سوره المنافقون
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا جَآءَكَ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ قَالُواْ نَشۡهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ ٱللَّهِ وَ ٱللَّهُ يَعۡلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُۥ وَ ٱللَّهُ يَشۡهَدُ إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَكَٰذِبُونَ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ چون منافقان پيش تو آيند گويند: گواهى مىدهيم كه تو رسول خدايى، خدا مىداند كه تو رسول او هستى خدا گواهى مىدهد كه منافقان دروغگويانند.
ٱتَّخَذُوٓاْ أَيۡمَٰنَهُمۡ جُنَّةٗ فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ إِنَّهُمۡ سَآءَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
2سوگندهاى خود را سپر قرار داده و از راه خدا اعراض نمودهاند، بد است آنچه مىكنند.
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ ءَامَنُواْ ثُمَّ كَفَرُواْ فَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ فَهُمۡ لَا يَفۡقَهُونَ
3اين بدانجهت است كه آنها ايمان آورده و سپس كافر شدهاند، بر قلبشان مهر زده شده و نمىفهمند.
وَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ تُعۡجِبُكَ أَجۡسَامُهُمۡ وَ إِن يَقُولُواْ تَسۡمَعۡ لِقَوۡلِهِمۡ كَأَنَّهُمۡ خُشُبٞ مُّسَنَّدَةٞ يَحۡسَبُونَ كُلَّ صَيۡحَةٍ عَلَيۡهِمۡ هُمُ ٱلۡعَدُوُّ فَٱحۡذَرۡهُمۡ قَٰتَلَهُمُ ٱللَّهُ أَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ
4چون آنها را به بينى بدنهايشان تو را به شگفت آورد و اگر سخن گويند گوش مىدهى (ولى) گويى چوبهاى تكيه دادهاند، هر صدا را بر عليه خود گمان مىكنند، آنها جز دشمن نيستند از آنها حذر كن، خدا آنها را بكشد كجا بر مىگردند.
وَ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ يَسۡتَغۡفِرۡ لَكُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ لَوَّوۡاْ رُءُوسَهُمۡ وَ رَأَيۡتَهُمۡ يَصُدُّونَ وَ هُم مُّسۡتَكۡبِرُونَ
5و چون به آنها گفته شود: بيائيد تا رسول خدا برايتان استغفار كند سرشان را (به مسخره) تكان مىدهند، مىبينى كه معرض و متكبرند.
سَوَآءٌ عَلَيۡهِمۡ أَسۡتَغۡفَرۡتَ لَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ لَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَهُمۡ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِينَ
6يكسان است بر آنها استغفار كنى يا نكنى، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشود، خدا قوم فاسق را هدايت نمىكند.
هُمُ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُواْ عَلَىٰ مَنۡ عِندَ رَسُولِ ٱللَّهِ حَتَّىٰ يَنفَضُّواْ وَ لِلَّهِ خَزَآئِنُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ لَٰكِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَا يَفۡقَهُونَ
7آنها بودند كه گفتند به آنان كه با رسول خدا هستند انفاق نكنيد تا متفرق شوند خزائن آسمانها و زمين خاص خداست ليكن منافقان نمىفهمند.
يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعۡنَآ إِلَى ٱلۡمَدِينَةِ لَيُخۡرِجَنَّ ٱلۡأَعَزُّ مِنۡهَا ٱلۡأَذَلَّ وَ لِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِۦ وَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ وَ لَٰكِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَا يَعۡلَمُونَ
8مىگويند چون به مدينه برگشتيم عزيزتر ذليلتر را از آن خارج خواهد كرد، عزت خاص خدا و رسولش و مؤمنين است ليكن منافقان نمىفهمند.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُلۡهِكُمۡ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَ لَآ أَوۡلَٰدُكُمۡ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ مَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
9اى اهل ايمان اموال و اولادتان شما را از ياد خدا مشغول نكند، هر كس چنين كند، آنها فقط زيانكارانند.
وَ أَنفِقُواْ مِن مَّا رَزَقۡنَٰكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوۡلَآ أَخَّرۡتَنِيٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِيبٖ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُن مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
10انفاق كنيد از آنچه روزيتان دادهايم پيش از آنكه براى يكى از شما مرگ بيايد و بگويد: خدايا چرا مرا تا مدت نزديكى به تأخير نيانداختى تا انفاق كنم و از نيكو كاران باشم.
وَ لَن يُؤَخِّرَ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِذَا جَآءَ أَجَلُهَا وَ ٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
11چون مرگ كسى بيايد خدا هرگز مرگ آن را به تأخير نمىاندازد خدا به آنچه مىكنيد داناست.