بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

بنام خداى رحمان رحيم؛ خواهنده‌اى عذاب حتمى را از خدا خواست.

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

عذابى كه مخصوص كفار است و دفع كننده‌اى ندارد.

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ

از جانب خداى صاحب درجات.

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ

ملائكه و روح به طرف خدا بالا مى‌روند در روزى كه مقدار آن پنجاه هزار سال است.

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا

پس صبر كن صبرى نيكو.

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا

مشركان قيامت را ناشدنى مى‌دانند.

وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا

و ما آن را محقق مى‌بينيم.

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ

روزى كه آسمان مانند فلز مذاب شود.

وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ

و كوه‌ها مانند پشم رنگارنگ گردد.

وَ لَا يَسۡ‍َٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا

سؤال نمى‌كند دوستى از حال دوستى.

يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ

خويشان خود را مى‌بينند، گناهكار دوست مى‌دارد: اى كاش از عذاب آن روز فرزندان خويش را عوض مى‌داد.

وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ

و همسرش و برادرش را.

وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُ‍ٔۡوِيهِ

و خانواده‌اش را كه به او پناه مى‌دهد.

وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ

و آنكه در زمين هست همه را، و سپس اين عوض او را نجات مى‌داد.

كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ

نه آتش جهنم شعله خالص است.

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

بسيار كننده است اطراف بدن را.

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ

مى‌خواند آنكه را كه پشت كرده و اعراض نموده است.

وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

جمع و ذخيره كرده است.

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

انسان كم صبر و پر طمع خلق شده است.

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

چون او را ضررى رسد بسيار نالان است.

وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا

و چون او را خيرى رسد بسيار بخيل است.

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ

مگر نماز گزاران.

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

آنهايى كه بر نمازشان مداومند.

وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

و آنهايى كه در اموالشان حق معينى است.

لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ

براى سائل و محروم.

وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و كسانى كه روز جزا را تصديق مى‌كنند.

وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

و كسانى كه از عذاب پروردگارشان خائفند.

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ

زيرا كه عذاب خدايشان ايمان شده نيست.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

و كسانى كه فروجشان را حفظ كنند.

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

مگر بر همسران و كنيزانى كه مالك شده‌اند آنها ملامت شده نيستند.

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

هر كه غير از اين راه را بطلبد، آنها متجاوزانند.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

و كسانى كه امانات و پيمانشان را مراعات مى‌كنند.

وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

و كسانى كه بر شهادت خويش ايستاده‌اند.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ

و كسانى كه بر نمازشان محافظت مى‌كنند.

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ

آنها در بهشتهاى والا، گراميند.

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ

چه شده بر كافران كه در نزد تو به روى تو خيره‌اند.

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ

از راست و چپ گروه، گروهند.

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ

آيا طمع مى‌كند هر كس از آنها كه داخل بهشت پر نعمت شود؟!

كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ

نه، ما آنها را از آنچه مى‌دانند آفريده‌انم.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

قسم مى‌خورم به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما تواناييم.

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

بر آنكه بهتر از آنها را عوض گيريم، ما عاجز نيستيم.

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

بگذار آنها را كه در باطل شوند و مشغول گردند حتى برسند به روزى كه وعده مى‌شوند.

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ

روزى كه از قبرها شتابان خارج مى‌شوند گويى به طرف هدفها شتابانند.

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

پائين است چشمشان، ذلت بزرگى آنها را احاطه كرده، اين روزى است كه وعده مى‌شدند.