قرآن عثمان طه

سوره الملک

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَبارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ دائم الخير و والا مقام است خدايى كه حكومت در دست اوست و او بر هر چيز تواناست.


الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ

2

خدايى كه مرگ و زندگى را آفريده تا امتحان كند كدام يك از شما از لحاظ عمل بهتريد و او توانا و آمرزنده است.


الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَريٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمٰنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَريٰ مِنْ فُطُورٍ

3

خدايى كه هفت آسمان را بالاى هم (يا شبيه) آفريد، در خلق خدا تفاوتى نمى‌بينى، چشمت را بر گردان آيا خللهايى مشاهده مى‌كنى؟


ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِيرٌ

4

سپس چشمت را مكرر بگردان چشمت زبون و در حالى كه خسته است به سوى تو بر مى‌گردد.


وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّياطِينِ وَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذابَ السَّعِيرِ

5

آسمان نزديك را با چراغهايى زينت داده و آنها را طرد كننده شياطين كرده‌ايم و براى آنها عذاب آتش مشتعل آماده ساخته‌ايم.


وَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذابُ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ

6

و براى كسانى كه به پروردگار خويش كافر شده‌اند عذاب جهنم هست و بد جايگاهى است.


إِذا أُلْقُوا فِيها سَمِعُوا لَها شَهِيقاً وَ هِيَ تَفُورُ

7

چون در آتش انداخته شوند صفير آن را مى‌شنوند حال آنكه آتش آنها را بالا و پائين مى‌برد.


تَكادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّما أُلْقِيَ فِيها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ

8

نزديك است از شدت غضب تكه تكه شود هر وقت دسته‌اى در آن انداخته شوند، مأمورانش سؤال كنند آيا انذار كننده‌اى براى شما نيامد؟!


قالُوا بَليٰ قَدْ جاءَنا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ كَبِيرٍ

9

گويند: آرى انذار كننده آمد ولى تكذيبشان كرده و گفتيم: خدا چيزى نازل نكرده، شما جز در ضلالت بزرگ نيستيد.


وَ قالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ ما كُنَّا فِي أَصْحابِ السَّعِيرِ

10

و گويند: اگر مى‌شنيديم يا تعقل مى‌كرديم در ميان اهل آتش نبوديم.


فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ

11

پس به گناه خويش اعتراف كردند، دور باد از رحمت خدا اهل آتش.


إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ

12

كسانى كه از پروردگار خويش در غيب خائفند آنها راست آمرزش و پاداشى بزرگ‌


وَ أَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ

13

سخن خويش را پنهان نمائيد يا آشكار كنيد خدا بر آنچه در سينه‌هاست داناست.


أَلا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ

14

آيا نمى‌داند (اعمال بندگان را) خدايى كه آنها را آفريده است؟ او نافذ و خبير است.


هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِي مَناكِبِها وَ كُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ

15

خدا آنست كه زمين را براى شما رام و منقاد كرده، راه برويد بر شانه‌هاى آن و بخوريد از رزق خدا امر رستاخيز با اوست.


أَ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذا هِيَ تَمُورُ

16

آيا مطمئنيد آنكه در آسمانست شما را در زمين فرو برد و ناگاه آن موج مى‌زند.


أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ

17

يا ايمنيد آنكه در آسمانست بر شما طوفان پر شن بفرستد، به زودى مى‌دانيد انذار و عقوبت من چگونه است؟


وَ لَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كانَ نَكِيرِ

18

آنان كه در پيش بودند پيامبران را تكذيب كردند پس عذاب من چگونه بود؟


أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَي الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صافَّاتٍ وَ يَقْبِضْنَ ما يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمٰنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ

19

آيا نگاه نكرده‌اند به پرندگان در بالاى آنها كه بال گشادگانند وبال جمع مى‌كنند، جز خدا آنها را كسى نگاه نمى‌دارد، او به هر چيز بيناست.


أَمَّنْ هٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمٰنِ إِنِ الْكافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ

20

آيا كيست اينكه او براى شما لشكر است و جز خدا ياريتان مى‌كند؟ نيستند كافران مگر در فريفته شدن.


أَمَّنْ هٰذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ

21

آيا كيست اينكه به شما روزى مى‌دهد اگر خدا روزى خويش را قطع كند؟ بلكه كفار در عصيان و نفرت، لجاجت به خرج مى‌دهند.


أَ فَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَليٰ وَجْهِهِ أَهْديٰ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ

22

آيا پس كسى كه سر به زير راه مى‌رود هدايت يافته‌تر است يا كسى كه ايستاده بر راه راست مى‌رود؟!


قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ

23

بگو: خدا آنست كه شما را به وجود آورد و براى شما گوشها و چشمها و قلبها قرار داد بسيار كم شكر مى‌كنيد.


قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

24

بگو. خدا همانست كه شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مى‌شويد.


وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

25

گويند: اين وعده كى خواهد بود اگر از راستگويانيد؟


قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ

26

بگو: علم آن فقط در نزد خداست و من تنها انذار كننده‌ام.


فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ قِيلَ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ

27

چون آن عذاب را نزديك به بينند چهره آنان كه كافر شده‌اند غمگين مى‌شود و گفته مى‌شود اين است آن عذابى كه به عجله مى‌خواستيد.


قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَ مَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنا فَمَنْ يُجِيرُ الْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ

28

بگو خبر دهيد اگر خدا مر او كسانى را كه با منند بميراند يا به ما رحم كند، كيست كه كافران را از عذاب پناه دهد.


قُلْ هُوَ الرَّحْمٰنُ آمَنَّا بِهِ وَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْنا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ

29

بگو او خداى رحمان است به او ايمان آورديم و بر او توكل كرديم به زودى مى‌دانيد كيست آنكه در گمراهى آشكار است.


قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ

30

بگو: خبر دهيد، اگر آب شما در زمين فرو رود كيست كه به شما آب جارى بياورد.


قاری
ترجمه گویا
انصاریان