سوره الملک
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَٰرَكَ ٱلَّذِي بِيَدِهِ ٱلۡمُلۡكُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ خجسته (و پايدار) است آن (خدايى) كه فرمانروايى فقط بدست اوست، و او بر هر چيزى تواناست.
ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡمَوۡتَ وَ ٱلۡحَيَوٰةَ لِيَبۡلُوَكُمۡ أَيُّكُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفُورُ
2(همان) كسى كه مرگ و زندگى را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدامين شما نيكوكارتر است؛ و او شكستناپذير (و) بسيار آمرزنده است.
ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا مَّا تَرَىٰ فِي خَلۡقِ ٱلرَّحۡمَٰنِ مِن تَفَٰوُتٖ فَٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ هَلۡ تَرَىٰ مِن فُطُورٖ
3(همان) كسى كه هفت آسمان را طبقهبندى شده آفريد؛ هيچ تفاوتى (تناقض گونه) در آفرينش (خداى) گستردهمهر نمىبينى، پس چشم را برگردان، آيا هيچ شكافى مىبينى؟!
ثُمَّ ٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ كَرَّتَيۡنِ يَنقَلِبۡ إِلَيۡكَ ٱلۡبَصَرُ خَاسِئٗا وَ هُوَ حَسِيرٞ
4سپس دوباره چشم را برگردان تا چشم، خسته (و خوار) به سوى تو باز گردد در حالى كه آن وامانده است.
وَ لَقَدۡ زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَ جَعَلۡنَٰهَا رُجُومٗا لِّلشَّيَٰطِينِ وَ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابَ ٱلسَّعِيرِ
5و بيقين آسمان پست (دنيا) را با چراغها (شهاب سنگها) يى آراستيم، و آنها را سنگهايى براى (راندن) شيطانها قرار داديم؛ و براى آنان عذاب شعله فروزان فراهم ساختيم.
وَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
6و فقط براى كسانى كه به پروردگارشان كفر ورزيدند عذاب جهنم است، و بدفرجامى است!
إِذَآ أُلۡقُواْ فِيهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِيقٗا وَ هِيَ تَفُورُ
7هنگامى كه در آن (دوزخ) افكنده شوند در حالى كه آن فوران مىكند نالهاى از آن مىشنوند!
تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ ٱلۡغَيۡظِ كُلَّمَآ أُلۡقِيَ فِيهَا فَوۡجٞ سَأَلَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ نَذِيرٞ
8نزديك است (دوزخ) از شدت خشم (از هم) جدا شود؛ هر گاه گروهى در آن افكنده شوند، نگهبانان آن (دوزخ) از آنان مىپرسند:« آيا هيچ هشدارگرى (از پيامبران) به سراغ شما نيامد؟! »
قَالُواْ بَلَىٰ قَدۡ جَآءَنَا نَذِيرٞ فَكَذَّبۡنَا وَ قُلۡنَا مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ كَبِيرٖ
9گويند:« آرى، بيقين هشدارگرى به سراغ ما آمد، و (لى ما او را) تكذيب كرديم، و گفتيم:« خدا هيچ چيزى را فرو نفرستاده است، شما جز در گمراهى بزرگى نيستيد. »
وَ قَالُواْ لَوۡ كُنَّا نَسۡمَعُ أَوۡ نَعۡقِلُ مَا كُنَّا فِيٓ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ
10و گويند:« اگر (بر فرض ما) همواره گوش شنوا داشتيم يا خردورزى مىكرديم، در ميان اهل شعله فروزان (آتش) نبوديم.
فَٱعۡتَرَفُواْ بِذَنۢبِهِمۡ فَسُحۡقٗا لِّأَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ
11و به پيامدهاى (گناهان) شان اعتراف كنند، و (رحمت خدا) دور باد از اهل شعله فروزان (آتش)!
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَ أَجۡرٞ كَبِيرٞ
12در حقيقت كسانى كه از پروردگارشان در نهان مىهراسند، براى آنان آمرزش و پاداش بزرگى است.
وَ أَسِرُّواْ قَوۡلَكُمۡ أَوِ ٱجۡهَرُواْ بِهِۦٓ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
13و سخنتان را پنهان كنيد يا آن را آشكار سازيد، (براى او يكسان است)؛ كه او به (اسرار) درون سينهها داناست.
أَلَا يَعۡلَمُ مَنۡ خَلَقَ وَ هُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ
14آيا كسى كه (موجودات را) آفريد نمىداند؟! در حالى كه او لطيف [و] آگاه است.
هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ ذَلُولٗا فَٱمۡشُواْ فِي مَنَاكِبِهَا وَ كُلُواْ مِن رِّزۡقِهِۦ وَ إِلَيۡهِ ٱلنُّشُورُ
15او كسى است كه زمين را براى شما رام قرارداد، پس در اطراف آن راه برويد و از روزىاش بخوريد؛ و زنده كردن (مردگان) فقط به سوى اوست.
ءَأَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يَخۡسِفَ بِكُمُ ٱلۡأَرۡضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
16آيا از (عذاب) كسى كه در آسمان است در امانيد كه شما را در زمين فرو برد، و ناگهان آن (زمين) بلرزد؟!
أَمۡ أَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يُرۡسِلَ عَلَيۡكُمۡ حَاصِبٗا فَسَتَعۡلَمُونَ كَيۡفَ نَذِيرِ
17يا از (عذاب) كسى كه در آسمان است در امانيد كه طوفان شن را بر شما بفرستد؟! پس بزودى خواهيد دانست كه هشدار [من] چگونه است!
وَ لَقَدۡ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَكَيۡفَ كَانَ نَكِيرِ
18و بيقين كسانى كه پيش از آنان بودند (آيات الهى را) دروغ انگاشتند، پس (ببين مجازات) انكار [من] چگونه بود!
أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ فَوۡقَهُمۡ صَٰٓفَّٰتٖ وَ يَقۡبِضۡنَ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱلرَّحۡمَٰنُ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءِۢ بَصِيرٌ
19و آيا نظر نكردهاند، به پرندگانى كه بر فرازشان است در حالى كه بال گشودهاند و مىبندند؟! كه جز (خداى) گستردهمهر آنها را نگاه نمىدارد، (چرا) كه او به هر چيزى بيناست.
أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي هُوَ جُندٞ لَّكُمۡ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنِ ٱلۡكَٰفِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
20بلكه آيا اين چه كسى است كه او لشكرى براى شماست كه غير از (خداى) گستردهمهر شما را يارى مىكند؟! كافران جز در فريب (خوردگى) نيستند.
أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي يَرۡزُقُكُمۡ إِنۡ أَمۡسَكَ رِزۡقَهُۥ بَل لَّجُّواْ فِي عُتُوّٖ وَ نُفُورٍ
21بلكه آيا اين چه كسى است كه اگر (خدا) روزىاش را نگاه دارد به شما روزى مىدهد؟! بلكه (كافران) در [حال] سركشى و نفرت، لجاجت كردند.
أَفَمَن يَمۡشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجۡهِهِۦٓ أَهۡدَىٰٓ أَمَّن يَمۡشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
22و آيا كسى كه افتاده بر صورتش راه مىرود رهيافتهتر است يا كسى كه درست (قامت)، بر راه راست راه مىرود؟!
قُلۡ هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَكُمۡ وَ جَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَ ٱلۡأَبۡصَٰرَ وَ ٱلۡأَفِۡٔدَةَ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ
23بگو:« او كسى است كه شما را پديدآورد و براى شما گوش و چشمها و دلهاى [سوزان] قرار داد؛ چه اندك سپاسگزارى مىكنيد! »
قُلۡ هُوَ ٱلَّذِي ذَرَأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
24بگو:« او كسى است كه شما را در زمين آفريد؛ و فقط به سوى او گردآورى مىشويد. »
وَ يَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
25و (كافران) مىگويند:« اگر راست گوييد، اين وعده (قيامت) چه وقت است؟! »
قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَ إِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
26بگو:« علم (آن) تنها نزد خداست؛ و من فقط هشدارگرى روشنگرم. »
فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِيَٓٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ قِيلَ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ
27و هنگامى كه آن (وعده الهى) را نزديك ببينند، چهرههاى كسانى كه كفر ورزيدند ناراحت شود، و (به آنان) گفته شود:« اين چيزى است كه همواره آن را فرا مىخوانديد! »
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَهۡلَكَنِيَ ٱللَّهُ وَ مَن مَّعِيَ أَوۡ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ ٱلۡكَٰفِرِينَ مِنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ
28بگو:« آيا به نظر شما اگر خدا من و كسانى را كه با من هستند هلاك كند، يا بر ما رحم كند، پس چه كسى كافران را از عذاب دردناك پناه مىدهد؟! ».
قُلۡ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡنَا فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
29بگو:« او (خداى) گستردهمهر است، به او ايمان آورديم و فقط بر او توكل كرديم؛ پس بزودى خواهيد شناخت كسى را كه او در گمراهى آشكار است! ».
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُكُمۡ غَوۡرٗا فَمَن يَأۡتِيكُم بِمَآءٖ مَّعِينِۢ
30بگو:« آيا به نظر شما اگر آب (سرزمين) شما [در زمين] فرو رود، پس چه كسى آب روانى براى شما مىآورد؟! »