سوره النبأ
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ درباره چه چيز از يكديگر مى‌پرسند؟
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ
2از آن خبر بزرگ [قيامت كبرى]
ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ
3كه همواره درباره آن با يكديگر اختلاف دارند [كه واقع مى‌شود يا نه؟]
كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
4نه چنين است [كه مى‌پندارند] به زودى [به حتمى بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد.
ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
5باز هم نه چنين است [كه مى‌پندارند] به زودى [به حتمى بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد.
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا
6آيا زمين را بستر آرامش قرار نداديم؟
وَ ٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا
7و كوه‌ها را ميخ‌هايى [براى استوارى آن؟]
وَ خَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا
8و شما را جفت‌هايى [به صورت نر و ماده] آفريديم،
وَ جَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا
9و خوابتان را مايه استراحت و آرامش [و تمدد اعصاب] قرار داديم،
وَ جَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا
10و شب راپوششى
وَ جَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا
11و روز را وسيله معاش مقرر كرديم؛
وَ بَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا
12و بر فرازتان هفت آسمان‌استوار بنا نهاديم،
وَ جَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا
13و چراغى روشن و حرارت‌زا پديد آورديم،
وَ أَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا
14و از ابرهاى متراكم و باران‌زا آبى ريزان نازل كرديم
لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَ نَبَاتٗا
15تا به وسيله آن دانه و گياه برويانيم،
وَ جَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا
16و باغ‌هايى از درختان به هم پيچيده و انبوه بيرون آوريم.
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا
17بى‌ترديد روز داورى وعده‌گاه است.
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا
18روزى كه در صور مى‌دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر مى‌آييد،
وَ فُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا
19و آسمان گشوده مى‌شود، پس به صورت درهايى درمى‌آيد.
وَ سُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا
20و كوه‌ها را [از جاى خود] روان كنند و سرابى شوند!
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا
21بى‌ترديد دوزخ كمين‌گاه است.
لِّلطَّٰغِينَ مَ‍َٔابٗا
22براى سركشان و طاغيان جاى بازگشت است.
لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا
23روزگارى دراز در آن بمانند.
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَ لَا شَرَابًا
24در آنجا نه خنكى هوا مى‌چشند و نه آشاميدنى [باب طبع]
إِلَّا حَمِيمٗا وَ غَسَّاقٗا
25مگر آب جوشان و چركاب و خونابه‌اى [از بدن دوزخيان]
جَزَآءٗ وِفَاقًا
26پاداشى است مناسب [اعمالشان.]
إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا
27اينان بودند كه به [روز] حساب اميدى نداشتند،
وَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا
28و آيات ما را به شدت و با همه وجود انكار مى‌كردند
وَ كُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا
29و [ما] همه چيز را [از خوبى و بدى آنان] برشمرده و در نامه اعمالشان ثبت كرده‌ايم.
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا
30[در قيامت به آنان مى‌گوييم:] پس بچشيد كه هرگز جز عذاب بر شما نيفزاييم.
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا
31بى‌ترديد براى پرهيزكاران پيروزى و كاميابى است.
حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا
32باغ‌هايى [سرسبز و خرم] و انواع انگورها
وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا
33و دخترانى نو رسيده و هم سن
وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا
34و جام‌هايى لبريز [از باده طهور]
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا
35در آنجا نه سخن بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه دروغ و تكذيبى.
جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا
36[اين] پاداشى كافى و به اندازه از سوى پروردگار توست.
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا
37همان پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آنهاست، آن مهربانى كه هيچ كس را اختيار چون و چراى با او نيست.
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا
38روزى كه روح و فرشتگان در يك صف مى‌ايستند و سخن نمى‌گويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او اجازه دهد و سخن حق و درست گويد.
ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا
39آن [روز] روز حق است، پس هركه بخواهد راه بازگشتى به سوى پروردگارش برگزيند؛
إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا
40ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم، روزى كه آدم آنچه را [از خير و شر] پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد: اى كاش من خاك بودم [و موجودى مكلف آفريده نمى‌شدم تا چنين روز سختى را ببينم!]
