بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ واى بر كم‌فروشان!

ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ

آنان كه وقتى براى خود پيمانه مى‌كنند، حق خود را بطور كامل مى‌گيرند؛

وَ إِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ

اما هنگامى كه مى‌خواهند براى ديگران پيمانه يا وزن كنند، كم مى‌گذارند!

أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ

آيا آنها گمان نمى‌كنند كه برانگيخته مى‌شوند،

لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ

در روزى بزرگ؛

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان مى‌ايستند.

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ

چنين نيست كه آنها (درباره قيامت) مى‌پندارند، به يقين نامه اعمال بدكاران در «سجين» است!

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ

تو چه مى‌دانى «سجين» چيست؟

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

نامه‌اى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى!

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

واى در آن روز بر تكذيب‌كنندگان!

ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

همانها كه روز جزا را انكار مى‌كنند.

وَ مَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

تنها كسى آن را انكار مى‌كند كه متجاوز و گنهكار است!

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

(همان كسى كه) وقتى آيات ما بر او خوانده مى‌شود مى‌گويد: «اين افسانه‌هاى پيشينيان است!»

كَلَّا بَلۡ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

چنين نيست كه آنها مى‌پندارند، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دلهايشان نشسته است!

كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ

چنين نيست كه مى‌پندارند، بلكه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند!

ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ

سپس آنها به يقين وارد دوزخ مى‌شوند!

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

بعد به آنها گفته مى‌شود: «اين همان چيزى است كه آن را انكار مى‌كرديد!»

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

چنان نيست كه آنها (درباره معاد) مى‌پندارند، بلكه نامه اعمال نيكان در «عليين» است!

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ

و تو چه مى‌دانى «عليين» چيست!

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

نامه‌اى است رقم‌خورده و سرنوشتى است قطعى،

يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

كه مقربان شاهد آنند!

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ

مسلما نيكان در انواع نعمت‌اند:

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

بر تختهاى زيباى بهشتى تكيه كرده و (به زيباييهاى بهشت) مى‌نگرند!

تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ

در چهره‌هايشان طراوت و نشاط نعمت را مى‌بينى و مى‌شناسى!

يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ

آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌اى سيراب مى‌شوند!

خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞ وَ فِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ

مهرى كه بر آن نهاده شده از مشك است؛ و در اين نعمتهاى بهشتى راغبان بايد بر يكديگر پيشى گيرند!

وَ مِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ

اين شراب (طهور) آميخته با «تسنيم» است،

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ

همان چشمه‌اى كه مقربان از آن مى‌نوشند.

إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ

بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مى‌خنديدند،

وَ إِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ

و هنگامى كه از كنارشان مى‌گذشتند آنان را با اشاره تمسخر مى‌كردند،

وَ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ

و چون به سوى خانواده خود بازمى‌گشتند مسرور و خندان بودند،

وَ إِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ

و هنگامى كه آنها را مى‌ديدند مى‌گفتند: «اينها گمراهانند!»

وَ مَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ

در حالى كه هرگز مأمور مراقبت و متكفل آنان [مؤمنان‌] نبودند!

فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ

ولى امروز مؤمنان به كفار مى‌خندند،

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مى‌نگرند!

هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ

آيا (با اين حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟!