بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ مردم از چه خبر مهمى پرسش و گفتگو مى‌كنند؟.

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

از خبر بزرگ قيامت.

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

كه در آن با هم به جدل و اختلاف كلمه برخاستند (چون پيغمبر (ص) به نزول قرآن سخن از خدا و قيامت آغاز فرمود مؤمن و كافر در صدق و كذبش به مجادله پرداختند اين آيات نازل شد).

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

چنين نيست كه منكران پنداشته‌اند به زودى (وقت مرگ را) خواهند دانست.

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

و البته (بر خطاى خود) به زودى آگاه مى‌شوند.

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

آيا ما زمين را مهد آسايش خلق نگردانيديم؟.

وَ ٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

و كوه‌ها را ميخ‌هايى در آن نساختيم؟.

وَ خَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

و شما را جفت (زن و مرد) آفريديم (تا انس و نشاط و فرزند صالح و بقاى نوع بازيابيد).

وَ جَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

و خواب را براى شما مايه قوام حيات و استراحت قرار داديم.

وَ جَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

و پرده سياه شب را ساتر (احوال خلق) گردانيديم.

وَ جَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

و روز روشن را براى تحصيل معاش آنان مقرر داشتيم.

وَ بَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

و بر فراز آنها هفت آسمان محكم بنا كرديم.

وَ جَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

و چراغى (چون خورشيد) رخشان بر افروختيم.

وَ أَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

و از فشار و تراكم ابرها آب باران فرو ريختيم.

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَ نَبَاتٗا

تا بدان آب و دانه و گياه برويانيم.

وَ جَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا

و باغهاى پر درخت (و انواع ميوه‌ها) پديد آورديم.

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

همانا روز فصل (يعنى روز قيامت كه در آن فصل خصومتها شود) وعده‌گاه خلق است.

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

آن روزى كه در صور دميده مى‌شود تا شما فوج فوج به محشر وارد شويد.

وَ فُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

و آسمان گشوده شود پس درهاى متعددى از آن باز شود (تا هر فوجى از درى شتابند).

وَ سُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

و كوه‌ها به حركت در آيد و مانند سراب گردد.

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

همانا دوزخ در انتظار بدكاران است.

لِّلطَّٰغِينَ مَ‍َٔابٗا

آن دوزخ جايگاه مردم سركش و ستمكار است.

لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

كه در آن دوران‌هاى متمادى عذاب كشند.

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَ لَا شَرَابًا

هرگز در آنجا قطره‌اى آب سرد و شراب طهور نياشامند (چنان كه در دنيا از علوم انبيا بهره نيافتند).

إِلَّا حَمِيمٗا وَ غَسَّاقٗا

مگر آبى پليد سوزان كه از چرك و خون جهنم است به آنها دهند.

جَزَآءٗ وِفَاقًا

كه با كيفر اعمال آنها موافق است.

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

زيرا آنها به روز حساب اميد نداشتند.

وَ كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

و آيات ما را از فرط جهالت سخت تكذيب كردند.

وَ كُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

و حال آنكه هر چيز را ما در كتابى به احصاء و شماره رقم كرده‌ايم.

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

پس بچشيد (كيفر تكذيب و بدكارى را) كه هرگز بر شما چيزى جز رنج و عذاب دوزخ نيفزاييم (چنان كه شما در دنيا هيچ متنبه نشده و جز بر بدى نيفزوديد).

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

براى متقيان در آن جهان رستگارى و آسايش است.

حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا

باغهايى سرسبز و انواعى از انگورها.

وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

و دختران (زيباى دلربا) كه همه در خوبى و جوانى مانند يكديگرند.

وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا

و جامهايى پر (از شراب طهور).

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا

هرگز سخن بيهوده و دروغ نشنوند.

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

اين (نعمتهاى ابدى) مزدى به عطا و حساب پروردگار تو است.

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

خدايى كه آسمانها و زمين و همه مخلوقاتى كه در بين آسمان و زمين است بيافريده خدايى مهربان است كه در عين مهربانى كسى از قهر و سطوتش با او به گفتگو لب نتواند گشود.

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا

روزى كه آن فرشته بزرگ روح القدس با همه فرشتگان صف زده و به نظم برخيزند و هيچ كس سخن نگويد جز آن كس كه خداى مهربانش اذن دهد و او سخن به صواب گويد.

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا

چنين روز محقق خواهد شد پس هر كه مى‌خواهد، نزد خداى خود (در آن روز) مقام و منزلتى يابد (در راه ايمان و اطاعت بكوشد).

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

ما شما را از روز عذاب كه نزديك است ترسانيده و آگاه ساختيم روزى كه هر كس هر چه (از نيك و بد) كرده در پيش روى خود حاضر بيند و كافر در آن روز (از فرط عذاب) آرزو مى‌كند كه اى كاش خاك‌ بود (تا چنين به آتش كفر خود نمى‌سوخت).