بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ خواهنده‌اى عذاب واقع شدنى را درخواست كرد.

لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ

كه براى كافران هيچ دفع كننده‌اى از آن نيست.

مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعارِجِ

از طرف خداى صاحب درجات.

تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ

فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‌روند.

فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِيلاً

پس با شكيبايى نيكو شكيبا باش؛

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً

[چرا] كه آنان آن (روز) را دور مى‌بينند،

وَ نَراهُ قَرِيباً

و (ما) آن را نزديك مى‌بينيم.

يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ

روزى كه آسمان همچون روغن (يا فلز) گداخته مى‌شود،

وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ

و كوه‌ها همانند پشم رنگين (زده شده) مى‌شود!

وَ لا يَسْئَلُ حَمِيمٌ حَمِيماً

و هيچ (دوست) گرم نزديكى از (دوست) گرم نزديك (خود) پرسش نمى‌كند.

يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ

آن (دوست) ان به آنان نشان داده مى‌شوند، خلافكار آرزو مى‌كند كه (براى نجات) از عذاب آن روز پسرانش را تاوان دهد.

وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ

و (نيز) همسرش و برادرش را،

وَ فَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ

و (نيز) خويشاوندانش كه او را پناه مى‌دادند،

وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ يُنْجِيهِ

و (نيز) كسانى را كه در زمين هستند جملگى (تاوان دهد) سپس او را نجات دهد.

كَلاَّ إِنَّها لَظيٰ

هرگز چنين نيست در واقع آن (دوزخ) شعله آتشين است!

نَزَّاعَةً لِلشَّويٰ

در حالى كه بر كننده پوست سر و بدن بريان شده است.

تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلَّيٰ

(دوزخ) فرا مى‌خواند كسى را كه پشت كرده و روى برتافته،

وَ جَمَعَ فَأَوْعيٰ

و (نيز كسانى را كه اموال را) جمع كرده و ذخيره كردند.

إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً

در حقيقت انسان آزمند و كم طاقت آفريده شده است،

إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً

هنگامى كه بدى به او رسد بى‌تابى مى‌كند،

وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً

و هنگامى كه نيكى به او رسد مانع (استفاده ديگران) مى‌شود،

إِلَّا الْمُصَلِّينَ

مگر نمازگزاران،

الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ

(همان) كسانى كه آنان بر نمازشان مداومت مى‌ورزند؛

وَ الَّذِينَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ

و كسانى كه در اموالشان حق معينى است،

لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ

براى درخواست كننده و محروم،

وَ الَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ

و كسانى كه روز جزا را تاييد مى‌كنند،

وَ الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ

و كسانى كه آنان از عذاب پروردگارشان بيمناكند،

إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ

[چرا] كه از عذاب پروردگارشان ايمنى نيست،

وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ

و كسانى كه آنان دامانشان را (در امور جنسى) حفظ مى‌كنند،

إِلَّا عَليٰ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ

مگر در مورد همسرانشان يا آنچه (از كنيزان) مالك شده‌اند، كه در حقيقت آنان (در اين موارد) سرزنش نمى‌شوند.

فَمَنِ ابْتَغيٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ

و كسانى كه فراتر از اين جويند پس تنها آنان تجاوزگرند.

وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ

و كسانى كه آنان امانت‌هايشان و پيمان‌هايشان را رعايت مى‌كنند،

وَ الَّذِينَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائِمُونَ

و كسانى كه آنان (براى اداى) گواهى‌هايشان ايستاده‌اند،

وَ الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ

و كسانى كه آنان بر نمازشان مواظبت مى‌نمايند،

أُولئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ

آنان در بوستان‌هاى (بهشتى)، گرامى داشته شده‌اند.

فَما لِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ

پس چه شده براى كسانى كه كفر ورزيدند كه شتابان روبه تو آرند؟

عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ عِزِينَ

از راست و از چپ، گروه گروه!

أَ يَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ

آيا هر مردى از آن (كافر) ان طمع مى‌ورزد كه در بوستان پرنعمت (بهشت) درآورده شود؟!

كَلاَّ إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ

هرگز چنين نيست؛ در حقيقت ما آنان را از آنچه مى‌دانند آفريده‌ايم.

فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ إِنَّا لَقادِرُونَ

و سوگند ياد مى‌كنم به پروردگار خاوران و باختران كه قطعا ما تواناييم،

عَليٰ أَنْ نُبَدِّلَ خَيْراً مِنْهُمْ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ

بر اينكه بهتر از آنان را جايگزين كنيم؛ و ما پيشى گرفته شده (و مغلوب) نيستيم.

فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَ يَلْعَبُوا حَتَّي يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

پس آنان را رهاكن تا (در باطل) فرو روند و بازى كنند تا اينكه روز (رستاخيز) شان را كه وعده داده مى‌شوند، ملاقات كنند.

يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِليٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ

(همان) روزى كه از قبرها بسرعت خارج مى‌شوند چنانكه گويى آنان به سوى بت‌هاى سنگى روانه مى‌شوند؛

خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ

در حالى كه چشم‌هايشان (از وحشت) فروتن است، [و] خوارى آنان را فرا گرفته است! اين روزى است كه همواره وعده داده مى‌شوند.