بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ عَمَّ يَتَساءَلُونَ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ درباره چه چيز از يكديگر مى‌پرسند؟

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ

از آن خبر بزرگ [قيامت كبرى‌]

الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ

كه همواره درباره آن با يكديگر اختلاف دارند [كه واقع مى‌شود يا نه؟]

كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ

نه چنين است [كه مى‌پندارند] به زودى [به حتمى بودن وقوع آن‌] آگاه خواهند شد.

ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ

باز هم نه چنين است [كه مى‌پندارند] به زودى [به حتمى بودن وقوع آن‌] آگاه خواهند شد.

أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً

آيا زمين را بستر آرامش قرار نداديم؟

وَ الْجِبالَ أَوْتاداً

و كوه‌ها را ميخ‌هايى [براى استوارى آن؟]

وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً

و شما را جفت‌هايى [به صورت نر و ماده‌] آفريديم،

وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً

و خوابتان را مايه استراحت و آرامش [و تمدد اعصاب‌] قرار داديم،

وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً

و شب راپوششى

وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً

و روز را وسيله معاش مقرر كرديم؛

وَ بَنَيْنا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِداداً

و بر فرازتان هفت آسمان‌استوار بنا نهاديم،

وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً

و چراغى روشن و حرارت‌زا پديد آورديم،

وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً

و از ابرهاى متراكم و باران‌زا آبى ريزان نازل كرديم

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً

تا به وسيله آن دانه و گياه برويانيم،

وَ جَنَّاتٍ أَلْفافاً

و باغ‌هايى از درختان به هم پيچيده و انبوه بيرون آوريم.

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً

بى‌ترديد روز داورى وعده‌گاه است.

يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً

روزى كه در صور مى‌دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر مى‌آييد،

وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً

و آسمان گشوده مى‌شود، پس به صورت درهايى درمى‌آيد.

وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً

و كوه‌ها را [از جاى خود] روان كنند و سرابى شوند!

إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً

بى‌ترديد دوزخ كمين‌گاه است.

لِلطَّاغِينَ مَآباً

براى سركشان و طاغيان جاى بازگشت است.

لابِثِينَ فِيها أَحْقاباً

روزگارى دراز در آن بمانند.

لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً

در آنجا نه خنكى هوا مى‌چشند و نه آشاميدنى [باب طبع‌]

إِلَّا حَمِيماً وَ غَسَّاقاً

مگر آب جوشان و چركاب و خونابه‌اى [از بدن دوزخيان‌]

جَزاءً وِفاقاً

پاداشى است مناسب [اعمالشان.]

إِنَّهُمْ كانُوا لا يَرْجُونَ حِساباً

اينان بودند كه به [روز] حساب اميدى نداشتند،

وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً

و آيات ما را به شدت و با همه وجود انكار مى‌كردند

وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً

و [ما] همه چيز را [از خوبى و بدى آنان‌] برشمرده و در نامه اعمالشان ثبت كرده‌ايم.

فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذاباً

[در قيامت به آنان مى‌گوييم:] پس بچشيد كه هرگز جز عذاب بر شما نيفزاييم.

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً

بى‌ترديد براى پرهيزكاران پيروزى و كاميابى است.

حَدائِقَ وَ أَعْناباً

باغ‌هايى [سرسبز و خرم‌] و انواع انگورها

وَ كَواعِبَ أَتْراباً

و دخترانى نو رسيده و هم سن

وَ كَأْساً دِهاقاً

و جام‌هايى لبريز [از باده طهور]

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً

در آنجا نه سخن بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه دروغ و تكذيبى.

جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِساباً

[اين‌] پاداشى كافى و به اندازه از سوى پروردگار توست.

رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً

همان پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آنهاست، آن مهربانى كه هيچ كس را اختيار چون و چراى با او نيست.

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَ قالَ صَواباً

روزى كه روح و فرشتگان در يك صف مى‌ايستند و سخن نمى‌گويند مگر كسى كه [خداى‌] رحمان به او اجازه دهد و سخن حق و درست گويد.

ذٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ مَآباً

آن [روز] روز حق است، پس هركه بخواهد راه بازگشتى به سوى پروردگارش برگزيند؛

إِنَّا أَنْذَرْناكُمْ عَذاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً

ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم، روزى كه آدم آنچه را [از خير و شر] پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد: اى كاش من خاك بودم [و موجودى مكلف آفريده نمى‌شدم تا چنين روز سختى را ببينم!]