰلِكَ فَلْيَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُونَ

مهر آن است مشك و بدين پس بايد بگروند گروندگان

وَ مِزاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ

و آميزش آن است از تسنيم

عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ

چشمه‌اى كه نوشند از آن نزديكان

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ

همانا آنان كه گنهكاراند بودند بر آنان كه ايمان آوردند خنده‌زنان

وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغامَزُونَ

و هر گاه مى‌گذشتند بر آنان به چشم طعن و استهزاء بنگرند

وَ إِذَا انْقَلَبُوا إِليٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ

و هر گاه بازمى‌گشتند بسوى خاندان خويش بازمى‌گشتند لبخندزنان

وَ إِذا رَأَوْهُمْ قالُوا إِنَّ هٰؤُلاءِ لَضالُّونَ

و هر گاه مى‌ديدندشان مى‌گفتند همانا اينانند گمراهان

وَ ما أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حافِظِينَ

و فرستاده نبودند بر ايشان نگهبانان

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ

پس امروز آنان كه ايمان آوردند به كافرانند خنده‌زنان

عَلَي الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ

بر بالشهايند نگران

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ

آيا پاداش داده شدند كفار آنچه را بودند مى‌كردند