بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ از چه چيز از يكديگر پرسش مى‌كنند؟!

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

از خبر بسيار بزرگ (رستاخيز)!

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

(همان) خبرى كه آنان در مورد آن اختلاف دارند.

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

هرگز چنين نيست، بزودى خواهند دانست.

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

سپس هرگز چنين نيست بزودى خواهند دانست.

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

آيا زمين را بستر قرار نداديم؟!

وَ ٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

و كوه‌ها را ميخ‌هايى؟!

وَ خَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

و شما را جفت‌هايى آفريديم.

وَ جَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

و خواب شما را (مايه) استراحت قرار داديم،

وَ جَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

و شب را پوششى قرار داديم،

وَ جَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

و روز را (وقت) زندگى قرار داديم،

وَ بَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

و بر فراز شما هفت (آسمان) سخت بنا كرديم.

وَ جَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

و (خورشيد را) چراغى فروزان قرار داديم،

وَ أَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

و از (ابرهاى) فشرده آبى ريزان فرو فرستاديم،

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَ نَبَاتٗا

تا بوسيله آن دانه و گياه بيرون آوريم،

وَ جَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا

و باغ‌هايى (با درختان) در هم پيچيده.

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

در حقيقت روز جدايى، معيادگاه است.

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

روزى كه در شيپور (رستاخيز) دميده شود و گروه گروه آييد.

وَ فُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

و آسمان گشوده شود و درهايى (پيدا) شود.

وَ سُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

و كوه‌ها روان شود و سراب گردد.

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

در حقيقت جهنم كمينگاه است.

لِّلطَّٰغِينَ مَ‍َٔابٗا

بازگشتگاهى براى طغيان گران است.

لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

در حالى كه در آنجا مدت‌هاى طولانى درنگ كنند.

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَ لَا شَرَابًا

در آنجا هيچ سردى و نوشابه‌اى نمى‌چشند،

إِلَّا حَمِيمٗا وَ غَسَّاقٗا

جز آبى سوزان و چركاب،

جَزَآءٗ وِفَاقًا

(اين) كيفرى موافق (اعمالشان) است.

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

[چرا] كه آنان هرگز اميدى به حساب نداشتند،

وَ كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

و آيات ما را كاملا تكذيب كردند.

وَ كُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

و هر چيزى را در كتابى بر شمرده‌ايم.

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

پس (به آنان گفته مى‌شود:) بچشيد كه جز عذاب بر شما نمى‌افزاييم!

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

در حقيقت براى پارسايان (خود نگهدار) كاميابى است.

حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا

(همان) باغ‌ها و انگورها،

وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

و (دختران) نوجوان همسال،

وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا

و جامى پر (از شراب بهشتى).

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا

كه در آنجا هيچ بيهودگى و تكذيبى نمى‌شنوند.

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

(اين) پاداشى است از سوى پروردگارت در حالى كه بخششى حساب شده است.

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

(همان) پروردگار آسمان‌ها و زمين و آنچه در بين آن دو است، (همان خداى) گسترده‌مهر؛ در حالى كه از جانب او (اجازه) سخن گفتن ندارند.

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا

روزى كه روح و فرشتگان صف كشيده بپا مى‌خيزند، در حالى كه سخن نمى‌گويند جز كسى كه (خداى) گسترده‌مهر به او رخصت دهد، و مطابق واقع گويد.

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا

آن روز حق است؛ پس هر كس بخواهد (راه) بازگشتى به سوى پروردگارش بر گزيند.

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

در حقيقت ما شما را به عذابى نزديك هشدار داديم؛ روزى كه انسان به دستاورد پيشين خود مى‌نگرد، و كافر مى‌گويد:« اى كاش من خاك بودم! »