سوره النازعات
Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa An-Nāzi`āti Gharqāan
1به نام خداوند بخشنده مهربان.؛ به فرشتگانى سوگند كه ارواح مجرمان را به شدت از بدنهايشان بر مىكشند.
Wa An-Nāshiţāti Nashţāan
2و فرشتگانى كه ارواح مؤمنان را با مدارا و نشاط جدا مىسازند.
Wa As-Sābiĥāti Sabĥāan
3و سوگند به فرشتگانى كه در سراسر عالم شناورند.
Fālssābiqāti Sabqāan
4پس به خاطر زودتر به ماموريت رسيدن از يكديگر سبقت مىگيرند.
Fālmudabbirāti 'Amrāan
5و سپس به آنهايى سوگند كه امور را تدبير مىكنند.
Yawma Tarjufu Ar-Rājifahu
6(كه به طور يقين مبعوث خواهيد شد) در آن روزى كه زلزلههاى وحشتناك همه چيز را به لرزه درمىآورد.
Tatba`uhā Ar-Rādifahu
7و از پس آن حادثه دومين (صيحه عظيم) رخ مىدهد.
Qulūbun Yawma'idhin Wājifahun
8دلهايى در آن روز سخت هراسان است.
'Abşāruhā Khāshi`ahun
9ديدگان صاحب آن دلها از شرم افتاده باشد.
Yaqūlūna 'A'innā Lamardūdūna Fī Al-Ĥāfirahi
10گويند چگونه ما را به حال اول با زمان مىآورند؟.
'A'idhā Kunnā `Ižāmāan Nakhirahan
11بعد از آنكه استخوانهايى پوسيده شديم.
Qālū Tilka 'Idhāan Karratun Khāsirahun
12و نيز گويند حقا اين بازگشتى زيانآميز است.
Fa'innamā Hiya Zajratun Wāĥidahun
13آرى اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم واقع مىشود.
Fa'idhā Hum Bis-Sāhirahi
14كه ناگهان همه مردگان، روى زمين قرار مىگيرند.
Hal 'Tāka Ĥadīthu Mūsá
15آيا داستان موسى به تو رسيد؟.
'Idh Nādāhu Rabbuhu Bil-Wādi Al-Muqaddasi Ţuwan
16وقتى پروردگارش از وادى مقدس طوى ندايش داد و گفت:.
Adh/hab 'Ilá Fir`awna 'Innahu Ţaghá
17به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است.
Faqul Hal Laka 'Ilá 'An Tazakká
18بگو آيا مىخواهى پاك شوى؟.
Wa 'Ahdiyaka 'Ilá Rabbika Fatakhshá
19و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى.
Fa'arāhu Al-'Āyata Al-Kubrá
20موسى معجزه بزرگتر را نشانش داد.
Fakadhdhaba Wa `Aşá
21ولى او تكذيب و سرپيچى كرد.
Thumma 'Adbara Yas`á
22و سپس برگشت تا عليه موسى تلاش كند.
Faĥashara Fanādá
23منادى فرستاد تا همه جمع شدند.
Faqāla 'Anā Rabbukumu Al-'A`lá
24آن گاه گفت من پروردگار بزرگ شما هستم.
Fa'akhadhahu Allāhu Nakāla Al-'Ākhirati Wa Al-'Ūlá
25در نتيجه اين بلندپروازى، خداى تعالى او را به عذاب دنيا و آخرت بگرفت.
'Inna Fī Dhālika La`ibratan Liman Yakhshá
26و در اين سرگذشت عبرتى است براى مآلانديشى كه از سوء عاقبت ترسان است.
'A'antum 'Ashaddu Khalqāan 'Ami As-Samā'u Banāhā
27آيا خلقت شما سختتر است يا آفرينش آسمان كه خدا بنايش كرده؟!.
Rafa`a Samkahā Fasawwāhā
28و سقف آن را بالا برده و آن را منظم ساخته؟.
Wa 'Aghţasha Laylahā Wa 'Akhraja Đuĥāhā
29شبش را تاريك و روزش را روشن كرده.
Wa Al-'Arđa Ba`da Dhālika Daĥāhā
30و زمين را بعد از آن گسترده.
'Akhraja Minhā Mā'ahā Wa Mar`āhā
31آب و چراگاه در آن بيرون كرده.
Wa Al-Jibāla 'Arsāhā
32و كوهها را ريشهدار ساخته.
Matā`āan Lakum Wa Li'an`āmikum
33كه همه اينها مايه برخوردارى شما و حيوانات شما است.
Fa'idhā Jā'ati Aţ-Ţāmmatu Al-Kubrá
34پس وقتى آن حادثه بزرگ رخ دهد.
Yawma Yatadhakkaru Al-'Insānu Mā Sa`á
35در آن روزى كه انسان هر چه كرده به ياد مىآورد.
Wa Burrizati Al-Jaĥīmu Liman Yará
36و جهنم براى هر صاحب چشمى ظاهر مىشود (چه خواهيد كرد).
Fa'ammā Man Ţaghá
37(در آن روز مردم دو طايفهاند) اما كسى كه طغيان كرده.
Wa 'Āthara Al-Ĥayāata Ad-Dunyā
38و زندگى دنيا را ترجيح داد.
Fa'inna Al-Jaĥīma Hiya Al-Ma'wā
39دوزخ جايش است.
Wa 'Ammā Man Khāfa Maqāma Rabbihi Wa Nahá An-Nafsa `Ani Al-Hawá
40و اما كسى كه از موقعيت پروردگارش ترسيده و از هواى نفس جلوگيرى كرده.
Fa'inna Al-Jannata Hiya Al-Ma'wā
41بهشت جايگاه او است.
Yas'alūnaka `Ani As-Sā`ati 'Ayyāna Mursāhā
42از تو از رستاخيز مىپرسند كه وقت وقوع آن كى است؟.
Fīma 'Anta Min Dhikrāhā
43تو از بسيار سخن گفتن از آن چه به دست مىآورى؟.
'Ilá Rabbika Muntahāhā
44هيچ، براى اينكه انتهاى آن- وقت معينش- نزد پروردگار تو است.
'Innamā 'Anta Mundhiru Man Yakhshāhā
45اصلا وظيفه تو تنها انذار كسى است كه از آن روز دلواپسى دارد.
Ka'annahum Yawma Yarawnahā Lam Yalbathū 'Illā `Ashīyatan 'Aw Đuĥāhā
46روزى كه وقتى آن را مىبينند چنين به نظر مىرسد كه گويا بيش از شبى يا بامدادى با زندگى دنيا فاصله نداشتهاند.