سوره النازعات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا
1به نام خدا كه رحمتش بىاندازه است و مهربانىاش هميشگى؛ سوگند به فرشتگانى كه [روح بدكاران را به شدت از بدنهايشان] بر مىكنند،
وَ ٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا
2و سوگند به فرشتگانى كه [روح نيكوكاران را به نرمى و ملايمت از بدنهايشان] بيرون مىآورند؛
وَ ٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا
3و سوگند به فرشتگانى كه [براى اجراى فرمانهاى حق] به سرعت نازل مىشوند،
فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا
4و سوگند به فرشتگانى كه [در ايمان، عبادت، پرستش و اطاعت] بر يكديگر [به صورتى ويژه] سبقت مىگيرند،
فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا
5و سوگند به فرشتگانى كه [به اذن خدا امور آفرينش را] تدبير مىكنند؛
يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ
6[كه همه براى رسيدن به پاداش و كيفر برانگيخته مىشوند در] روزى كه لرزاننده همه چيز را به شدت بلرزاند؛
تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ
7در حالى كه لرزاننده ديگرى از پى آن در آيد.
قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ
8دلهايى در آن روز مضطرب و هراساناند
أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ
9ديدگانشان [از ترس و هول قيامت] فرو افتاده است.
يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ
10مىگويند: آيا ما [پس از مرگ] به همان حالت اول [كه در دنيا بوديم] باز گردانده مىشويم؟
أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ
11[شگفتا!] آيا زمانى كه ما استخوانهاى پوسيده و ريز ريز شديم [بازمىگرديم؟!]
قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ
12[و] گويند: [اگر قيامتى در كار باشد] بازگشت به حيات دوباره در آن زمان بازگشتى زيانبار است.
فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ
13جز اين نيست آن بازگشت فقط با يك بانگ عظيم است [و بس]
فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ
14كه ناگاه همه بر يك زمين صاف و هموار حاضر شوند.
هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ
15آيا سرگذشت موسى به تو رسيده است؟
إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى
16هنگامى كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا داد
ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
17كه: به سوى فرعون برو؛ زيرا كه طغيان كرده است.
فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ
18پس به او بگو: مىخواهى [از آلودگى شرك و طغيان] پاك و پاكيزه شوى؟
وَ أَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ
19من تو را به سوى پروردگارت راهنمايى مىكنم تا از او بترسى [و از طغيان دست بردارى.]
فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ
20پس آن معجزه بزرگتر را به او نشان داد.
فَكَذَّبَ وَ عَصَىٰ
21ولى [او آن را] تكذيب كرد و سرپيچى نمود.
ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ
22سپس [به حق] پشت كرد [و براى نابودى موسى] به تلاش برخاست!
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ
23پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد
فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ
24و گفت: من پروردگار بزرگتر شما هستم.
فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَ ٱلۡأُولَىٰٓ
25پس خدا هم [به كيفر اين ادعاى نابجا] او را به عذاب آخرت و دنيا دچار ساخت.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ
26بىترديد در اين سرگذشت براى كسى كه [از عذاب خدا] بترسد عبرتى است.
ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ بَنَىٰهَا
27آيا آفريدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است يا آسمان كه او آن را بنا كرد؟
رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا
28سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نيكو قرار داد،
وَ أَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَ أَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا
29و شبش را تاريكو روزش را روشن ساخت،
وَ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ
30و زمين را پس از آن گسترانيد،
أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَ مَرۡعَىٰهَا
31و از آن آبو چراگاهش را بيرون آورد،
وَ ٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا
32و كوهها را محكم و استوار نمود
مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ
33تا مايه بهرهورىشما و دامهايتان باشد.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ
34پس زمانى كه آن حادثه بزرگتر [و غير قابل دفع] در رسد،
يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ
35در آن روز انسان آنچه تلاش و كوشش كرده به ياد آورد
وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ
36و دوزخ رابراى هر بينندهاى آشكار سازند،
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ
37و اما كسى كه طغيان و سركشى كرده
وَ ءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
38و زندگى دنيا را [بر زندگى ابد و جاويد آخرت] ترجيح داده،
فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
39پس بىترديد جايگاهش دوزخ است؛
وَ أَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَ نَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ
40و اما كسى كه از مقام و منزلت پروردگارش ترسيده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛
فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
41پس بىترديد جايگاهش بهشت است.
يَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا
42همواره ازتو درباره قيامت مىپرسند كه در چه زمانى واقع مىشود؟
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ
43تو از بسيار ياد كردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست مىآورى؟
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ
44نهايتش به سوى پروردگار توست [كيفيت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را كسى جز خدا نمىداند.]
إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا
45وظيفه تو فقط بيم دادن كسانى است كه همواره از آن مىترسند.
كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا
46گويى آنان روزى كه قيامت را مىبينند چنين مىپندارند كه در برزخ جز شامگاهى يا صبح گاه آن درنگ نكردهاند!