بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

بنام خداى رحمان رحيم؛ از چه چيز مى‌پرسند؟

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

از آن خبر مهم بزرگ‌

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

خبرى كه آن را منكر هستند

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

انكار نكنند، بزودى خواهند دانست‌

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

سپس انكار نكنند، بزودى خواهند دانست‌

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

آيا زمين را مهيا (براى زندگى) نكرده‌ايم‌

وَ ٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

آيا كوه‌ها را ميخها قرار نداده‌ايم‌

وَ خَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

شما را جفتها (نر و ماده) آفريده‌ايم‌

وَ جَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

خوابتان را مايه راحتى قرار داده‌ايم‌

وَ جَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

شب را لباس بخصوصى گردانيده‌ايم‌

وَ جَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

روز را وقت معيشت قرار داده‌ايم‌

وَ بَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

بالاى شما هفت آسمان محكم بنا كرده‌ايم‌

وَ جَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

چراغ پر نور و حرارت آفريده‌ايم‌

وَ أَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

از ابرهاى فشارنده آبى ريزان نازل كرده‌ايم‌

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَ نَبَاتٗا

تا با آن دانه و علف را برويانيم‌

وَ جَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا

و نيز باغاتى انبوه (برويانيم)

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

روزى داورى وقت تمام شدن اين نظام است‌

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

روزى كه در صور دميده مى‌شود و دسته دسته مى‌آئيد:

وَ فُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

آسمان باز شده و درب‌ها مى‌گردد.

وَ سُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

كوه‌ها به راه افتند و سراب مى‌گردند.

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

جهنم (در آن روز) كمينگاه است‌

لِّلطَّٰغِينَ مَ‍َٔابٗا

براى اهل طغيان محل رجوع است‌

لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

روزگارانى در آن مى‌مانند

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَ لَا شَرَابًا

در آن نه خنكى مى‌چشند و نه شرابى‌

إِلَّا حَمِيمٗا وَ غَسَّاقٗا

مگر آبى جوشان و چركى بد بو

جَزَآءٗ وِفَاقًا

كيفرى است موافق اعمالشان‌

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

كه آنها حسابى را اميد نمى‌داشتند

وَ كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

آيات ما را مصرا انكار مى‌كردند

وَ كُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

هر چيز را به طور نوشتن شمرده‌ايم‌

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

بچشيد كه جز عذاب مزيدتان نمى‌كنيم‌

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

حقا كه متقيان را نجاتى هست‌

حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا

باغها و تاكهايى‌

وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

و زنان سينه بر آمده، و همسال با شوهران‌

وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا

و كاسه‌اى پر از شراب‌

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا

در آنجا نه بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه تكذيب همديگر.

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

پاداش و عطائى است از خدا، به حساب‌

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

پروردگار آسمانها و زمين است كه از طرف او به سخن گفتن مجاز نيستند

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا

روزى كه روح و فرشتگان صف به صف مى‌ايستند، سخن نمى‌گويند مگر آن كس كه خداى رحمان به او اجازه دهد و حرف راست بگويد

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا

آن روز حتمى است، هر كه بخواهد به سوى پروردگارش رجوع صحيحى اتخاذ كند

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

ما شما را از عذابى نزديك بيم داديم، روزى كه انسان به آنچه دو دستش فرستاده است مى‌نگرد و كافر مى‌گويد: اى كاش خاك مى‌بودم.