بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ واى بر كم‌فروشان

ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ

آنان كه هر گاه پيمايند بر مردم تمام بردارند

وَ إِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ

و هر گاه پيمايندشان يا سنجندشان كم دهند

أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ

آيا نپندارند كه ايشان برانگيختگانند

لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ

براى روزى بزرگ

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

روزى كه بپاى خيزند مردم براى پروردگار جهانيان

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ

نه چنين است همانا نامه گنهكاران است در سجين

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ

و چه دانستت چيست سجين

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

نامه‌اى است نوشته

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

واى در آن روز بر تكذيب‌كنندگان

ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

آنان كه تكذيب كنند به روز دين

وَ مَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

و تكذيب نكند بدان جز هر تجاوزگرى گنهكار

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

كه هر گاه خوانده شود بر او آيتهاى ما گويد اين است افسانه‌هاى پيشينيان

كَلَّا بَلۡ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

نه چنين است بلكه چيره گشت بر دلهاى آنها بودند فراهم مى‌كردند

كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ

نه چنين است همانا ايشانند از پروردگارشان آن روز راندگان

ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ

سپس ايشانند همانا چشندگان دوزخ

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

پس گفته شود اين است آنچه بوديد بدان تكذيب مى‌كرديد

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

نه چنين است همانا نامه نيكان است در عليين

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ

و چه دانستت چيست عليون

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

نامه نوشته

يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

كه گواهيش دهند نزديكان

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ

همانا نيكانند در نعمتها

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

بر بالشها (يا تختها) نگران

تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ

بشناسى در چهره‌شان خرمى نعمتها

يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ

نوشاينده شوند از جامى مهرزده

خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞ وَ فِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ

مهر آن است مشك و بدين پس بايد بگروند گروندگان

وَ مِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ

و آميزش آن است از تسنيم

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ

چشمه‌اى كه نوشند از آن نزديكان

إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ

همانا آنان كه گنهكاراند بودند بر آنان كه ايمان آوردند خنده‌زنان

وَ إِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ

و هر گاه مى‌گذشتند بر آنان به چشم طعن و استهزاء بنگرند

وَ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ

و هر گاه بازمى‌گشتند بسوى خاندان خويش بازمى‌گشتند لبخندزنان

وَ إِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ

و هر گاه مى‌ديدندشان مى‌گفتند همانا اينانند گمراهان

وَ مَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ

و فرستاده نبودند بر ايشان نگهبانان

فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ

پس امروز آنان كه ايمان آوردند به كافرانند خنده‌زنان

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

بر بالشهايند نگران

هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ

آيا پاداش داده شدند كفار آنچه را بودند مى‌كردند