بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ

به نام خداوند رحمان و رحيم.؛ واى بر كم‌فروشان.

ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ

كسانى كه وقتى از مردم پيمانه مى‌گيرند تمام مى‌گيرند.

وَ إِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ

و چون پيمانه به مردم دهند يا براى ايشان وزن كنند بكاهند.

أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ

آيا آنها نمى‌دانند كه در روزى بس بزرگ مبعوث خواهند شد.

لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ

آيا آنها نمى‌دانند كه در روزى بس بزرگ مبعوث خواهند شد.

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

روزى كه مردم به فرمان پروردگار جهانيان مى‌ايستند.

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ

در آن روز همه يك جور سرنوشت ندارند بلكه نامه بدكاران در سجين است.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ

و تو چه دانى كه سجين چيست؟.

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

كتابى است نوشته شده.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

در آن روز واى بر تكذيب‌گران.

ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

همانها كه روز جزا را تكذيب مى‌كنند.

وَ مَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

و جز ستمگر گنه‌كار آن را تكذيب نكند.

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

و چون آيات ما را بر او بخوانند گويد افسانه‌هاى گذشتگان است.

كَلَّا بَلۡ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

نه، اين حرفها بهانه است، علت اصلى تكذيبشان اين است كه در اثر اعمال زشتشان دلهايشان زنگار بسته.

كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ

نه، چنين كسانى با نيكان سرنوشت مشتركى ندارند اينان آن روز از قرب پروردگارشان دورند.

ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ

آن گاه وارد جهنم شوند.

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

سپس به ايشان گفته شود كه اين همان چيزى است كه آن را تكذيب مى‌كرديد.

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

نه، نامه نيكان در عليين است.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ

و تو چه دانى كه عليين چيست؟.

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

كتابى است نوشته شده.

يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

كه مقربان شاهد آنند.

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ

محققا ابرار غرق در نعمتند.

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

بر اريكه‌ها تكيه زده تماشا مى‌كنند.

تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ

در سيمايشان طراوت تنعم مشاهده مى‌شود.

يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ

از شراب بى‌غش و صافى به ايشان مى‌نوشانند.

خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞ وَ فِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ

شرابى كه مهر و مومش مشك است و شايسته است كه مردم نسبت به چنين زندگى مسابقه بگذارند.

وَ مِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ

شرابى كه ممزوج با چشمه تسنيم است.

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ

منظور چشمه‌اى است خاص مقربين كه جز از آن نمى‌نوشند.

إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ

امروز مجرمين همواره به كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌خندند.

وَ إِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ

و وقتى به آنان برمى‌خورند با اشاره چشم به استهزاى ايشان مى‌پردازند.

وَ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ

و چون به همفكران خود مى‌رسند خوشحالانه برمى‌خورند.

وَ إِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ

و چون به مؤمنين برمى‌خورند به يكديگر مى‌گويند اينها گمراهانند.

وَ مَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ

و خداى تعالى اين مجرمين را نگهبان و مسئول مؤمنين نكرده.

فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ

و چون در دنيا چنين بودند امروز مؤمنين به كفار مى‌خندند.

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

و بر اريكه‌هاى خود تكيه زده تماشا مى‌كنند.

هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ

ببينند آيا كفار در برابر كرده‌هايشان چه جزايى مى‌بينند.