بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ درخواست كننده‌اى عذابى را كه واقع شدنى است درخواست كرد،

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

[عذابى كه‌] ويژه كافران است، [و] آن را بازدارنده‌اى نيست.

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ

[اين عذاب‌] از سوى خداى صاحب درجات است.

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ

فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‌روند.

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا

پس صبر كن صبرى نيكو [صبرى كه در كنارش جزع و ناخشنودى نباشد.]

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا

دشمنان و مخالفان، آن [عذاب‌] را دور مى‌بينند

وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا

و ما آن را نزديك مى‌بينيم.

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ

روزى كه آسمان چون فلز گداخته گردد

وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ

و كوه‌ها مانند پشم رنگين حلاجى شده شود

وَ لَا يَسۡ‍َٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا

و هيچ خويشاوند و دوست صميمى از [اوضاع و احوال‌] خويشاوند و دوست صميمى‌اش نپرسد!

يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ

آنان را نشانشان مى‌دهند [ولى به خاطر دل‌مشغولى خود هرگز به آنان توجه نكنند!] گنهكار آرزو مى‌كند كه اى كاش مى‌توانست فرزندانش را در برابر عذاب آن روز فديه و عوض دهد!

وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ

و نيز همسر و برادرش را

وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُ‍ٔۡوِيهِ

و قبيله و قومش را كه [در دنيا] به او پناه مى‌دادند،

وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ

و نيز همه كسانى را كه در روى زمين‌اند تا [اين فديه و عوض‌] او را [از عذاب آن روز] نجات دهد!

كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ

اين چنين نيست [كه برايش راه نجاتى باشد] همانا آتش زبانه مى‌كشد،

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

در حالى كه دست و پا و پوست سر را بر مى‌كند!!

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ

هر كه را به حق پشت كرده واز دعوت حق روى گردانده مى‌طلبد،

وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

و آن را كه ثروت جمع كرده و به ذخيره‌سازى و انباشتن پرداخته، مى‌خواند؛

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

همانا انسان حريص و بى‌تاب آفريده شده است؛

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

چون آسيبى به او رسد، بى‌تاب است،

وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا

و هنگامى كه خير و خوشى [و مال و رفاهى‌] به او رسد، بسيار بخيل و بازدارنده است،

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ

مگر نماز گزاران،

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

آنان كه همواره بر نمازشان مداوم و پايدارند،

وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

و آنان كه در اموالشان حقى معلوم است

لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ

براى درخواست كننده [تهيدست‌] و محروم [از معيشت و ثروت،]

وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و آنان كه همواره روز پاداش را باور دارند،

وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند،

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ

زيرا كه از عذاب پروردگارشان ايمنى نيست،

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

و آنان كه دامنشان را [از آلوده شدن به شهوات حرام‌] حفظ مى‌كنند،

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

مگر در كام‌جويى از همسران و كنيزانشان كه آنان در اين زمينه مورد سرزنش نيستند.

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

پس كسانى كه در بهره‌گيرى جنسى راهى غير از اين جويند، تجاوزكار از حدود حق‌اند،

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

و آنان كه امانت‌ها و پيمان‌هاى خود را رعايت مى‌كنند،

وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

و آنان كه بر اداى گواهى‌هاى خود پاى‌بند و متعهداند،

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ

و آنان كه همواره بر [اوقات و شرايط ظاهرى و معنوى‌] نمازهايشان محافظت دارند.

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ

اينان در بهشت‌ها مكرم و محترم‌اند

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ

كافران را چه شده كه به تو چشم دوخته به سويت شتابانند؟

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ

از راست و چپ، گروه گروه،

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ

آيا هر يك از آنان طمع دارد كه او را در بهشت پرنعمت درآورند؟!

كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ

اين چنين نيست، ما آنان را از آنچه خود مى‌دانند [آبى گنديده و بى‌مقدار] آفريديم.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها سوگند كه ما تواناييم،

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

بر اينكه به جاى آنان بهتر از آنان را بياوريم؛ و هيچ چيز ما را مغلوب نمى‌كند.

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

پس آنان را واگذار تا [در گفتار باطل‌] فرو روند و مشغول بازى باشند، تا روزشان را كه به آنان وعده داده‌اند ديدار كنند،

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ

روزى كه شتابان از خاك بيرون آيند، گويى به سوى نشانه‌هاى نصب شده مى‌دوند،

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

درحالى كه ديدگانشان [از شدت ترس‌] فرو افتاده، خوارى و ذلت آنان را مى‌پوشاند. اين همان روزى است كه همواره به آنان وعده داده مى‌شد.