بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذا جاءَكَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِينَ لَكاذِبُونَ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ هنگامى كه منافقان نزد تو آيند گويند:« گواهى مى‌دهيم كه قطعا تو فرستاده خدايى ». و خدا مى‌داند كه مسلما تو فرستاده او هستى، و خدا گواهى مى‌دهد كه حتما منافقان دروغ گويند.

اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ

سوگندهايشان را سپرى قرار دادند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند، براستى چه بد است، آنچه را آنان همواره انجام مى‌دادند!

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَليٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَفْقَهُونَ

اين بخاطر آن است كه آنان ايمان آوردند سپس كفر ورزيدند؛ از اين رو بر دل‌هايشان مهر نهاده شده؛ پس آنان فهم عميق نمى‌كنند.

وَ إِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسامُهُمْ وَ إِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّي يُؤْفَكُونَ

و هنگامى كه آنان را مى‌بينى، بدن‌هايشان تو را به شگفت مى‌آورد؛ و اگر [سخن‌] بگويند سخنشان را مى‌شنوى، چنانكه گويى آنان چوب‌هايى (به ديوار) تكيه داده شده‌اند! مى‌پندارند هر بانگى بر ضد آنان است؛ آنان دشمنند، پس از آنان بيمناك باش! خدا آنان را بكشد! چگونه (از حق) بازگردانده مى‌شوند؟

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَكْبِرُونَ

و هنگامى كه به آنان گفته شود:« بياييد تا فرستاده خدا براى شما طلب آمرزش كند. »، سرهايشان را مى‌پيچانند، و آنان را مى‌بينى كه روى بر مى‌گردانند در حالى كه آنان مستكبرند.

سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ

براى آنان يكسان است كه برايشان طلب آمرزش كنى يا براى آنان طلب آمرزش نكنى، خدا آنان را نمى‌آمرزد؛ [چرا] كه خدا گروه نافرمانبردار را راهنمايى نمى‌كند.

هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَليٰ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّي يَنْفَضُّوا وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لٰكِنَّ الْمُنافِقِينَ لا يَفْقَهُونَ

آنان كسانى هستند كه مى‌گويند:« براى كسانى كه نزد فرستاده خدا هستند (اموالتان را) مصرف نكنيد تا اينكه پراكنده شوند. »در حالى كه منابع آسمان‌ها و زمين فقط از آن خداست و ليكن منافقان فهم عميق نمى‌كنند.

يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنا إِلَي الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لٰكِنَّ الْمُنافِقِينَ لا يَعْلَمُونَ

مى‌گويند:« اگر به مدينه بازگرديم، قطعا عزيزترين (افراد)، ذليل‌ترين (افراد) را از آن (شهر) بيرون مى‌رانند! »در حالى كه عزت فقط براى خدا و براى فرستاده‌اش و براى مؤمنان است؛ و ليكن منافقان نمى‌دانند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اموال شما و فرزندانتان شما را از ياد خدا (غافل و) سرگرم نكند! و كسانى كه چنين كنند، پس تنها آنان زيانكارند.

وَ أَنْفِقُوا مِنْ ما رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلا أَخَّرْتَنِي إِليٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ

از آنچه به شما« روزى »داده‌ايم (در راه خدا) مصرف كنيد، پيش از آنكه مرگ به سراغ يكى از شما آيد و بگويد:« پروردگارا! چرا (مرگ) مرا تا سرآمد نزديكى تأخير نينداختى تا بخشش صادقانه كنم و از شايستگان باشم؟! »

وَ لَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْساً إِذا جاءَ أَجَلُها وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ

و خدا« مرگ »كسى را هنگامى كه سرآمد (عمر) او فرارسد به تأخير نمى‌اندازد؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.