بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ

بنام خداى رحمان رحيم؛ حقا كه مؤمنان راستگار شدند.

الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ

مؤمنانى كه در نمازشان به خدا خاشع هستند.

وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ

مؤمنانى كه از كار بيهوده روگردانند.

وَ الَّذِينَ هُمْ لِلزَّكاةِ فاعِلُونَ

و كسانى كه براى پاكى مال، انفاق مى‌كنند.

وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ

و كسانى كه فرج خود را حفظ مى‌نمايند.

إِلَّا عَليٰ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ

مگر بر زنانشان يا بر آنكه دستشان مالك شده كه در آن ملامت شده نيستند.

فَمَنِ ابْتَغيٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ

هر كه غير از ايندو را بطلبد، آنها به طور كامل متجاوز مى‌باشند.

وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ

و كسانى كه آنها امانتها و عهد خويش را مراعات مى‌كنند.

وَ الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ

و كسانى كه بر نمازهايشان محافظت مى‌نمايند.

أُولئِكَ هُمُ الْوارِثُونَ

آنها هستند وارثان.

الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ

كسانى كه بهشت برين را ارث مى‌برند در آن جاودانانند.

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِينٍ

حقا كه انسان را از صاف شده‌اى از گلى آفريديم.

ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً فِي قَرارٍ مَكِينٍ

سپس او را نطفه‌اى قرار داديم در قرارگاه نيرومندى.

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً فَكَسَوْنَا الْعِظامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ

سپس آن نطفه را علقه آفريديم و آن علقه را مضغه آفريديم و آن مضغه را استخوانهايى آفريديم به آن استخوانها گوشتى پوشانديم سپس او را مخلوق ديگرى به وجود آورديم، مبارك است خدا كه بهترين آفرينندگان است.

ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذٰلِكَ لَمَيِّتُونَ

سپس شما بعد از آن مردگان خواهيد بود.

ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ تُبْعَثُونَ

سپس شما روز قيامت مبعوث خواهيد شد.

وَ لَقَدْ خَلَقْنا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرائِقَ وَ ما كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غافِلِينَ

حقا كه بالاى سر شما هفت راه خلق كرديم و ما از مخلوق غافل نيستيم.

وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّا عَليٰ ذَهابٍ بِهِ لَقادِرُونَ

از آسمان آبى به اندازه نازل كرديم، آن را در زمين نگاه داشتيم و ما ببردن آن تواناييم.

فَأَنْشَأْنا لَكُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ لَكُمْ فِيها فَواكِهُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ

به وسيله آن آب براى شما باغاتى از درختان خرما و درختان انگور به وجود آورديم، در آنها شما را ميوه‌هاى زيادى است و از آنها مى‌خوريد.

وَ شَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَيْناءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَ صِبْغٍ لِلْآكِلِينَ

و درختى را به وجود آورديم كه در طور سينا مى‌رويد، روغن و خورش مى‌روياند.

وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِها وَ لَكُمْ فِيها مَنافِعُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ

شما را در چهار پايان عبرتى است، از شيرى كه در شكمهاى آنهاست شما را مى‌نوشانيم شما را در آنها منافع زيادى است و از آنها مى‌خوريد.

وَ عَلَيْها وَ عَلَي الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ

و بر آنها و بر كشتيها سوار مى‌شديد.

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ

حقا كه نوح را به سوى قومش فرستاديم، گفت: قوم من، خدا را بندگى كنيد كه جز او معبودى براى شما نيست آيا از خدا نمى‌ترسيد؟

فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما هٰذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُرِيدُ أَنْ يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَنْزَلَ مَلائِكَةً ما سَمِعْنا بِهٰذا فِي آبائِنَا الْأَوَّلِينَ

اشراف كفر پيشه از قوم نوح، گفتند: اين جز بشرى مثل شما نيست، مى‌خواهد بر شما برترى داشته باشد، اگر خدا مى‌خواست پيامبر بفرستد، ملائكه مى‌فرستاد ما اين را در پدران گذشته خود نشنيده‌ايم.

إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّي حِينٍ

او فقط مردى است ديوانه، براى او تا وقتى منتظر بمانيد.

قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ

نوح گفت: پروردگارا مرا تكذيب كردند ياريم كن.

فَأَوْحَيْنا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا فَإِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ

به او وحى كرديم: با مراقبت ما و به تعليم ما كشتى را بساز، چون عذاب ما آمد و تنور جوشيد از هر حيوان دو زوج (دو عدد) در كشتى داخل كن مگر آن كس كه وعده بر او گذشته است، درباره ظالمان مرا خطاب مكن كه آنها غرق شدگانند.

فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَ مَنْ مَعَكَ عَلَي الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

و چون بر كشتى استقرار يافتى، تو و كسانت بگو: حمد خدا را كه ما را از قوم ظالم نجات داد.

وَ قُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلاً مُبارَكاً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ

بگو: پروردگارا مرا پياده كن پياده كردن مباركى كه تو بهترين پياده كنندگانى.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ وَ إِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ

در اينكه گفته شد عبرتهايى است، حقا كه ما امتحان كننده بوديم.

ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرِينَ

سپس قرن ديگرى بعد از آنها به وجود آورديم.

فَأَرْسَلْنا فِيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ

در ميان آنها رسول فرستاديم از خودشان كه گفت: خدا را بندگى كنيد، جز او معبودى نداريد آيا از خدا نمى‌ترسيد؟

وَ قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ الْآخِرَةِ وَ أَتْرَفْناهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ما هٰذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَ يَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ

اشراف قوم او كه كافر شده و ملاقات آخرت را تكذيب كرده بودند، و در دنيا وسعتشان داده بوديم، گفتند: اين فقط بشرى است مانند شما، مى‌خورد از آنچه مى‌خوريد و مى‌نوشد از آنچه مى‌نوشيد.

وَ لَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ

اگر از بشرى مانند خود اطاعت كنيد، شما آن وقت زيانكاران خواهيد بود.

أَ يَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذا مِتُّمْ وَ كُنْتُمْ تُراباً وَ عِظاماً أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ

آيا به شما وعده مى‌كند كه چون بميريد و خاك و استخوانها باشيد، از قبر بيرون شدگانيد.

هَيْهاتَ هَيْهاتَ لِما تُوعَدُونَ

بعيد است آنچه وعده مى‌شويد.

إِنْ هِيَ إِلَّا حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَ نَحْيا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ

زندگى فقط اين دنياى ما است كه مى‌ميريم و زنده مى‌شويم و ما مبعوث شدگان نيستيم.

إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَريٰ عَلَي اللَّهِ كَذِباً وَ ما نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ

او نيست مگر مردى كه به خدا دروغ بسته و ما به او تسليم شونده نيستيم.

قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ

پيامبر گفت: پروردگارا ياريم كن كه تكذيبم كردند.

قالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نادِمِينَ

خدا گفت: بعد از كمى حتما پشيمان مى‌شوند.

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْناهُمْ غُثاءً فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

صيحه آسمانى آنها را بحق گرفت خاشاكشان كرديم، خدا لعن را بر آنها ملازم كرد.

ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُوناً آخَرِينَ

آن گاه از پس ايشان مردمانى ديگر آفريديم.

ما تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَها وَ ما يَسْتَأْخِرُونَ

هيچ امتى از اجل خويش جلو نمى‌افتد و تأخير نمى‌كنند.

ثُمَّ أَرْسَلْنا رُسُلَنا تَتْرا كُلَّما جاءَ أُمَّةً رَسُولُها كَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنا بَعْضَهُمْ بَعْضاً وَ جَعَلْناهُمْ أَحادِيثَ فَبُعْداً لِقَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ

سپس پيامبران خود را پى در پى فرستاديم هر وقت پيامبرى به سوى امتش آمد، تكذيبش كردند، ما نيز بعضى را از پى بعضى هلاك كرديم و آنها را داستانها گردانديم، دو بار از رحمت خدا قومى كه ايمان نمى‌آورند.

ثُمَّ أَرْسَلْنا مُوسيٰ وَ أَخاهُ هارُونَ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ

سپس موسى و برادرش هارون را با معجزات و حجتى آشكار فرستاديم.

إِليٰ فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً عالِينَ

به سوى فرعون و اشراف قومش، خودپسندى كردند و قومى طغيانگر بودند.

فَقالُوا أَ نُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنا وَ قَوْمُهُما لَنا عابِدُونَ

گفتند: آيا به دو بشرى مثل خودمان ايمان بياوريم با آنكه قوم آن دو بردگان ما هستند؟!

فَكَذَّبُوهُما فَكانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ

آن دو را تكذيب كردند و از هلاك شدگان گشتند.

وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَي الْكِتابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ

به موسى كتاب تورات را داديم تا بنى اسرائيل هدايت يابند.

وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ آيَةً وَ آوَيْناهُما إِليٰ رَبْوَةٍ ذاتِ قَرارٍ وَ مَعِينٍ

پسر مريم و مادرش را نشانه قدرت خويش قرار داديم و آن دو را در مكان بلندى كه نشيمن و آب جارى داشت مأوى داديم.

يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ

اى پيامبران بخوريد از پاكيزه‌ها، عمل شايسته كنيد كه من به آنچه مى‌كنيد دانايم.

وَ إِنَّ هذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ

و اين انسانها امت شماست اى بشر، كه امت واحدى است و من پروردگار شمايم از من بترسيد.

فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُراً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ

دين خود را پاره‌پاره كردند، دسته‌ها شدند، هر دسته به آنچه در نزد او است شادمان است.

فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّي حِينٍ

آنها را تا رسيدن اجل، در غفلتشان بگذار.

أَ يَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنِينَ

آيا گمان مى‌كنند آنچه از مال و فرزندان مددشان مى‌كنيم؟

نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ

در رساندن خيرات به آنها عجله مى‌كنيم، نه بلكه نمى‌دانند.

إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ

كسانى از هيبت پروردگار خويش مى‌ترسند.

وَ الَّذِينَ هُمْ بِآياتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ

و كسانى كه به آيات پروردگارشان ايمان مى‌آورند.

وَ الَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لا يُشْرِكُونَ

و كسانى كه به پروردگارشان شرك نمى‌ورزند.

وَ الَّذِينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِليٰ رَبِّهِمْ راجِعُونَ

و كسانى كه انفاق مى‌كنند آنچه انفاق مى‌كنند در حالى قلوبشان خائف است كه آنها به سوى خدايشان راجع هستند.

أُولئِكَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ

آنها در كارهاى خير شتاب مى‌كنند و آنها به خيرات سبقت كنندگانند.

وَ لا نُكَلِّفُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها وَ لَدَيْنا كِتابٌ يَنْطِقُ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ

هيچ نفس را جز به قدر تواناييش تكليف نمى‌كنيم و در نزد ما كتابى هست كه به حق سخن مى‌گويد و آنها مظلوم نمى‌شوند.

بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِنْ هٰذا وَ لَهُمْ أَعْمالٌ مِنْ دُونِ ذٰلِكَ هُمْ لَها عامِلُونَ

بلكه قلوب مشركان از اين سخن در غفلت سختى است و آنها اعمالى جز اين اعمال خوب دارند كه به آنها عمل مى‌كنند.

حَتَّي إِذا أَخَذْنا مُتْرَفِيهِمْ بِالْعَذابِ إِذا هُمْ يَجْأَرُونَ

تا وقتى كه عياشان آنها را به عذاب گرفتيم آن وقت ناله و زارى مى‌كنند.

لا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ إِنَّكُمْ مِنَّا لا تُنْصَرُونَ

امروز زارى نكنيد كه شما از جانب ما يارى نمى‌شويد.

قَدْ كانَتْ آياتِي تُتْليٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ عَليٰ أَعْقابِكُمْ تَنْكِصُونَ

در گذشته آيات من بر شما تلاوت مى‌شد و شما به عقب برمى‌گشتيد.

مُسْتَكْبِرِينَ بِهِ سامِراً تَهْجُرُونَ

از بى‌اعتنايى خود شادمان و شب هنگام هذيان مى‌گفتيد.

أَ فَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جاءَهُمْ ما لَمْ يَأْتِ آباءَهُمُ الْأَوَّلِينَ

آيا در اين سخن تفكر نكرده‌اند يا براى آنها دينى آمده كه به پدرانشان نيامده بود؟!

أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ

يا پيامبرشان را نشناخته‌اند كه او را انكار مى‌كنند.

أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَ أَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كارِهُونَ

يا مى‌گويند او مجنون است، بلكه او حق را آورده و بيشترشان حق را مكروه مى‌دارند.

وَ لَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْواءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ بَلْ أَتَيْناهُمْ بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِكْرِهِمْ مُعْرِضُونَ

اگر دين تابع خواهشهاى آنها مى‌بود آسمانها و زمين و كسانى كه در آنها هستند فاسد مى‌شدند ولى ما تذكر آنها را آورده‌ايم، آنها از آن روگردانند.

أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ

يا از آنها مزدى مى‌خواهى، مزد پروردگارت بهتر است او و بهترين روزى دهندگان است؟

وَ إِنَّكَ لَتَدْعُوهُمْ إِليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ

تو آنها را به راهى راست (راه توحيد) دعوت مى‌كنى.

وَ إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّراطِ لَناكِبُونَ

كسانى كه به آخرت ايمان ندارند از آن راه راست. منحرف هستند.

وَ لَوْ رَحِمْناهُمْ وَ كَشَفْنا ما بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ

اگر بر آنها رحم كرده و بلايى كه داشتند از بين مى‌برديم در طغيان خود اصرار كرده و متحير مى‌ماندند.

وَ لَقَدْ أَخَذْناهُمْ بِالْعَذابِ فَمَا اسْتَكانُوا لِرَبِّهِمْ وَ ما يَتَضَرَّعُونَ

در گذشته آنها را با عذاب خفيفى گرفتيم، به پروردگارشان خضوع نكردند و تضرع نمى‌نمودند.

حَتَّي إِذا فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً ذا عَذابٍ شَدِيدٍ إِذا هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ

تا چون درى از عذاب را بر آنها باز كرديم، در آن عذاب از رحمت خدا نوميد خواهند شد.

وَ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ

او كسى است كه براى شما گوشها و چشمها و قلبها آفريد بسيار كم سپاس مى‌داريد.

وَ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

و اوست كسى كه شما را در زمين پديد كرد و به سوى او محشور مى‌شويد

وَ هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ لَهُ اخْتِلافُ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ

و اوست كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند و پى در پى بودن شب و روز براى اوست آيا تعقل نمى‌كنيد؟

بَلْ قالُوا مِثْلَ ما قالَ الْأَوَّلُونَ

بلكه مى‌گويند چيزى را كه گذشتگان گفته‌اند،

قالُوا أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

گفتند: آيا وقتى كه مرديم و خاك و استخوانها گشتيم آيا ما مبعوث شدگانيم؟!

لَقَدْ وُعِدْنا نَحْنُ وَ آباؤُنا هٰذا مِنْ قَبْلُ إِنْ هٰذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ

ما و پيش از ما پدرانمان اين را وعده شديم اين نيست مگر افسانه‌هاى گذشتگان.

قُلْ لِمَنِ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيها إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

بگو زمين و مردمانى كه در زمين هست براى كيست؟ اگر مى‌دانيد.

سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ

حتما خواهند گفت: براى خداست، بگو: آيا بيدار نمى‌شويد؟

قُلْ مَنْ رَبُّ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ

بگو مالك آسمانهاى هفتگانه كيست؟ و مالك عرش بزرگ كدام است؟

سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَ فَلا تَتَّقُونَ

حتما خواهند گفت: خداست بگو: آيا از خدا نمى‌ترسيد؟

قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُوَ يُجِيرُ وَ لا يُجارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

بگو: كيست آنكه حكومت همه چيز در دست اوست و او پناه مى‌دهد و بر عليه او كسى پناه داده نمى‌شود، اگر مى‌دانيد؟

سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنّيٰ تُسْحَرُونَ

حتما خواهند گفت: براى خداست، بگو: پس چرا مسحور مى‌شويد.

بَلْ أَتَيْناهُمْ بِالْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ

بلكه به ايشان حق را آورده‌ايم و آنها دروغگويانند.

مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَ ما كانَ مَعَهُ مِنْ إِلهٍ إِذاً لَذَهَبَ كُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

خدا فرزندى اخذ نكرده، با او معبود ديگرى نبوده است و گر نه هر معبود مخلوق خود را مى‌برد و حتما بعضى بر بعضى برترى مى‌كرد. منزه است خدا از چيزى كه وصف مى‌كنند.

عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَتَعاليٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ

داناى پنهان و آشكار است، برتر است از آنچه شرك قرار مى‌دهند.

قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي ما يُوعَدُونَ

بگو: پروردگارا اگر عذابى كه كفار وعده مى‌شد به من بنمايى.

رَبِّ فَلا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

پروردگارا مرا در ميان قوم ظالم قرار مده.

وَ إِنَّا عَليٰ أَنْ نُرِيَكَ ما نَعِدُهُمْ لَقادِرُونَ

ما تواناييم كه عذاب موعود آنها را به تو نشان دهيم.

ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَصِفُونَ

بدى را با آنچه بهتر است دفع كن ما به آنچه توصيف مى‌كنند دانائيم.

وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطِينِ

بگو پروردگارا به تو پناه مى‌برم از وسوسه‌هاى شياطين.

وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ

و پروردگارا پناه مى‌برم بر تو از اينكه نزد من حاضر شوند.

حَتَّي إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ

تا وقتى كه مرگ به يكى از آنها در آيد گويد: پروردگارا مرا برگردانيد.

لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً فِيما تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ

تا در ثروتى كه در دنيا گذاشته‌ام كار نيك انجام دهم، نه، آن كلمه‌ايست كه او مى‌گويد. از پس آنها برزخى است تا روزى كه مبعوث مى‌شوند.

فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلا أَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَ لا يَتَساءَلُونَ

چون در صور دميده شود، آن روز در ميان مردم نسبها نيست و از همديگر سؤال نمى‌كنند.

فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

هر كه ميزانهايش سنگين شود آنها راستگارانند.

وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خالِدُونَ

و هر كه ميزانهايش سبك شود، آنها كسانى هستند كه خود را به ضرر انداخته و در جهنم جاودانند.

تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ

آتش چهره‌هاى آنها را مى‌سوزاند و آنها در آتش زشت منظران هستند.

أَ لَمْ تَكُنْ آياتِي تُتْليٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ

آيا آيات من بر شما خوانده نمى‌شد كه آنها را تكذيب مى‌كرديد؟

قالُوا رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَيْنا شِقْوَتُنا وَ كُنَّا قَوْماً ضالِّينَ

گويند: پروردگارا شقاوت ما بر ما غلبه كرد و قومى گمراه گشتيم.

رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْها فَإِنْ عُدْنا فَإِنَّا ظالِمُونَ

پروردگارا ما را از آتش خارج كن، اگر بكار زشت برگشتيم، ظالمانيم.

قالَ اخْسَئُوا فِيها وَ لا تُكَلِّمُونِ

خدا گويد: دور شويد و با من سخن نگوئيد.

إِنَّهُ كانَ فَرِيقٌ مِنْ عِبادِي يَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ

گروهى از بندگان من در دنيا مى‌گفتند پروردگارا ايمان آورديم ما را بيامرز، بر ما رحم كن كه ارحم الراحمينى.

فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّي أَنْسَوْكُمْ ذِكْرِي وَ كُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ

شما آنها را مسخره گرفتيد تا ذكر مرا از ياد شما بردند و به آنها از روى مسخره مى‌خنديديد.

إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِما صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفائِزُونَ

من امروز به آنها پاداش دادم كه در راه من صبر كردند و فقط آنها راستگارانند

قالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ

خدا گويد: چه مدت از تعداد سالها در زمين توقف كرديد؟

قالُوا لَبِثْنا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَسْئَلِ الْعادِّينَ

گويند: يك روز يا مقدارى از روز را. از ملائكه شمارش‌گير بپرس.

قالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلاً لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

گويد: توقف نكرديد مگر كمى، اى كاش در دنيا اين را مى‌دانستيد.

أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ

آيا گمان كرديد كه شما را عبث آفريده‌ايم و شما به سوى ما برنمى‌گرديد؟

فَتَعالَي اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ

برتر است (در عبث كارى) خدايى كه فرمانرواى حق است، جز او معبودى نيست او صاحب تدبير محترم است.

وَ مَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ لا بُرْهانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّما حِسابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الْكافِرُونَ

هر كه با وجود خدا، خداى ديگرى گيرد، برهانى بر آن ندارد، حساب او فقط پيش پروردگار است، حقا كه كافران رستگار نمى‌شوند.

وَ قُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ

بگو: پروردگارا بيامرز و رحم كن كه تو بهترين رحم كنندگانى.