بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً

به نام خداوند بخشنده مهربان.؛ به فرشتگانى سوگند كه ارواح مجرمان را به شدت از بدنهايشان بر مى‌كشند.

وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً

و فرشتگانى كه ارواح مؤمنان را با مدارا و نشاط جدا مى‌سازند.

وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً

و سوگند به فرشتگانى كه در سراسر عالم شناورند.

فَالسَّابِقاتِ سَبْقاً

پس به خاطر زودتر به ماموريت رسيدن از يكديگر سبقت مى‌گيرند.

فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً

و سپس به آنهايى سوگند كه امور را تدبير مى‌كنند.

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ

(كه به طور يقين مبعوث خواهيد شد) در آن روزى كه زلزله‌هاى وحشتناك همه چيز را به لرزه درمى‌آورد.

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ

و از پس آن حادثه دومين (صيحه عظيم) رخ مى‌دهد.

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ

دلهايى در آن روز سخت هراسان است.

أَبْصارُها خاشِعَةٌ

ديدگان صاحب آن دلها از شرم افتاده باشد.

يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ

گويند چگونه ما را به حال اول با زمان مى‌آورند؟.

أَ إِذا كُنَّا عِظاماً نَخِرَةً

بعد از آنكه استخوانهايى پوسيده شديم.

قالُوا تِلْكَ إِذاً كَرَّةٌ خاسِرَةٌ

و نيز گويند حقا اين بازگشتى زيان‌آميز است.

فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ

آرى اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم واقع مى‌شود.

فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ

كه ناگهان همه مردگان، روى زمين قرار مى‌گيرند.

هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ مُوسيٰ

آيا داستان موسى به تو رسيد؟.

إِذْ ناداهُ رَبُّهُ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُويً

وقتى پروردگارش از وادى مقدس طوى ندايش داد و گفت:.

اذْهَبْ إِليٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغيٰ

به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است.

فَقُلْ هَلْ لَكَ إِليٰ أَنْ تَزَكَّيٰ

بگو آيا مى‌خواهى پاك شوى؟.

وَ أَهْدِيَكَ إِليٰ رَبِّكَ فَتَخْشيٰ

و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى.

فَأَراهُ الْآيَةَ الْكُبْريٰ

موسى معجزه بزرگتر را نشانش داد.

فَكَذَّبَ وَ عَصيٰ

ولى او تكذيب و سرپيچى كرد.

ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعيٰ

و سپس برگشت تا عليه موسى تلاش كند.

فَحَشَرَ فَناديٰ

منادى فرستاد تا همه جمع شدند.

فَقالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْليٰ

آن گاه گفت من پروردگار بزرگ شما هستم.

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُوليٰ

در نتيجه اين بلندپروازى، خداى تعالى او را به عذاب دنيا و آخرت بگرفت.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشيٰ

و در اين سرگذشت عبرتى است براى مآل‌انديشى كه از سوء عاقبت ترسان است.

أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها

آيا خلقت شما سخت‌تر است يا آفرينش آسمان كه خدا بنايش كرده؟!.

رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها

و سقف آن را بالا برده و آن را منظم ساخته؟.

وَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها

شبش را تاريك و روزش را روشن كرده.

وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحاها

و زمين را بعد از آن گسترده.

أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها

آب و چراگاه در آن بيرون كرده.

وَ الْجِبالَ أَرْساها

و كوه‌ها را ريشه‌دار ساخته.

مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ

كه همه اينها مايه برخوردارى شما و حيوانات شما است.

فَإِذا جاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْريٰ

پس وقتى آن حادثه بزرگ رخ دهد.

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ ما سَعيٰ

در آن روزى كه انسان هر چه كرده به ياد مى‌آورد.

وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَريٰ

و جهنم براى هر صاحب چشمى ظاهر مى‌شود (چه خواهيد كرد).

فَأَمَّا مَنْ طَغيٰ

(در آن روز مردم دو طايفه‌اند) اما كسى كه طغيان كرده.

وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا

و زندگى دنيا را ترجيح داد.

فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْويٰ

دوزخ جايش است.

وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَي النَّفْسَ عَنِ الْهَويٰ

و اما كسى كه از موقعيت پروردگارش ترسيده و از هواى نفس جلوگيرى كرده.

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْويٰ

بهشت جايگاه او است.

يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها

از تو از رستاخيز مى‌پرسند كه وقت وقوع آن كى است؟.

فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْراها

تو از بسيار سخن گفتن از آن چه به دست مى‌آورى؟.

إِليٰ رَبِّكَ مُنْتَهاها

هيچ، براى اينكه انتهاى آن- وقت معينش- نزد پروردگار تو است.

إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشاها

اصلا وظيفه تو تنها انذار كسى است كه از آن روز دلواپسى دارد.

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها

روزى كه وقتى آن را مى‌بينند چنين به نظر مى‌رسد كه گويا بيش از شبى يا بامدادى با زندگى دنيا فاصله نداشته‌اند.