بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّجْمِ إِذا هَويٰ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به ستاره وقتى كه فرود آيد.

ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَويٰ

رفيق شما گمراه نشده و به راه هلاكت نرفته است.

وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَويٰ

از ميل طبع سخن نمى‌گويد.

إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحيٰ

نيست سخن او مگر وحى كه وحى مى‌شود.

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُويٰ

او را فرشته نيرومند تعليم داده است.

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَويٰ

فرشته با بصيرت كه (بر قيافه آدمى) ايستاد.

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْليٰ

در حالى كه در طرف بالاتر بود.

ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّيٰ

سپس نزديكتر شد.

فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنيٰ

پس شد به قدر دو ذراع يا نزديكتر از آن.

فَأَوْحيٰ إِليٰ عَبْدِهِ ما أَوْحيٰ

آن گاه وحى كرد به بنده خدا آنچه را كه وحى كرد.

ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأيٰ

قلب او تكذيب نكرد آنچه را كه ديد.

أَ فَتُمارُونَهُ عَليٰ ما يَري

آيا با او بر آنچه مى‌بيند مجادله مى‌كنيد؟

وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْريٰ

او را در نزول ديگرى (نيز) ديد.

عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهيٰ

در نزد سدره منتهى.

عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْويٰ

نزد آنست بهشتى كه جايگاه انسانهاست.

إِذْ يَغْشَي السِّدْرَةَ ما يَغْشيٰ

وقتى كه مى‌پوشاند سدره را آنچه مى‌پوشاند.

ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغيٰ

چشم پيامبر منحرف نشد و طغيان نكرد.

لَقَدْ رَأيٰ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْريٰ

حقا كه از آيات بزرگتر پروردگارش را ديد.

أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّي

مرا خبر دهيد از لات و عزى.

وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْريٰ

و از مناة كه سومى و غير آن دو است.

أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثيٰ

آيا براى شماست پسر؟! او براى اوست دختر؟؟

تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزيٰ

اين، آن وقت تقسيم ظالمانه است.

إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهْوَي الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُديٰ

نيست آنها مگر نامهايى كه شما و پدرانتان نام گذاشته‌ايد، خدا براى آنها دليلى نازل نكرده است، پيروى نمى‌كنند مگر از گمان و آنچه طبعها خوش دارد، براى آنها از پروردگارشان هدايت آمده است.

أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّيٰ

يا براى انسان است آنچه آرزو مى‌كند؟!

فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُوليٰ

خاص خداست دنيا و آخرت.

وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضيٰ

اى بسا ملكى در آسمانها كه شفاعتشان هيچ فائده‌اى ندهد مگر پس از آنكه خدا اذن دهد به كسى كه مى‌خواهد و مى‌پسندد.

إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثيٰ

آنان كه به آخرت ايمان نمى‌آورند، ملائكه را مى‌نامند، ناميدن مؤنث.

وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً

آنها را به اين گفته علمى نيست پيروى نمى‌كنند مگر از گمان، گمان از حق چيزى را كفايت نمى‌كند.

فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّيٰ عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا

واگذار آن كس را كه از ياد ما اعراض كرده و جز زندگى دنيا را اراده نكرده است.

ذٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَديٰ

اين است تشخيص آنها از دانش، پروردگار تو داناتر است به آنكه از راهش گمراه شده و او داناتر است به آنكه هدايت يافته است.

وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَساءُوا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَي

خاص خداست آنچه در آسمانها و زمين هست، تا جزاء دهد كسانى را كه گناه كرده‌اند و جزا دهد نيكوكاران را جزاى نيكوتر.

الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقيٰ

كسانى كه از گناهان كبيره و گناهان زشت اجتناب مى‌كنند مگر گناه گاهگاهى، خداى تو صاحب مغفرت وسيع است، او به شما داناتر است وقتى كه از زمين شما را به وجود آورد و وقتى كه، در شكم مادران جنين بوديد، خودتان را پاك مخوانيد، او به اهل تقوى داناتر است.

أَ فَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّيٰ

آيا ديدى آن كس را كه از انفاق اعراض كرد؟!

وَ أَعْطيٰ قَلِيلاً وَ أَكْديٰ

و كمى انفاق كرد و بخل ورزيد؟!

أَ عِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَريٰ

آيا علم غيب پيش اوست واو مى‌بيند؟!

أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِما فِي صُحُفِ مُوسيٰ

آيا خبرش نشده از آنچه در تورات موسى است؟!

وَ إِبْراهِيمَ الَّذِي وَفَّي

و در صحف ابراهيم كه بندگى را تمام كرد؟!

أَلَّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ

اينكه حمل نمى‌كند نفسى گناه ديگرى را؟!

وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعيٰ

و نيست براى انسان مگر آنچه عمل كرده است؟!

وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُريٰ

و عمل او حتما ديده مى‌شود؟!

ثُمَّ يُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفيٰ

سپس با آن مجازات مى‌شود مجازات تمام؟!

وَ أَنَّ إِليٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهيٰ

حقا كه به سوى خداى توست انتهاء هر چيز.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكيٰ

و فقط اوست كه به خنده و گريه در آورده است.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْيا

و فقط اوست كه مى‌رانده و زنده كرده است.

وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ

و اوست كه دو زوج نر و ماده را آفريده است.

مِنْ نُطْفَةٍ إِذا تُمْنيٰ

از نطفه‌اى چون ريخته مى‌شود.

وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْريٰ

و بر اوست به وجود آوردن خلقت ديگر.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنيٰ وَ أَقْنيٰ

و اوست كه بى‌نياز كرده و مال باقى عطا فرموده است.

وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْريٰ

و فقط اوست پروردگار شعرى.

وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُوليٰ

و او هلاك كرد عاد اولى را.

وَ ثَمُودَ فَما أَبْقيٰ

و ثمود را كه احدى از آنها را باقى نگذاشت.

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغيٰ

و قوم نوح را از پيش كه آنها از عاد و ثمود ظالمتر و طاغى‌تر بودند.

وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْويٰ

و شهر زير و رو شده را ساقط كرد.

فَغَشَّاها ما غَشَّيٰ

پوشانيد به آن عذابى را كه پوشانيد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ تَتَماريٰ

پس در كدام يك از نعمتهاى خدايت شك مى‌كنى.

هٰذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُوليٰ

اين قرآن انذار كننده‌ايست از انذار كنندگان اولى.

أَزِفَتِ الْآزِفَةُ

نزديك شونده (قيامت) نزديك شد.

لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ

جز خدا كسى را زايل كننده عذاب آن نيست.

أَ فَمِنْ هٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ

آيا از اين حديث تعجب مى‌كنيد؟!

وَ تَضْحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ

و مى‌خنديد و گريه نمى‌كنيد؟!

وَ أَنْتُمْ سامِدُونَ

و شما از آن غافلانيد؟!

فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا

سجده كنيد خدا را و عبادت كنيد او را