سوره النازعات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا
1به نام خداوند رحمتگر مهربان؛ سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند،
وَ ٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا
2و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند،
وَ ٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا
3و به فرشتگانى كه [در درياى بى‌مانند] شناكنان شناورند،
فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا
4پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‌گيرنده‌اند،
فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا
5و كار [بندگان] را تدبير مى‌كنند.
يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ
6آن روز كه لرزنده بلرزد،
تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ
7و از پى آن لرزه‌اى [دگر] افتد،
قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ
8در آن روز، دلهايى سخت هراسانند.
أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ
9ديدگان آنها فروافتاده.
يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ
10گويند: «آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمى‌گرديم؟
أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ
11آيا وقتى ما استخوان‌ريزه‌هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى‌گيريم]؟»
قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ
12[و با خود] گويند: «در اين صورت، اين برگشتى زيان‌آور است.»
فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ
13و [لى] در حقيقت، آن [بازگشت، بسته به] يك فرياد است [و بس].
فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ
14و بناگاه آنان در زمينِ هموار خواهند بود.
هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ
15آيا سرگذشت موسى بر تو آمد؟
إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى
16آن گاه كه پروردگارش او را در وادى مقدّس «طُوى» ندا درداد:
ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
17«به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است
فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ
18و بگو: آيا سَرِ آن دارى كه به پاكيزگى گرايى،
وَ أَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ
19و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى؟»
فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ
20پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود.
فَكَذَّبَ وَ عَصَىٰ
21و [لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد.
ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ
22سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست،
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ
23و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد،
فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ
24و گفت: «پروردگار بزرگتر شما مَنَم!»
فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَ ٱلۡأُولَىٰٓ
25و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ
26در حقيقت، براى هر كس كه [از خدا] بترسد، در اين [ماجرا] عبرتى است.
ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ بَنَىٰهَا
27آيا آفرينش شما دشوارتر است يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است؟
رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا
28سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد،
وَ أَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَ أَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا
29و شَبَش را تيره و روزش را آشكار گردانيد،
وَ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ
30و پس از آن، زمين را با غلتانيدن گسترد،
أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَ مَرۡعَىٰهَا
31آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد،
وَ ٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا
32و كوه‌ها را لنگر آن گردانيد،
مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ
33[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ
34پس آن گاه كه آن هنگامه بزرگ دررَسَد،
يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ
35[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آوَرَد
وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ
36و جهنّم براى هر كه بيند آشكار گردد.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ
37اما هر كه طغيان كرد،
وَ ءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
38و زندگى پستِ دنيا را برگزيد،
فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
39پس جايگاه او همان آتش است.
وَ أَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَ نَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ
40و امّا كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد، و نفس [خود] را از هوس باز داشت،
فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
41پس جايگاه او همان بهشت است.
يَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا
42در باره رستاخيز از تو مى‌پُرسند كه فرارسيدنش چه وقت است؟
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ
43تو را چه به گفتگو در آن.
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ
44علم آن با پروردگار تو است.
إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا
45تو فقط كسى را كه از آن مى‌ترسد هشدار مى‌دهى.
كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا
46روزى كه آن را مى‌بينند، گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكرده‌اند.
