بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ خواهنده‌اى عذاب واقع شدنى را درخواست كرد.

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

كه براى كافران هيچ دفع كننده‌اى از آن نيست.

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ

از طرف خداى صاحب درجات.

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ

فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‌روند.

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا

پس با شكيبايى نيكو شكيبا باش؛

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا

[چرا] كه آنان آن (روز) را دور مى‌بينند،

وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا

و (ما) آن را نزديك مى‌بينيم.

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ

روزى كه آسمان همچون روغن (يا فلز) گداخته مى‌شود،

وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ

و كوه‌ها همانند پشم رنگين (زده شده) مى‌شود!

وَ لَا يَسۡ‍َٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا

و هيچ (دوست) گرم نزديكى از (دوست) گرم نزديك (خود) پرسش نمى‌كند.

يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ

آن (دوست) ان به آنان نشان داده مى‌شوند، خلافكار آرزو مى‌كند كه (براى نجات) از عذاب آن روز پسرانش را تاوان دهد.

وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ

و (نيز) همسرش و برادرش را،

وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُ‍ٔۡوِيهِ

و (نيز) خويشاوندانش كه او را پناه مى‌دادند،

وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ

و (نيز) كسانى را كه در زمين هستند جملگى (تاوان دهد) سپس او را نجات دهد.

كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ

هرگز چنين نيست در واقع آن (دوزخ) شعله آتشين است!

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

در حالى كه بر كننده پوست سر و بدن بريان شده است.

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ

(دوزخ) فرا مى‌خواند كسى را كه پشت كرده و روى برتافته،

وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

و (نيز كسانى را كه اموال را) جمع كرده و ذخيره كردند.

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

در حقيقت انسان آزمند و كم طاقت آفريده شده است،

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

هنگامى كه بدى به او رسد بى‌تابى مى‌كند،

وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا

و هنگامى كه نيكى به او رسد مانع (استفاده ديگران) مى‌شود،

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ

مگر نمازگزاران،

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

(همان) كسانى كه آنان بر نمازشان مداومت مى‌ورزند؛

وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

و كسانى كه در اموالشان حق معينى است،

لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ

براى درخواست كننده و محروم،

وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و كسانى كه روز جزا را تاييد مى‌كنند،

وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

و كسانى كه آنان از عذاب پروردگارشان بيمناكند،

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ

[چرا] كه از عذاب پروردگارشان ايمنى نيست،

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

و كسانى كه آنان دامانشان را (در امور جنسى) حفظ مى‌كنند،

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

مگر در مورد همسرانشان يا آنچه (از كنيزان) مالك شده‌اند، كه در حقيقت آنان (در اين موارد) سرزنش نمى‌شوند.

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

و كسانى كه فراتر از اين جويند پس تنها آنان تجاوزگرند.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

و كسانى كه آنان امانت‌هايشان و پيمان‌هايشان را رعايت مى‌كنند،

وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

و كسانى كه آنان (براى اداى) گواهى‌هايشان ايستاده‌اند،

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ

و كسانى كه آنان بر نمازشان مواظبت مى‌نمايند،

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ

آنان در بوستان‌هاى (بهشتى)، گرامى داشته شده‌اند.

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ

پس چه شده براى كسانى كه كفر ورزيدند كه شتابان روبه تو آرند؟

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ

از راست و از چپ، گروه گروه!

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ

آيا هر مردى از آن (كافر) ان طمع مى‌ورزد كه در بوستان پرنعمت (بهشت) درآورده شود؟!

كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ

هرگز چنين نيست؛ در حقيقت ما آنان را از آنچه مى‌دانند آفريده‌ايم.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

و سوگند ياد مى‌كنم به پروردگار خاوران و باختران كه قطعا ما تواناييم،

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

بر اينكه بهتر از آنان را جايگزين كنيم؛ و ما پيشى گرفته شده (و مغلوب) نيستيم.

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

پس آنان را رهاكن تا (در باطل) فرو روند و بازى كنند تا اينكه روز (رستاخيز) شان را كه وعده داده مى‌شوند، ملاقات كنند.

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ

(همان) روزى كه از قبرها بسرعت خارج مى‌شوند چنانكه گويى آنان به سوى بت‌هاى سنگى روانه مى‌شوند؛

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

در حالى كه چشم‌هايشان (از وحشت) فروتن است، [و] خوارى آنان را فرا گرفته است! اين روزى است كه همواره وعده داده مى‌شوند.