بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمۡ أَوۡلِيَآءَ تُلۡقُونَ إِلَيۡهِم بِٱلۡمَوَدَّةِ وَ قَدۡ كَفَرُواْ بِمَا جَآءَكُم مِّنَ ٱلۡحَقِّ يُخۡرِجُونَ ٱلرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمۡ أَن تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ رَبِّكُمۡ إِن كُنتُمۡ خَرَجۡتُمۡ جِهَٰدٗا فِي سَبِيلِي وَ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيۡهِم بِٱلۡمَوَدَّةِ وَ أَنَا۠ أَعۡلَمُ بِمَآ أَخۡفَيۡتُمۡ وَ مَآ أَعۡلَنتُمۡ وَ مَن يَفۡعَلۡهُ مِنكُمۡ فَقَدۡ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! دشمن من و دشمن (خود) تان را دوست نگيريد! (شما طرح) دوستى با آنان مى‌افكنيد، در حالى كه به آنچه از حق براى شما آمده كفر ورزيدند؛ فرستاده (خدا) و شما را، بخاطر ايمانتان به خدا كه پروردگارتان است، بيرون مى رانند؛ اگر شما براى جهاد در راه من و در طلب خشنودى من بيرون آمده‌ايد (با آنان طرح دوستى نيفكنيد.) به پنهانى با آنان دوستى مى‌كنيد در حالى كه من به آنچه پنهان مى‌داريد و آنچه آشكار مى‌كنيد داناترم؛ و هر كس از شما آن (كار) را انجام دهد پس بتحقيق از راه درست گمراه شده است.

إِن يَثۡقَفُوكُمۡ يَكُونُواْ لَكُمۡ أَعۡدَآءٗ وَ يَبۡسُطُوٓاْ إِلَيۡكُمۡ أَيۡدِيَهُمۡ وَ أَلۡسِنَتَهُم بِٱلسُّوٓءِ وَ وَدُّواْ لَوۡ تَكۡفُرُونَ

اگر شما را بيابند دشمنان شما خواهند بود و دست‌هايشان و زبان‌هايشان را به بدى، به سوى شما مى‌گشايند، و كفر ورزيدن شما را آرزو دارند.

لَن تَنفَعَكُمۡ أَرۡحَامُكُمۡ وَ لَآ أَوۡلَٰدُكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَفۡصِلُ بَيۡنَكُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

خويشاوندان شما و فرزندانتان روز رستاخيز سودى براى شما نخواهند داشت؛ بين شما جدايى مى‌اندازد. و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.

قَدۡ كَانَتۡ لَكُمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ فِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَ ٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ إِذۡ قَالُواْ لِقَوۡمِهِمۡ إِنَّا بُرَءَٰٓؤُاْ مِنكُمۡ وَ مِمَّا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ كَفَرۡنَا بِكُمۡ وَ بَدَا بَيۡنَنَا وَ بَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةُ وَ ٱلۡبَغۡضَآءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَحۡدَهُۥٓ إِلَّا قَوۡلَ إِبۡرَٰهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسۡتَغۡفِرَنَّ لَكَ وَ مَآ أَمۡلِكُ لَكَ مِنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٖ رَّبَّنَا عَلَيۡكَ تَوَكَّلۡنَا وَ إِلَيۡكَ أَنَبۡنَا وَ إِلَيۡكَ ٱلۡمَصِيرُ

بيقين براى شما در (روش) ابراهيم و كسانى كه همراه اويند (الگويى براى) پيروى نيكوست؛ هنگامى كه به قومشان گفتند:« در واقع ما نسبت به شما و آنچه غير از خدا مى‌پرستيد تعهدى نداريم (آيين) شما را انكار مى‌كنيم؛ و بين ما و بين شما دشمنى و كينه هميشگى آشكار شده است؛ تا اينكه به خداى يگانه ايمان آوريد؛ جز سخن ابراهيم به پدر (مادرش يا عموي) ش (كه گفت:) قطعا براى تو طلب آمرزش مى‌كنم در حالى كه مالك هيچ چيزى از طرف خدا براى تو نيستم. [اى‌] پروردگار ما! فقط برتو توكل كرديم و تنها به سوى تو بازگشتيم، و فرجام (همه) فقط به سوى توست.

رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ ٱغۡفِرۡ لَنَا رَبَّنَآ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

[اى‌] پروردگار ما! ما را (وسيله) آزمايش براى كسانى كه كفر ورزيدند قرار مده؛ و ما را بيامرز! [اى‌] پروردگار ما! براستى كه تنها تو شكست‌ناپذير [و] فرزانه‌اى.

لَقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِيهِمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَ ٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ

بيقين براى شما در (روش) آنان (الگويى براى) پيروى نيكوست، براى كسانى كه همواره به خدا و روز بازپسين اميد دارند؛ و هر كس روى برتابد پس (به خدا زيان نمى‌رساند، چرا) كه تنها خدا توانگر [و] ستوده است.

عَسَى ٱللَّهُ أَن يَجۡعَلَ بَيۡنَكُمۡ وَ بَيۡنَ ٱلَّذِينَ عَادَيۡتُم مِّنۡهُم مَّوَدَّةٗ وَ ٱللَّهُ قَدِيرٞ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

اميد است خدا بين شما و بين كسانى از آن (مشرك) ان كه دشمنى داريد دوستى قرار دهد؛ و خدا تواناست و خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

لَّا يَنۡهَىٰكُمُ ٱللَّهُ عَنِ ٱلَّذِينَ لَمۡ يُقَٰتِلُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَ لَمۡ يُخۡرِجُوكُم مِّن دِيَٰرِكُمۡ أَن تَبَرُّوهُمۡ وَ تُقۡسِطُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ

خدا شما را نسبت به كسانى كه در مورد دين با شما پيكار نكردند و شما را از خانه‌هايتان بيرون نراندند، منع نمى‌كند كه به آنان نيكى كنيد و نسبت به آنان داد گرى نماييد؛ [چرا] خدا دادگران را دوست مى‌دارد.

إِنَّمَا يَنۡهَىٰكُمُ ٱللَّهُ عَنِ ٱلَّذِينَ قَٰتَلُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَ أَخۡرَجُوكُم مِّن دِيَٰرِكُمۡ وَ ظَٰهَرُواْ عَلَىٰٓ إِخۡرَاجِكُمۡ أَن تَوَلَّوۡهُمۡ وَ مَن يَتَوَلَّهُمۡ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ

خدا شما را فقط از كسانى كه در مورد دين با شما پيكار كردند و شما را از خانه‌هايتان بيرون راندند و براى بيرون راندن شما همديگر را پشتيبانى كردند، منع مى‌كند كه با آنان دوستى كنيد؛ و هر كس آنان را دوست داشته باشد پس تنها آنان ستمكارند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا جَآءَكُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ مُهَٰجِرَٰتٖ فَٱمۡتَحِنُوهُنَّ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِإِيمَٰنِهِنَّ فَإِنۡ عَلِمۡتُمُوهُنَّ مُؤۡمِنَٰتٖ فَلَا تَرۡجِعُوهُنَّ إِلَى ٱلۡكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلّٞ لَّهُمۡ وَ لَا هُمۡ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ ءَاتُوهُم مَّآ أَنفَقُواْ وَ لَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لَا تُمۡسِكُواْ بِعِصَمِ ٱلۡكَوَافِرِ وَ سۡ‍َٔلُواْ مَآ أَنفَقۡتُمۡ وَ لۡيَسۡ‍َٔلُواْ مَآ أَنفَقُواْ ذَٰلِكُمۡ حُكۡمُ ٱللَّهِ يَحۡكُمُ بَيۡنَكُمۡ وَ ٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه زنان با ايمان هجرت كنان نزد شما آيند، پس آنان را آزمايش كنيد خدا به ايمانشان داناتر است، و اگر آنان را مؤمن دانستيد پس آنان را به سوى كفار برنگردانيد؛ آن (زن) ان براى آن (كافران) حلال نيستند و آن (كافران) براى آن (زن) ان حلال نيستند و آنچه را (براى ازدواج با اين زنان) مصرف كرده‌اند به آنان بدهيد، و هيچ گناهى بر شما نيست كه آنان را به ازدواج (خود) در آوريد هنگامى كه مهرشان را به آنان بدهيد. و (عقد) حفظ كننده زنان كافر را نگاه نداريد و آنچه را (براى ازدواج با آنان) مصرف كرده‌ايد در خواست كنيد. و (مردان كافر نيز) بايد آنچه را (براى ازدواج با زنان مسلمان) مصرف كرده‌اند درخواست كنند. اين حكم خداست كه بين شما داورى مى‌كند، و خدا داناى فرزانه است.

وَ إِن فَاتَكُمۡ شَيۡءٞ مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۡ إِلَى ٱلۡكُفَّارِ فَعَاقَبۡتُمۡ فَ‍َٔاتُواْ ٱلَّذِينَ ذَهَبَتۡ أَزۡوَٰجُهُم مِّثۡلَ مَآ أَنفَقُواْ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ أَنتُم بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ

و اگر چيزى از (مهريه) همسران شما به سوى كفار از دست شما رفت و (بر آنان پيروز شديد و غنيمت گرفتيد و آنان را) مجازات كرديد پس كسانى را كه همسرانشان (از دست) رفته‌اند همانند آنچه (براى ازدواج با آنان) مصرف كرده‌اند (از غنائم) بدهيد؛ و [خودتان را] از [عذاب‌] خدايى كه شما به او ايمان داريد حفظ كنيد.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا جَآءَكَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ يُبَايِعۡنَكَ عَلَىٰٓ أَن لَّا يُشۡرِكۡنَ بِٱللَّهِ شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا يَسۡرِقۡنَ وَ لَا يَزۡنِينَ وَ لَا يَقۡتُلۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ وَ لَا يَأۡتِينَ بِبُهۡتَٰنٖ يَفۡتَرِينَهُۥ بَيۡنَ أَيۡدِيهِنَّ وَ أَرۡجُلِهِنَّ وَ لَا يَعۡصِينَكَ فِي مَعۡرُوفٖ فَبَايِعۡهُنَّ وَ ٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُنَّ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

اى پيامبر! هنگامى كه زنان مؤمن نزد تو آيند در حالى كه با تو بيعت كنند كه هيچ چيز را شريك خدا قرار ندهند، و دزدى نكنند و زنا نكنند، و فرزندانشان را نكشند، و هيچ تهمتى را نياورند كه آن را بين دست‌هايشان و پاهايشان بربافته‌اند و در هيچ [دستور] پسنديده‌اى نافرمانى تو را نكنند، پس با آنان بيعت كن و براى آنان از خدا طلب آمرزش كن؛ كه خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَوَلَّوۡاْ قَوۡمًا غَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ قَدۡ يَئِسُواْ مِنَ ٱلۡأٓخِرَةِ كَمَا يَئِسَ ٱلۡكُفَّارُ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡقُبُورِ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! با گروهى كه خدا برآنان خشم گرفته، دوستى مكنيد؛ بيقين آنان از آخرت نااميدند، همان گونه كه كفار اهل قبرها نااميد شدند.