بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به كنندگانى كه به شدت مى‌كنند

وَ ٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا

و قسم به خارج شوندگان، خارج شدنى‌

وَ ٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا

و قسم به شنا كنندگان شنا كردنى‌

فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا

پس قسم به سبقت كنندگان سبقت كردنى‌

فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا

پس قسم به تدبير كنندگان فرمان مخصوص خدا

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ

ياد كن روزى را كه لرزنده مى‌لرزد.

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

زلزله دومى آن را تعقيب مى‌كند.

قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

دلهايى در آن روز مضطرب و ترسانند

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

چشمهاى آنها ذليل است‌

يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ

مشركان مى‌گويند: آيا ما به حالت اول بر خواهيم گشت؟

أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

آيا وقتى كه استخوانهاى پوسيده شويم؟!

قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ

گفتند: آن رجوع در آن صورت رجوع زيانبارى است‌

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ

قيامت فقط يك راندن با صيحه است‌

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ

آن گاه مردم در روى زمين باشند.

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ

آيا حكايت موسى را شنيده‌اى؟

إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى

كه پروردگارش او را در صحراى پاك طوى ندا كرد

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

كه بسوى فرعون برو كه او از حد تجاوز كرده است‌

فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ

بگو: آيا مايل هستى كه پاك شوى؟

وَ أَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ

و به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى؟

فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

معجزه بزرگ را به او نشان داد.

فَكَذَّبَ وَ عَصَىٰ

نبوت موسى را تكذيب كرد و او را عصيان نمود

ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ

سپس از موسى دور شد (براى جمع ساحران) تلاش مى‌كرد

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ

مردم را گردآورد و در ميان آنها فرياد كشيد

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ

و گفت: پروردگار والاتر شما هستم.

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَ ٱلۡأُولَىٰٓ

خدا او را با عقوبت آخرت و دنيا گرفتار كرد

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ

در حديث موسى موعظه هست براى كسى كه مى‌ترسد

ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ بَنَىٰهَا

آيا شما در خلقت محكمتر هستيد يا آسمان كه خدا آن را بنا نهاد

رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا

ارتفاع آن را بالا برد و آن را ساخت‌

وَ أَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَ أَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا

شبش را تاريك گردانيد و نورش را خارج كرد

وَ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ

زمين را پس از آسمان، بگسترانيد

أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَ مَرۡعَىٰهَا

از زمين آب آن و روئيدنى آن را خارج كرد

وَ ٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

و كوه‌ها را ثابت گردانيد.

مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ

متاعند براى شما و چهار پايانتان‌

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ

وقتى كه آن حادثه فراگيرنده بزرگ ببايد

يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

در آن روز انسان آنچه را كه كرده است ياد مى‌آورد.

وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ

جهنم بر همه بينندگان آشكار مى‌شود

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

پس اما هر كه طغيان كند

وَ ءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

و زندگى دنيا را بر آخرت اختيار كند

فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

جايگاه او فقط آتش است.

وَ أَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَ نَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

و اما كسى كه از ربوبيت پروردگارش بترسد و نفس خويش را از خواهشها باز دارد

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

جايگاه او فقط بهشت است.

يَسۡ‍َٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا

از تو از قيامت مى‌پرسند كه وقوع آن كدام وقت است؟

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ

تو در چه حالى از علم آن؟

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ

امر آن به پروردگارت مربوط است.

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا

تو فقط انذار كننده‌اى، كسى را كه از آن مى‌ترسد

كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

روزى كه مردم آن را مى‌بينند، گويا در دنيا توقف نكرده‌اند مگر بعد از ظهرى يا قبل از ظهر آن.