بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا

به نام خداوند بخشنده مهربان.؛ به فرشتگانى سوگند كه ارواح مجرمان را به شدت از بدنهايشان بر مى‌كشند.

وَ ٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا

و فرشتگانى كه ارواح مؤمنان را با مدارا و نشاط جدا مى‌سازند.

وَ ٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا

و سوگند به فرشتگانى كه در سراسر عالم شناورند.

فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا

پس به خاطر زودتر به ماموريت رسيدن از يكديگر سبقت مى‌گيرند.

فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا

و سپس به آنهايى سوگند كه امور را تدبير مى‌كنند.

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ

(كه به طور يقين مبعوث خواهيد شد) در آن روزى كه زلزله‌هاى وحشتناك همه چيز را به لرزه درمى‌آورد.

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

و از پس آن حادثه دومين (صيحه عظيم) رخ مى‌دهد.

قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

دلهايى در آن روز سخت هراسان است.

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

ديدگان صاحب آن دلها از شرم افتاده باشد.

يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ

گويند چگونه ما را به حال اول با زمان مى‌آورند؟.

أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

بعد از آنكه استخوانهايى پوسيده شديم.

قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ

و نيز گويند حقا اين بازگشتى زيان‌آميز است.

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ

آرى اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم واقع مى‌شود.

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ

كه ناگهان همه مردگان، روى زمين قرار مى‌گيرند.

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ

آيا داستان موسى به تو رسيد؟.

إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى

وقتى پروردگارش از وادى مقدس طوى ندايش داد و گفت:.

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است.

فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ

بگو آيا مى‌خواهى پاك شوى؟.

وَ أَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ

و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى.

فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

موسى معجزه بزرگتر را نشانش داد.

فَكَذَّبَ وَ عَصَىٰ

ولى او تكذيب و سرپيچى كرد.

ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ

و سپس برگشت تا عليه موسى تلاش كند.

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ

منادى فرستاد تا همه جمع شدند.

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ

آن گاه گفت من پروردگار بزرگ شما هستم.

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَ ٱلۡأُولَىٰٓ

در نتيجه اين بلندپروازى، خداى تعالى او را به عذاب دنيا و آخرت بگرفت.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ

و در اين سرگذشت عبرتى است براى مآل‌انديشى كه از سوء عاقبت ترسان است.

ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ بَنَىٰهَا

آيا خلقت شما سخت‌تر است يا آفرينش آسمان كه خدا بنايش كرده؟!.

رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا

و سقف آن را بالا برده و آن را منظم ساخته؟.

وَ أَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَ أَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا

شبش را تاريك و روزش را روشن كرده.

وَ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ

و زمين را بعد از آن گسترده.

أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَ مَرۡعَىٰهَا

آب و چراگاه در آن بيرون كرده.

وَ ٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

و كوه‌ها را ريشه‌دار ساخته.

مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ

كه همه اينها مايه برخوردارى شما و حيوانات شما است.

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ

پس وقتى آن حادثه بزرگ رخ دهد.

يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

در آن روزى كه انسان هر چه كرده به ياد مى‌آورد.

وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ

و جهنم براى هر صاحب چشمى ظاهر مى‌شود (چه خواهيد كرد).

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

(در آن روز مردم دو طايفه‌اند) اما كسى كه طغيان كرده.

وَ ءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

و زندگى دنيا را ترجيح داد.

فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

دوزخ جايش است.

وَ أَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَ نَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

و اما كسى كه از موقعيت پروردگارش ترسيده و از هواى نفس جلوگيرى كرده.

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

بهشت جايگاه او است.

يَسۡ‍َٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا

از تو از رستاخيز مى‌پرسند كه وقت وقوع آن كى است؟.

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ

تو از بسيار سخن گفتن از آن چه به دست مى‌آورى؟.

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ

هيچ، براى اينكه انتهاى آن- وقت معينش- نزد پروردگار تو است.

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا

اصلا وظيفه تو تنها انذار كسى است كه از آن روز دلواپسى دارد.

كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

روزى كه وقتى آن را مى‌بينند چنين به نظر مى‌رسد كه گويا بيش از شبى يا بامدادى با زندگى دنيا فاصله نداشته‌اند.