بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به فرشتگانى كه [از كافران‌] به سختى جان ستانند،

وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً

و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان‌] را به آرامى گيرند،

وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً

و به فرشتگانى كه [در درياى بى‌مانند] شناكنان شناورند،

فَالسَّابِقاتِ سَبْقاً

پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‌گيرنده‌اند،

فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً

و كار [بندگان‌] را تدبير مى‌كنند.

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ

آن روز كه لرزنده بلرزد،

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ

و از پى آن لرزه‌اى [دگر] افتد،

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ

در آن روز، دلهايى سخت هراسانند.

أَبْصارُها خاشِعَةٌ

ديدگان آنها فروافتاده.

يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ

گويند: «آيا [باز] ما به [مغاك‌] زمين برمى‌گرديم؟

أَ إِذا كُنَّا عِظاماً نَخِرَةً

آيا وقتى ما استخوان‌ريزه‌هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى‌گيريم‌]؟»

قالُوا تِلْكَ إِذاً كَرَّةٌ خاسِرَةٌ

[و با خود] گويند: «در اين صورت، اين برگشتى زيان‌آور است.»

فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ

و [لى‌] در حقيقت، آن [بازگشت، بسته به‌] يك فرياد است [و بس‌].

فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ

و بناگاه آنان در زمينِ هموار خواهند بود.

هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ مُوسيٰ

آيا سرگذشت موسى بر تو آمد؟

إِذْ ناداهُ رَبُّهُ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُويً

آن گاه كه پروردگارش او را در وادى مقدّس «طُوى» ندا درداد:

اذْهَبْ إِليٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغيٰ

«به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است

فَقُلْ هَلْ لَكَ إِليٰ أَنْ تَزَكَّيٰ

و بگو: آيا سَرِ آن دارى كه به پاكيزگى گرايى،

وَ أَهْدِيَكَ إِليٰ رَبِّكَ فَتَخْشيٰ

و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى؟»

فَأَراهُ الْآيَةَ الْكُبْريٰ

پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود.

فَكَذَّبَ وَ عَصيٰ

و [لى فرعون‌] تكذيب نمود و عصيان كرد.

ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعيٰ

سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست،

فَحَشَرَ فَناديٰ

و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد،

فَقالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْليٰ

و گفت: «پروردگار بزرگتر شما مَنَم!»

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُوليٰ

و خدا [هم‌] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشيٰ

در حقيقت، براى هر كس كه [از خدا] بترسد، در اين [ماجرا] عبرتى است.

أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها

آيا آفرينش شما دشوارتر است يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است؟

رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها

سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين‌] درست كرد،

وَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها

و شَبَش را تيره و روزش را آشكار گردانيد،

وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحاها

و پس از آن، زمين را با غلتانيدن گسترد،

أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها

آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد،

وَ الْجِبالَ أَرْساها

و كوه‌ها را لنگر آن گردانيد،

مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ

[تا وسيله‌] استفاده براى شما و دامهايتان باشد.

فَإِذا جاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْريٰ

پس آن گاه كه آن هنگامه بزرگ دررَسَد،

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ ما سَعيٰ

[آن‌] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آوَرَد

وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَريٰ

و جهنّم براى هر كه بيند آشكار گردد.

فَأَمَّا مَنْ طَغيٰ

اما هر كه طغيان كرد،

وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا

و زندگى پستِ دنيا را برگزيد،

فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْويٰ

پس جايگاه او همان آتش است.

وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَي النَّفْسَ عَنِ الْهَويٰ

و امّا كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد، و نفس [خود] را از هوس باز داشت،

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْويٰ

پس جايگاه او همان بهشت است.

يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها

در باره رستاخيز از تو مى‌پُرسند كه فرارسيدنش چه وقت است؟

فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْراها

تو را چه به گفتگو در آن.

إِليٰ رَبِّكَ مُنْتَهاها

علم آن با پروردگار تو است.

إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشاها

تو فقط كسى را كه از آن مى‌ترسد هشدار مى‌دهى.

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها

روزى كه آن را مى‌بينند، گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكرده‌اند.