سوره النازعات
Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa An-Nāzi`āti Gharqāan
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به كنندگانى كه به شدت مىكنند
Wa An-Nāshiţāti Nashţāan
2و قسم به خارج شوندگان، خارج شدنى
Wa As-Sābiĥāti Sabĥāan
3و قسم به شنا كنندگان شنا كردنى
Fālssābiqāti Sabqāan
4پس قسم به سبقت كنندگان سبقت كردنى
Fālmudabbirāti 'Amrāan
5پس قسم به تدبير كنندگان فرمان مخصوص خدا
Yawma Tarjufu Ar-Rājifahu
6ياد كن روزى را كه لرزنده مىلرزد.
Tatba`uhā Ar-Rādifahu
7زلزله دومى آن را تعقيب مىكند.
Qulūbun Yawma'idhin Wājifahun
8دلهايى در آن روز مضطرب و ترسانند
'Abşāruhā Khāshi`ahun
9چشمهاى آنها ذليل است
Yaqūlūna 'A'innā Lamardūdūna Fī Al-Ĥāfirahi
10مشركان مىگويند: آيا ما به حالت اول بر خواهيم گشت؟
'A'idhā Kunnā `Ižāmāan Nakhirahan
11آيا وقتى كه استخوانهاى پوسيده شويم؟!
Qālū Tilka 'Idhāan Karratun Khāsirahun
12گفتند: آن رجوع در آن صورت رجوع زيانبارى است
Fa'innamā Hiya Zajratun Wāĥidahun
13قيامت فقط يك راندن با صيحه است
Fa'idhā Hum Bis-Sāhirahi
14آن گاه مردم در روى زمين باشند.
Hal 'Tāka Ĥadīthu Mūsá
15آيا حكايت موسى را شنيدهاى؟
'Idh Nādāhu Rabbuhu Bil-Wādi Al-Muqaddasi Ţuwan
16كه پروردگارش او را در صحراى پاك طوى ندا كرد
Adh/hab 'Ilá Fir`awna 'Innahu Ţaghá
17كه بسوى فرعون برو كه او از حد تجاوز كرده است
Faqul Hal Laka 'Ilá 'An Tazakká
18بگو: آيا مايل هستى كه پاك شوى؟
Wa 'Ahdiyaka 'Ilá Rabbika Fatakhshá
19و به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى؟
Fa'arāhu Al-'Āyata Al-Kubrá
20معجزه بزرگ را به او نشان داد.
Fakadhdhaba Wa `Aşá
21نبوت موسى را تكذيب كرد و او را عصيان نمود
Thumma 'Adbara Yas`á
22سپس از موسى دور شد (براى جمع ساحران) تلاش مىكرد
Faĥashara Fanādá
23مردم را گردآورد و در ميان آنها فرياد كشيد
Faqāla 'Anā Rabbukumu Al-'A`lá
24و گفت: پروردگار والاتر شما هستم.
Fa'akhadhahu Allāhu Nakāla Al-'Ākhirati Wa Al-'Ūlá
25خدا او را با عقوبت آخرت و دنيا گرفتار كرد
'Inna Fī Dhālika La`ibratan Liman Yakhshá
26در حديث موسى موعظه هست براى كسى كه مىترسد
'A'antum 'Ashaddu Khalqāan 'Ami As-Samā'u Banāhā
27آيا شما در خلقت محكمتر هستيد يا آسمان كه خدا آن را بنا نهاد
Rafa`a Samkahā Fasawwāhā
28ارتفاع آن را بالا برد و آن را ساخت
Wa 'Aghţasha Laylahā Wa 'Akhraja Đuĥāhā
29شبش را تاريك گردانيد و نورش را خارج كرد
Wa Al-'Arđa Ba`da Dhālika Daĥāhā
30زمين را پس از آسمان، بگسترانيد
'Akhraja Minhā Mā'ahā Wa Mar`āhā
31از زمين آب آن و روئيدنى آن را خارج كرد
Wa Al-Jibāla 'Arsāhā
32و كوهها را ثابت گردانيد.
Matā`āan Lakum Wa Li'an`āmikum
33متاعند براى شما و چهار پايانتان
Fa'idhā Jā'ati Aţ-Ţāmmatu Al-Kubrá
34وقتى كه آن حادثه فراگيرنده بزرگ ببايد
Yawma Yatadhakkaru Al-'Insānu Mā Sa`á
35در آن روز انسان آنچه را كه كرده است ياد مىآورد.
Wa Burrizati Al-Jaĥīmu Liman Yará
36جهنم بر همه بينندگان آشكار مىشود
Fa'ammā Man Ţaghá
37پس اما هر كه طغيان كند
Wa 'Āthara Al-Ĥayāata Ad-Dunyā
38و زندگى دنيا را بر آخرت اختيار كند
Fa'inna Al-Jaĥīma Hiya Al-Ma'wā
39جايگاه او فقط آتش است.
Wa 'Ammā Man Khāfa Maqāma Rabbihi Wa Nahá An-Nafsa `Ani Al-Hawá
40و اما كسى كه از ربوبيت پروردگارش بترسد و نفس خويش را از خواهشها باز دارد
Fa'inna Al-Jannata Hiya Al-Ma'wā
41جايگاه او فقط بهشت است.
Yas'alūnaka `Ani As-Sā`ati 'Ayyāna Mursāhā
42از تو از قيامت مىپرسند كه وقوع آن كدام وقت است؟
Fīma 'Anta Min Dhikrāhā
43تو در چه حالى از علم آن؟
'Ilá Rabbika Muntahāhā
44امر آن به پروردگارت مربوط است.
'Innamā 'Anta Mundhiru Man Yakhshāhā
45تو فقط انذار كنندهاى، كسى را كه از آن مىترسد
Ka'annahum Yawma Yarawnahā Lam Yalbathū 'Illā `Ashīyatan 'Aw Đuĥāhā
46روزى كه مردم آن را مىبينند، گويا در دنيا توقف نكردهاند مگر بعد از ظهرى يا قبل از ظهر آن.