قرآن عثمان طه

سوره الممتحنة

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمۡ أَوۡلِيَآءَ تُلۡقُونَ إِلَيۡهِم بِٱلۡمَوَدَّةِ وَ قَدۡ كَفَرُواْ بِمَا جَآءَكُم مِّنَ ٱلۡحَقِّ يُخۡرِجُونَ ٱلرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمۡ أَن تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ رَبِّكُمۡ إِن كُنتُمۡ خَرَجۡتُمۡ جِهَٰدٗا فِي سَبِيلِي وَ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيۡهِم بِٱلۡمَوَدَّةِ وَ أَنَا۠ أَعۡلَمُ بِمَآ أَخۡفَيۡتُمۡ وَ مَآ أَعۡلَنتُمۡ وَ مَن يَفۡعَلۡهُ مِنكُمۡ فَقَدۡ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ

1

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ اى آنان كه ايمان آورديد نگيريد دشمن من و دشمن خويش را دوستانى كه افكنيد با ايشان دوستى را و آنان كفر ورزيدند بدانچه بيامد شما را از حق برون رانند پيمبر را با شما از آن رو كه ايمان آوريد به پروردگار خويش اگر هستيد شما برون‌آيندگان براى جهاد در راه من و در پى خوشنوديهاى من مى‌نمائيدشان پنهان دوستى را و منم داناتر بدانچه نهان داريد و آنچه آشكار سازيد و آن كو بكند اين را از شما همانا گم كرده است راه راست را


إِن يَثۡقَفُوكُمۡ يَكُونُواْ لَكُمۡ أَعۡدَآءٗ وَ يَبۡسُطُوٓاْ إِلَيۡكُمۡ أَيۡدِيَهُمۡ وَ أَلۡسِنَتَهُم بِٱلسُّوٓءِ وَ وَدُّواْ لَوۡ تَكۡفُرُونَ

2

اگر دست يابند بر شما باشند براى شما دشمنانى و باز كنند بسوى شما دستهاى خويش و زبانهاى خويش را به بدى و دوست دارند كاش مى‌شديد كافران


لَن تَنفَعَكُمۡ أَرۡحَامُكُمۡ وَ لَآ أَوۡلَٰدُكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَفۡصِلُ بَيۡنَكُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

3

سود ندهد شما را خويشاونديهاى شما و نه فرزندان شما روز قيامت جدايى افكند ميان شما و خدا بدانچه كنيد بينا است


قَدۡ كَانَتۡ لَكُمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ فِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَ ٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ إِذۡ قَالُواْ لِقَوۡمِهِمۡ إِنَّا بُرَءَٰٓؤُاْ مِنكُمۡ وَ مِمَّا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ كَفَرۡنَا بِكُمۡ وَ بَدَا بَيۡنَنَا وَ بَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةُ وَ ٱلۡبَغۡضَآءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَحۡدَهُۥٓ إِلَّا قَوۡلَ إِبۡرَٰهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسۡتَغۡفِرَنَّ لَكَ وَ مَآ أَمۡلِكُ لَكَ مِنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٖ رَّبَّنَا عَلَيۡكَ تَوَكَّلۡنَا وَ إِلَيۡكَ أَنَبۡنَا وَ إِلَيۡكَ ٱلۡمَصِيرُ

4

همانا بود براى شما پيروى نكويى در ابراهيم و آنان كه با اويند گاهى كه گفتند به قوم خويش مائيم بيزاران از شما و از آنچه پرستيد جز خدا كفر ورزيديم به شما و پديدار شد ميان ما و شما دشمنى و كين هميشه مگر آنكه ايمان آريد به خدا تنها بجز گفتار ابراهيم به پدرش كه آمرزش خواهم البته برايت و دارا نيستم براى تو از خدا چيزى را پروردگارا بر تو توكل كرديم و بسوى تو بازگشتيم و بسوى تو است بازگشت


رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ ٱغۡفِرۡ لَنَا رَبَّنَآ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

5

پروردگارا نساز ما را دستخوش آنان كه كفر ورزيدند و بيامرز ما را پروردگارا تويى همانا عزتمند حكيم


لَقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِيهِمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَ ٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ

6

همانا بود براى شما در ايشان پيرويى نكو براى آنكه اميد دارد خدا و روز بازپسين را و آنكه پشت كند همانا خدا است بى‌نياز ستوده


عَسَى ٱللَّهُ أَن يَجۡعَلَ بَيۡنَكُمۡ وَ بَيۡنَ ٱلَّذِينَ عَادَيۡتُم مِّنۡهُم مَّوَدَّةٗ وَ ٱللَّهُ قَدِيرٞ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

7

اميد است خدا نهد ميان شما و ميان آنان كه دشمنى كرديد از ايشان دوستيى و خدا توانا است و خدا است آمرزنده مهربان


لَّا يَنۡهَىٰكُمُ ٱللَّهُ عَنِ ٱلَّذِينَ لَمۡ يُقَٰتِلُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَ لَمۡ يُخۡرِجُوكُم مِّن دِيَٰرِكُمۡ أَن تَبَرُّوهُمۡ وَ تُقۡسِطُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ

8

بازندارد شما را خدا از آنان كه جنگ با شما نكردند در دين و برون نراندند شما را از خانه‌هاى خويش كه نيكى كنيد با آنان و از در دادگرى با آنان درآئيد همانا خدا دوست دارد دادگران را


إِنَّمَا يَنۡهَىٰكُمُ ٱللَّهُ عَنِ ٱلَّذِينَ قَٰتَلُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَ أَخۡرَجُوكُم مِّن دِيَٰرِكُمۡ وَ ظَٰهَرُواْ عَلَىٰٓ إِخۡرَاجِكُمۡ أَن تَوَلَّوۡهُمۡ وَ مَن يَتَوَلَّهُمۡ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ

9

جز اين نيست كه خدا باز دارد شما را از آنان كه پيكار كردند با شما در دين و برون راندند شما را از خانه‌هاى خويش و پشتيبانى كردند بر برون‌راندن شما كه دوستى با آنان كنيد و آنكه دوستشان دارد همانا آنانند ستمكاران


يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا جَآءَكُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ مُهَٰجِرَٰتٖ فَٱمۡتَحِنُوهُنَّ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِإِيمَٰنِهِنَّ فَإِنۡ عَلِمۡتُمُوهُنَّ مُؤۡمِنَٰتٖ فَلَا تَرۡجِعُوهُنَّ إِلَى ٱلۡكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلّٞ لَّهُمۡ وَ لَا هُمۡ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ ءَاتُوهُم مَّآ أَنفَقُواْ وَ لَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لَا تُمۡسِكُواْ بِعِصَمِ ٱلۡكَوَافِرِ وَ سۡ‍َٔلُواْ مَآ أَنفَقۡتُمۡ وَ لۡيَسۡ‍َٔلُواْ مَآ أَنفَقُواْ ذَٰلِكُمۡ حُكۡمُ ٱللَّهِ يَحۡكُمُ بَيۡنَكُمۡ وَ ٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ

10

اى آنان كه ايمان آورديد اگر آمدند شما را زنان مؤمنان هجرت‌كنندگان پس بيازمائيدشان خدا داناتر است به ايمان آنان پس اگر دانستيد ايشان را ايمان‌آرندگان بازنگردانيدشان بسوى كافران نه اينان حلالند آنان را و نه آنان حلالند اينان را و بدهيد بديشان آنچه را هزينه كردند و نيست پروايى بر شما كه كابين بنديد بر آنان هر گاه دهيدشان مزدهاى ايشان را و چنگ نزنيد (دل نبنديد) به عصمتهاى آنان كفرورزنده و بخواهيد آنچه هزينه كرديد و بايد خواهند آنچه هزينه كردند اين است حكم خدا كه حكم كند ميان شما و خدا است داناى حكيم


وَ إِن فَاتَكُمۡ شَيۡءٞ مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۡ إِلَى ٱلۡكُفَّارِ فَعَاقَبۡتُمۡ فَ‍َٔاتُواْ ٱلَّذِينَ ذَهَبَتۡ أَزۡوَٰجُهُم مِّثۡلَ مَآ أَنفَقُواْ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ أَنتُم بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ

11

و اگر از دست شما رفت چيزى از زنان شما بسوى كافران پس در برابر از آنان برده گرفتيد پس بپردازيد بدانان كه رفتند همسرانشان مانند آنچه را هزينه كردند و بترسيد خداوندى را كه شمائيد بدو ايمان‌آرندگان


يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا جَآءَكَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ يُبَايِعۡنَكَ عَلَىٰٓ أَن لَّا يُشۡرِكۡنَ بِٱللَّهِ شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا يَسۡرِقۡنَ وَ لَا يَزۡنِينَ وَ لَا يَقۡتُلۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ وَ لَا يَأۡتِينَ بِبُهۡتَٰنٖ يَفۡتَرِينَهُۥ بَيۡنَ أَيۡدِيهِنَّ وَ أَرۡجُلِهِنَّ وَ لَا يَعۡصِينَكَ فِي مَعۡرُوفٖ فَبَايِعۡهُنَّ وَ ٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُنَّ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

12

اى پيمبر هر گاه آيندت زنان ايمان‌آورنده كه با تو پيمان بندند (بيعت كنند) بر آنكه شرك نورزند به خدا چيزى را و نه دزدى كنند و نه زنا كنند و نكشند فرزندان خويش را و نياورند دروغى (تهمتى) كه بربندندش در باره دستهاى خويش و پايهاى خويش و نافرمانيت نكنند در خوبى پس پيمان بند (بيعت كن) با ايشان و آمرزش خواه براى ايشان از خدا همانا خدا است آمرزنده مهربان


يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَوَلَّوۡاْ قَوۡمًا غَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ قَدۡ يَئِسُواْ مِنَ ٱلۡأٓخِرَةِ كَمَا يَئِسَ ٱلۡكُفَّارُ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡقُبُورِ

13

اى آنان كه ايمان آورديد دوستى نكنيد با گروهى كه خشم آورد خدا بر ايشان همانا نوميد شدند از آخرت چنان كه نوميد شدند كافران از ياران گورستان


سوره قبل

سوره الممتحنة

سوره بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان