بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ بگو:« پناه مى‌برم به پروردگار مردم،

مَلِكِ النَّاسِ

(همان) فرمانرواى مردم،

إِلهِ النَّاسِ

(همان) معبود مردم،

مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ

از بدى وسوسه گر بسيار پنهان شونده،

الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ

كه در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند،

مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ

در حالى كه از جن و (يا از) مردم است! »