بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به بركنندگان به قوت

وَ ٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا

و به كشندگان كشيدنى (يا جهندگاه جهشى)

وَ ٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا

و به شناورى‌كنان شناوريى

فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا

پس پيشى‌گيرندگان پيشى‌گرفتنى

فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا

پس كارپردازان كارى

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ

روزى كه بلرزد لرزنده

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

از پيش آيد پى درآينده

قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

دلهايى است در آن روز هراسان

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

ديدگان آنها است سرافكنده

يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ

گويند آيا مائيم بازگردانيده در گور (يا در حال نخستين)

أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

آيا گاهى كه گرديديم استخوانهايى پوسيده

قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ

گويند آن است آن هنگام بازگشتى زيانمند

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ

پس جز اين نيست كه خروشى است يگانه

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ

ناگهان ايشانند به روى زمين

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ

آيا بيامدت داستان موسى

إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى

گاهى كه بانگ دادش پروردگارش بر دره مقدس طوى

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

برو بسوى فرعون كه او سركشى كرد

فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ

پس بگو آيا تو را است بسوى آنكه پاكى جويى

وَ أَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ

و رهبريت كنم بسوى پروردگارت پس بترسى

فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

پس نماياندش آيت بزرگ را

فَكَذَّبَ وَ عَصَىٰ

پس تكذيب كرد و سرپيچيد

ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ

سپس پشت كرد مى‌دويد

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ

پس گردآورد پس برخواند

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ

پس گفت منم پروردگار بزرگتر شما

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَ ٱلۡأُولَىٰٓ

پس گرفتش خدا به كيفر انجام و آغاز

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ

همانا در اين است عبرتى براى آنكه بترسد

ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ بَنَىٰهَا

آيا شما سخت‌تريد در آفرينش يا آسمان كه ساختش

رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا

برافراشت پوشش را پس بياراستش

وَ أَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَ أَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا

و تاريك ساخت شبش را و برآورد روزش

وَ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ

و زمين را از آن پس گسترانيدش

أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَ مَرۡعَىٰهَا

برون آورد از آن آبش را و چراگاهش

وَ ٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

و كوه‌ها را لنگر گردانيدش

مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ

بهره‌منديى براى شما و براى دامهاى شما

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ

پس گاهى كه آيد فرودآينده‌اى بزرگتر

يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

روزى كه ياد آورد انسان آنچه را كوشيده است

وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ

و آشكار گردد دوزخ براى هر كه بيند

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

پس اما آنكه سرپيچيد

وَ ءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

و زندگانى دنيا را برگزيد

فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

همانا دوزخ است جايگاهش

وَ أَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَ نَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

و اما آنكه بترسد جايگاه پروردگار خويش را و بازدارد خويشتن را از هوسها

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

همانا بهشت است جايگاهش

يَسۡ‍َٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا

پرسندت از ساعت كى است لنگرگاهش

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ

در چيستى تو از ياد آوردنش

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ

بسوى پروردگار تو است پايانش

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا

جز اين نيست كه تويى ترساننده آنكه بترسدش

كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

گوئيا ايشان روزى كه بينندش نماندند جز شبى يا روزش