قرآن عثمان طه

سوره النازعات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً

1

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به فرشتگانى كه (جان مجرمان را بشدت از بدنهايشان) برمى‌كشند،


وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً

2

و فرشتگانى كه (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا مى‌سازند،


وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً

3

و سوگند به فرشتگانى كه (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حركت مى‌كنند،


فَالسَّابِقاتِ سَبْقاً

4

و سپس بر يكديگر سبقت مى‌گيرند،


فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً

5

و آنها كه امور را تدبير مى‌كنند!


يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ

6

آن روز كه زلزله‌هاى وحشتناك همه چيز را به لرزه درمى‌آورد،


تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ

7

و بدنبال آن، حادثه دومين [صيحه عظيم محشر] رخ مى‌دهد،


قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ

8

دلهايى در آن روز سخت مضطرب است،


أَبْصارُها خاشِعَةٌ

9

و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است!


يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ

10

(ولى امروز) مى‌گويند: «آيا ما به زندگى مجدد بازمى‌گرديم؟!


أَ إِذا كُنَّا عِظاماً نَخِرَةً

11

آيا هنگامى كه استخوانهاى پوسيده‌اى شديم (ممكن است زنده شويم)؟!»


قالُوا تِلْكَ إِذاً كَرَّةٌ خاسِرَةٌ

12

مى‌گويند: «اگر قيامتى در كار باشد، بازگشتى است زيانبار!»


فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ

13

ولى (بدانيد) اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم است!


فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ

14

ناگهان همگى بر عرصه زمين ظاهر مى‌گردند!


هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ مُوسيٰ

15

آيا داستان موسى به تو رسيده است؟!


إِذْ ناداهُ رَبُّهُ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُويً

16

در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس «طوى» ندا داد (و گفت):


اذْهَبْ إِليٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغيٰ

17

به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است!


فَقُلْ هَلْ لَكَ إِليٰ أَنْ تَزَكَّيٰ

18

و به او بگو: «آيا مى‌خواهى پاكيزه شوى؟!


وَ أَهْدِيَكَ إِليٰ رَبِّكَ فَتَخْشيٰ

19

و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى (و گناه نكنى)؟!»


فَأَراهُ الْآيَةَ الْكُبْريٰ

20

سپس موسى بزرگترين معجزه را به او نشان داد!


فَكَذَّبَ وَ عَصيٰ

21

اما او تكذيب و عصيان كرد!


ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعيٰ

22

سپس پشت كرد و پيوسته (براى محو آيين حق) تلاش نمود!


فَحَشَرَ فَناديٰ

23

و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود،


فَقالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْليٰ

24

و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!»


فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُوليٰ

25

از اين رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت!


إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشيٰ

26

در اين عبرتى است براى كسى كه (از خدا) بترسد!


أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها

27

آيا آفرينش شما (بعد از مرگ) مشكل‌تر است يا آفرينش آسمان كه خداوند آن را بنا نهاد؟!


رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها

28

سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت،


وَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها

29

و شبش را تاريك و روزش را آشكار نمود!


وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحاها

30

و زمين را بعد از آن گسترش داد،


أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها

31

و از آن آب و چراگاهش را بيرون آورد،


وَ الْجِبالَ أَرْساها

32

و كوه‌ها را ثابت و محكم نمود!


مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ

33

همه اينها براى بهره‌گيرى شما و چهارپايانتان است!


فَإِذا جاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْريٰ

34

هنگامى كه آن حادثه بزرگ رخ دهد،


يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ ما سَعيٰ

35

در آن روز انسان به ياد كوششهايش مى‌افتد،


وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَريٰ

36

و جهنم براى هر بيننده‌اى آشكار مى‌گردد،


فَأَمَّا مَنْ طَغيٰ

37

اما آن كسى كه طغيان كرده،


وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا

38

و زندگى دنيا را مقدم داشته،


فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْويٰ

39

مسلما دوزخ جايگاه اوست!


وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَي النَّفْسَ عَنِ الْهَويٰ

40

و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد،


فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْويٰ

41

قطعا بهشت جايگاه اوست!


يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها

42

و از تو درباره قيامت مى‌پرسند كه در چه زمانى واقع مى‌شود؟!


فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْراها

43

تو را با يادآورى اين سخن چه كار؟!


إِليٰ رَبِّكَ مُنْتَهاها

44

نهايت آن به سوى پروردگار تو است (و هيچ كس جز خدا از زمانش آگاه نيست)!


إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشاها

45

كار تو فقط بيم‌دادن كسانى است كه از آن مى‌ترسند!


كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها

46

آنها در آن روز كه قيام قيامت را مى‌بينند چنين احساس مى‌كنند كه گويى توقفشان (در دنيا و برزخ) جز شامگاهى يا صبح آن بيشتر نبوده است!


سوره قبل

سوره النازعات

سوره بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان