بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا جَآءَكَ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ قَالُواْ نَشۡهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ ٱللَّهِ وَ ٱللَّهُ يَعۡلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُۥ وَ ٱللَّهُ يَشۡهَدُ إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَكَٰذِبُونَ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ هر گاه آيندت دورويان گويند گواهى دهيم كه تويى پيمبر خدا و خدا داند كه تويى فرستاده او و خدا گواهى دهد كه دورويانند همانا دروغگويان

ٱتَّخَذُوٓاْ أَيۡمَٰنَهُمۡ جُنَّةٗ فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ إِنَّهُمۡ سَآءَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

برگرفتند سوگندهاى خويش را سپرى پس بازداشتند از راه خدا همانا زشت است آنچه بودند مى‌كردند

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ ءَامَنُواْ ثُمَّ كَفَرُواْ فَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ فَهُمۡ لَا يَفۡقَهُونَ

اين بدان است كه ايشان ايمان آوردند سپس كافر شدند پس مهر نهاد بر دلهاشان پس درنيابند

وَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ تُعۡجِبُكَ أَجۡسَامُهُمۡ وَ إِن يَقُولُواْ تَسۡمَعۡ لِقَوۡلِهِمۡ كَأَنَّهُمۡ خُشُبٞ مُّسَنَّدَةٞ يَحۡسَبُونَ كُلَّ صَيۡحَةٍ عَلَيۡهِمۡ هُمُ ٱلۡعَدُوُّ فَٱحۡذَرۡهُمۡ قَٰتَلَهُمُ ٱللَّهُ أَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ

و هر گاه ببينيشان شگفت آردت كالبدهاى آنان و اگر سخن گويند گوش دهى به گفتار ايشان گوئيا آنانند چوبهاى تكيه داده شده پندارند هر فريادى را بر ايشان ايشانند دشمن پس بترسشان بكشدشان خدا كجا به دروغ رانده شوند

وَ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ يَسۡتَغۡفِرۡ لَكُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ لَوَّوۡاْ رُءُوسَهُمۡ وَ رَأَيۡتَهُمۡ يَصُدُّونَ وَ هُم مُّسۡتَكۡبِرُونَ

و گاهى كه گفته شود بديشان بيائيد آمرزش خواهد براى شما پيمبر خدا بازگردانند سرهاى خويش را و بينيشان بازمى‌دارند (يا دورى گزينند) و ايشانند كبرورزندگان

سَوَآءٌ عَلَيۡهِمۡ أَسۡتَغۡفَرۡتَ لَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ لَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَهُمۡ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

يكسان است بر ايشان چه آمرزش خواهى براى ايشان يا آمرزش نخواهى براى ايشان هرگز نيامرزدشان خدا همانا خدا هدايت نكند گروه نافرمانان را

هُمُ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُواْ عَلَىٰ مَنۡ عِندَ رَسُولِ ٱللَّهِ حَتَّىٰ يَنفَضُّواْ وَ لِلَّهِ خَزَآئِنُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ لَٰكِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَا يَفۡقَهُونَ

آنانند كه گويند انفاق نكنيد بر آنان كه نزد پيمبر خدايند تا پراكنده شوند و خدا را است گنجهاى آسمانها و زمين ليكن منافقان درنيابند

يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعۡنَآ إِلَى ٱلۡمَدِينَةِ لَيُخۡرِجَنَّ ٱلۡأَعَزُّ مِنۡهَا ٱلۡأَذَلَّ وَ لِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِۦ وَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ وَ لَٰكِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَا يَعۡلَمُونَ

گويند اگر بازگشتيم بسوى شهر همانا برون راند گرامى‌تر (عزيزتر) از آن خوارتر را و از آن خدا است عزت و از آن پيمبرش و از آن مؤمنان و ليكن منافقان نمى‌دانند

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُلۡهِكُمۡ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَ لَآ أَوۡلَٰدُكُمۡ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ مَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

اى آنان كه ايمان آورديد سرگرمتان نسازد خواسته‌هاى شما و نه فرزندان شما از ياد خدا و آنكه بكند اين را پس آنانند زيانكاران

وَ أَنفِقُواْ مِن مَّا رَزَقۡنَٰكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوۡلَآ أَخَّرۡتَنِيٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِيبٖ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُن مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

و بدهيد از آنچه روزى داديم شما را پيش از آنكه آيد يكى از شما را مرگ پس گويد پروردگارا كاش پس مى‌انداختى مرا تا سرآمدى نزديك تا تصدق كنم و بشوم از شايستگان

وَ لَن يُؤَخِّرَ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِذَا جَآءَ أَجَلُهَا وَ ٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ

و هرگز پس نيندازد خدا جايى را گاهى كه بيايد سرآمدش و خدا آگاه است بدانچه مى‌كنيد