بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ درباره چه چيز از يكديگر مى‌پرسند؟

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

از آن خبر بزرگ،

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

كه درباره آن با هم اختلاف دارند.

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

نه چنان است، به زودى خواهند دانست.

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

باز هم نه چنان است، بزودى خواهند دانست.

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

آيا زمين را گهواره‌اى نگردانيديم؟

وَ ٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

و كوه‌ها را [چون‌] ميخهايى [نگذاشتيم‌]؟

وَ خَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

و شما را جفت آفريديم.

وَ جَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

و خواب شما را [مايه‌] آسايش گردانيديم.

وَ جَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم.

وَ جَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

و روز را [براى‌] معاش [شما] نهاديم.

وَ بَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

و بر فرازِ شما هفت [آسمان‌] استوار بنا كرديم.

وَ جَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

و چراغى فروزان گذارديم.

وَ أَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

و از ابرهاى متراكم، آبى ريزان فرود آورديم،

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَ نَبَاتٗا

تا بدان دانه و گياه برويانيم،

وَ جَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا

و باغهاى درهم‌پيچيده و انبوه.

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

قطعاً وعدگاه [ما با شما] روز داورى است:

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

روزى كه در «صور» دميده شود، و گروه گروه بياييد

وَ فُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

و آسمان، گشوده و درهايى [پديد] شود

وَ سُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

و كوه‌ها را روان كنند، و [چون‌] سرابى گردند.

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

[آرى،] جهنّم [از ديرباز] كمينگاهى بوده،

لِّلطَّٰغِينَ مَ‍َٔابٗا

[كه‌] براى سركشان، بازگشتگاهى است.

لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

روزگارى دراز در آن درنگ كنند.

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَ لَا شَرَابًا

در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى،

إِلَّا حَمِيمٗا وَ غَسَّاقٗا

جز آب جوشان و چركابه‌اى.

جَزَآءٗ وِفَاقًا

كيفرى مناسب [با جُرم آنها].

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند

وَ كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

و آيات ما را سخت تكذيب مى‌كردند.

وَ كُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت‌] كتابى در آورده‌ايم.

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

پس بچشيد كه جز عذاب، هرگز [چيزى‌] بر شما نمى‌افزاييم.

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

مسلّماً پرهيزگاران را رستگارى است:

حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا

باغچه‌ها و تاكستانها،

وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

و دخترانى همسال با سينه‌هاى برجسته،

وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا

و پياله‌هاى لبالب.

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا

در آنجا نه بيهوده‌اى شنوند، و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند].

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

[اين است‌] پاداشى از پروردگار تو، عطايى از روى حساب.

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست.

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا

روزى كه «روح» و فرشتگان به صف مى‌ايستند، و [مردم‌] سخن نگويند، مگر كسى كه [خداى‌] رحمان به او رخصت دهد، و سخن راست گويد.

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا

آن [روز]، روز حقّ است پس هر كه خواهد، راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد.

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم: روزى كه آدمى آنچه را با دست خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد: «كاش من خاك بودم.»