بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ عَمَّ يَتَساءَلُونَ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ درباره چه چيز از يكديگر مى‌پرسند؟

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ

از آن خبر بزرگ،

الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ

كه درباره آن با هم اختلاف دارند.

كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ

نه چنان است، به زودى خواهند دانست.

ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ

باز هم نه چنان است، بزودى خواهند دانست.

أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً

آيا زمين را گهواره‌اى نگردانيديم؟

وَ الْجِبالَ أَوْتاداً

و كوه‌ها را [چون‌] ميخهايى [نگذاشتيم‌]؟

وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً

و شما را جفت آفريديم.

وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً

و خواب شما را [مايه‌] آسايش گردانيديم.

وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً

و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم.

وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً

و روز را [براى‌] معاش [شما] نهاديم.

وَ بَنَيْنا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِداداً

و بر فرازِ شما هفت [آسمان‌] استوار بنا كرديم.

وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً

و چراغى فروزان گذارديم.

وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً

و از ابرهاى متراكم، آبى ريزان فرود آورديم،

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً

تا بدان دانه و گياه برويانيم،

وَ جَنَّاتٍ أَلْفافاً

و باغهاى درهم‌پيچيده و انبوه.

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً

قطعاً وعدگاه [ما با شما] روز داورى است:

يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً

روزى كه در «صور» دميده شود، و گروه گروه بياييد

وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً

و آسمان، گشوده و درهايى [پديد] شود

وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً

و كوه‌ها را روان كنند، و [چون‌] سرابى گردند.

إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً

[آرى،] جهنّم [از ديرباز] كمينگاهى بوده،

لِلطَّاغِينَ مَآباً

[كه‌] براى سركشان، بازگشتگاهى است.

لابِثِينَ فِيها أَحْقاباً

روزگارى دراز در آن درنگ كنند.

لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً

در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى،

إِلَّا حَمِيماً وَ غَسَّاقاً

جز آب جوشان و چركابه‌اى.

جَزاءً وِفاقاً

كيفرى مناسب [با جُرم آنها].

إِنَّهُمْ كانُوا لا يَرْجُونَ حِساباً

آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند

وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً

و آيات ما را سخت تكذيب مى‌كردند.

وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً

و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت‌] كتابى در آورده‌ايم.

فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذاباً

پس بچشيد كه جز عذاب، هرگز [چيزى‌] بر شما نمى‌افزاييم.

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً

مسلّماً پرهيزگاران را رستگارى است:

حَدائِقَ وَ أَعْناباً

باغچه‌ها و تاكستانها،

وَ كَواعِبَ أَتْراباً

و دخترانى همسال با سينه‌هاى برجسته،

وَ كَأْساً دِهاقاً

و پياله‌هاى لبالب.

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً

در آنجا نه بيهوده‌اى شنوند، و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند].

جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِساباً

[اين است‌] پاداشى از پروردگار تو، عطايى از روى حساب.

رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست.

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَ قالَ صَواباً

روزى كه «روح» و فرشتگان به صف مى‌ايستند، و [مردم‌] سخن نگويند، مگر كسى كه [خداى‌] رحمان به او رخصت دهد، و سخن راست گويد.

ذٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ مَآباً

آن [روز]، روز حقّ است پس هر كه خواهد، راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد.

إِنَّا أَنْذَرْناكُمْ عَذاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً

ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم: روزى كه آدمى آنچه را با دست خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد: «كاش من خاك بودم.»