بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ بگو:« پناه مى‌برم به پروردگار مردم،

مَلِكِ ٱلنَّاسِ

(همان) فرمانرواى مردم،

إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ

(همان) معبود مردم،

مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ

از بدى وسوسه گر بسيار پنهان شونده،

ٱلَّذِي يُوَسۡوِسُ فِي صُدُورِ ٱلنَّاسِ

كه در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند،

مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَ ٱلنَّاسِ

در حالى كه از جن و (يا از) مردم است! »