بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ پرسنده‌اى از عذاب واقع‌شونده‌اى پرسيد،

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

كه اختصاص به كافران دارد [و] آن را بازدارنده‌اى نيست.

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ

[و] از جانب خداوندِ صاحب درجات [و مراتب‌] است.

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ

فرشتگان و روح، در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى «او» بالا مى‌روند.

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا

پس صبر كن، صبرى نيكو.

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا

زيرا آنان [عذاب‌] را دور مى‌بينند،

وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا

و [ما] نزديكش مى‌بينيم.

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ

روزى كه آسمانها چون فلز گداخته شود،

وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ

و كوه‌ها چون پشم‌زده گردد،

وَ لَا يَسۡ‍َٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا

و هيچ دوست صميمى از دوست صميمى [حال‌] نپرسد،

يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ

آنان را به ايشان نشان مى‌دهند. گناهكار آرزو مى‌كند كه كاش براى رهايى از عذاب آن روز، مى توانست پسران خود را عوض دهد،

وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ

و [نيز] همسرش و برادرش را،

وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُ‍ٔۡوِيهِ

و قبيله‌اش را كه به او پناه مى‌دهد،

وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ

و هر كه را كه در روى زمين است همه را [عوض مى‌داد] و آن گاه خود را رها مى‌كرد.

كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ

نه چنين است. [آتش‌] زبانه مى‌كشد،

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

پوستِ سر و اندام را بركننده است.

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ

هر كه را پشت كرده و روى برتافته،

وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته‌] فرا مى‌خواند.

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى‌تاب‌] خلق شده است.

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

چون صدمه‌اى به او رسد عجز و لابه كند.

وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا

و چون خيرى به او رسد بخل ورزد.

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ

غير از نمازگزاران:

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

همان كسانى كه بر نمازشان پايدارى مى‌كنند.

وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

و همانان كه در اموالشان حقّى معلوم است،

لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ

براى سائل و محروم.

وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و كسانى كه روز جزا را باور دارند.

وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند.

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ

چرا كه از عذاب پروردگارشان ايمن نمى‌توانند بود.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

و كسانى كه دامن خود را حفظ مى‌كنند،

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

مگر بر همسران خود يا كنيزانشان كه [در اين صورت‌] مورد نكوهش نيستند.

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

و هر كس پا از اين [حدّ] فراتر نهد، آنان همان از حدّ درگذرندگانند.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

و كسانى كه امانتها و پيمان خود را مراعات مى‌كنند.

وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

و آنان كه بر شهادتهاى خود ايستاده‌اند.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ

و كسانى كه بر نمازشان مداومت مى‌ورزند.

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ

آنها هستند كه در باغهايى [از بهشت‌]، گرامى خواهند بود.

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ

چه شده است كه آنان كه كفر ورزيده‌اند، به سوى تو شتابان،

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ

گروه گروه، از راست و از چپ [هجوم مى‌آورند]؟

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ

آيا هر يك از آنان طمع مى‌بندد كه در بهشت پر نعمت درآورده شود؟

كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ

نه چنين است. ما آنان را از آنچه [خود] مى‌دانند آفريديم.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

[هرگز،] به پروردگار خاوران و باختران سوگند ياد مى‌كنم كه ما تواناييم،

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

كه به جاى آنان بهتر از ايشان را بياوريم و بر ما پيشى نتوانند جُست.

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

پس بگذارشان ياوه گويند و بازى كنند تا روزى را كه وعده داده شده‌اند ملاقات نمايند.

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ

روزى كه از گورها [ى خود] شتابان برآيند، گويى كه آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند.

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

ديدگانشان فرو افتاده، [غبارِ] مذلّت آنان را فرو گرفته است. اين است همان روزى كه به ايشان وعده داده مى‌شد.