بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ واى بر كم فروشان!

ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ

(همان) كسانى كه وقتى از مردم پيمانه مى‌گيرند، بطور كامل مى‌گيرند؛

وَ إِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ

و [لى‌] هنگامى كه براى آنان پيمانه كنند يا براى آنان وزن كنند، (مى‌كاهند و) خسارت مى‌زنند.

أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ

آيا آنان نمى‌دانند كه آنان برانگيخته مى‌شوند،

لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ

در روزى بزرگ؟!

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

روزى كه مردم براى پروردگار جهانيان به پا مى‌خيزند.

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ

هرگز چنين نيست قطعا نامه (اعمال) بدكاران در زندان (دوزخ) است.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه زندان (دوزخ) چيست؟!

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

(آن) نامه‌اى است كه نوشته شده است.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

در آن روز واى بر تكذيب كنندگان!

ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

(همان) كسانى كه روز جزا را دروغ مى‌انگارند.

وَ مَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

در حالى كه جز، هر تجاوزكار گنه پيشه آن را تكذيب نمى‌كند.

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مى‌شود، مى‌گويد: » (اينها) افسانه‌هاى پيشينيان است.«

كَلَّا بَلۡ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

هرگز چنين نيست، بلكه آنچه را همواره بدست مى‌آوردند بر دل‌هايشان (غلبه كرده) و زنگار گرفته است.

كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ

هرگز چنين نيست قطعا در آن روز آنان از (ملاقات) پروردگارشان منع شده‌اند.

ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ

سپس قطعا آنان وارد دوزخ مى‌شوند (و مى‌سوزند)!

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

سپس (به آنان) گفته مى‌شود: »اين چيزى است كه همواره آن را دروغ مى‌انگاشتيد!«

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

هرگز چنين نيست قطعا نامه (اعمال) نيكان در مراتب عالى است.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه مراتب عالى چيست؟!

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

(آن) نامه‌اى است كه نوشته شده است،

يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

[و] مقربان آن را گواهى مى‌دهند.

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ

قطعا نيكان در نعمتى فراوانند.

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

در حالى كه بر تخت‌ها (تكيه زده و) مى‌نگرند.

تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ

در چهره‌هايشان شادابى فراوانى نعمت را مى‌شناسى.

يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ

از شراب خالص مهر نهاده شده نوشانده مى‌شوند.

خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞ وَ فِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ

مهر آن مشك است؛ و در مورد اين (شراب‌ها) پس مشتاقان بايد (بزرگوارانه بر يكديگر پيشى گيرند و) اشتياق ورزند.

وَ مِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ

و آميزه‌اش از شراب برتر (چشمه بهشتى) است،

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ

چشمه سارى كه مقربان از آن مى‌نوشند.

إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ

در واقع كسانى كه خلافكارى كردند همواره به كسانى كه ايمان آوردند مى‌خنديدند،

وَ إِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ

و هنگامى كه بر آنان مى‌گذشتند، با اشاره ريشخند مى‌كردند.

وَ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ

و هنگامى كه به سوى خانواده‌شان باز مى‌گشتند شادمانه بر مى‌گشتند،

وَ إِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ

و هنگامى كه آنان را مى‌ديدند مى‌گفتند: »قطعا اينان گمراهانند.«

وَ مَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ

در حالى كه بر آنان نگاهبانانى فرستاده نشده بود.

فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ

پس امروز كسانى كه ايمان آوردند به كافران مى‌خندند،

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

در حالى كه بر تخت‌ها (تكيه‌زده و) مى‌نگرند.

هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ

آيا كافران آنچه را همواره انجام مى‌دادند پاداش داده شدند.