بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّجْمِ إِذا هَويٰ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به ستاره هنگامى كه [براى غروب كردن در كرانه افق‌] افتد؛

ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَويٰ

كه هرگز دوست شما از راه راست منحرف نشده، و [در ايمان و اعتقادش از راه راست‌] خطا نرفته؛

وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَويٰ

و از روى هوا و هوس سخن نمى‌گويد.

إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحيٰ

گفتار او چيزى جز وحى كه به او نازل مى‌شود، نيست.

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُويٰ

[فرشته‌] بسيار نيرومند به او تعليم داده است.

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَويٰ

[همان كه‌] داراى درايت و توانمندى شگفتى است، پس [به آنچه كه مأمور انجامش مى‌باشد] مسلط و چيره است.

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْليٰ

در حالى كه در افق اعلا بود.

ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّيٰ

سپس نزديك رفت و نزديك‌تر شد،

فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنيٰ

پس [فاصله‌اش با پيامبر] به اندازه فاصله دو كمان گشت يا نزديك‌تر شد.

فَأَوْحيٰ إِليٰ عَبْدِهِ ما أَوْحيٰ

آن گاه به بنده‌اش آنچه را بايد وحى مى‌كرد، وحى كرد.

ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأيٰ

آنچه را دل [پيامبر] ديد [به پيامبر] دروغ نگفت [تا او را درباره حقيقت فرشته وحى به وهم و خيال اندازد، بلكه به حضور و شهودش يقين كامل داشت.]

أَ فَتُمارُونَهُ عَليٰ ما يَري

آيا در آنچه [به حقيقت‌] مى‌بينيد با او به سختى مجادله و ستيزه مى‌كنيد؟

وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْريٰ

و بى‌ترديد يك بار ديگر هم او را ديده است،

عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهيٰ

نزد سدرة المنتهى،

عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْويٰ

در آنجا كه جنت الماوى است.

إِذْ يَغْشَي السِّدْرَةَ ما يَغْشيٰ

آن گاه كه سدره را احاطه كرده بود آنچه [از فرشتگان، نور و زيبايى‌] احاطه كرده بود.

ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغيٰ

ديده [پيامبر آنچه را ديد] بر غير حقيقت و به خطا نديد و از مرز ديدن حقيقت هم درنگذشت.

لَقَدْ رَأيٰ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْريٰ

به راستى كه بخشى از نشانه‌هاى بسيار بزرگ پروردگارش را ديد.

أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّي

پس به من از لات و عزى [دو بت خويش‌] خبر دهيد

وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْريٰ

و منات، سومين [بت‌] ديگرتان [كه شما آنها را تمثال فرشتگانى به عنوان دختران خدا مى‌پنداريد،]

أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثيٰ

آيا [به پندار شما] ويژه شما پسر و ويژه او دختر است؟!

تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزيٰ

در اين صورت اين تقسيمى ظالمانه است.

إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهْوَي الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُديٰ

اين بتان [كه شما آنها را به عنوان شريك خدا گرفته‌ايد] چيزى جز نام ها [ى بى‌معنا و بى‌مفهوم‌] كه شما و پدرانتان [بر اساس حدث و گمان‌] نامگذارى كرده‌ايد نيستند، خدا بر [حقانيت‌] آنها هيچ دليلى نازل نكرده است. اينان فقط از پندار و گمان [بى پايه‌] و هواهاى نفسانى پيروى مى‌كنند، در حالى كه مسلما از سوى پروردگارشان براى آنان هدايت آمده است.

أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّيٰ

مگر براى انسان آنچه را [چون حاجت‌بخشى بتان و شفاعت آنان‌] آرزو مى‌كند، فراهم است؟

فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُوليٰ

آخرت و دنيا فقط در سيطره مالكيت و فرمانروايى خداست.

وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضيٰ

و چه بسيار فرشتگانى كه در آسمان ها هستند كه شفاعتشان هيچ سودى نمى‌بخشد مگر پس از آنكه خدا براى هر كه بخواهد و بپسندد، اجازه دهد.

إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثيٰ

مسلما كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را در نامگذارى به نام زن نامگذارى مى‌كنند؛

وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً

و آنان را به اين كار هيچ آگاهى و معرفت نيست. [آنان‌] فقط از گمان پيروى مى‌كنند، و بى‌ترديد گمان [انسان را] براى دريافت حق هيچ سودى نمى‌دهد.

فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّيٰ عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا

بنابراين از كسانى كه از ياد ما روى گردانده‌اند و جز زندگى دنيا را نخواسته‌اند، روى بگردان.

ذٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَديٰ

اين [دنيا خواهى‌] آخرين مرز دانش و معرفت آنان است؛ يقينا پروردگارت به كسى كه از راه او منحرف شده داناتر است، و او به كسى كه هدايت يافته آگاه‌تر است.

وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَساءُوا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَي

و آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمين است، فقط در سيطره مالكيت و فرمانروايى خداست، تا كسانى را كه مرتكب گناه شده‌اند، همان گناهانشان را به آنان كيفر دهد، و كسانى را كه كار نيك كرده‌اند، همان كار نيكشان را به آنان پاداش دهد.

الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقيٰ

كسانى كه از گناهان بزرگ و زشت كارى‌ها جز لغزش هاى كوچك دورى مى‌كنند [مورد آمرزش‌اند] يقينا آمرزش پروردگارت گسترده و وسيع است. او به شما از هنگامى كه شما را از زمين به وجود آورد و از هنگامى كه در شكم مادرانتان جنين بوديد، داناتر است؛ پس خودستايى نكنيد. او به كسى كه پرهيزكارى پيشه كرده است، آگاه‌تر است.

أَ فَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّيٰ

آيا كسى را كه [از حق‌] روى گردانيد، ديدى؟

وَ أَعْطيٰ قَلِيلاً وَ أَكْديٰ

و اندكى [از مال خود] بخشيد و [از باقى مانده آن‌] امساك ورزيد.

أَ عِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَريٰ

آيا علم غيب نزد اوست و او مى‌بيند [كه بار گناهانش را در قيامت ديگرى برمى‌دارد؟]

أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِما فِي صُحُفِ مُوسيٰ

يا او را به آنچه در صحيفه‌هاى موسى است خبر نداده‌اند؟

وَ إِبْراهِيمَ الَّذِي وَفَّي

و [يا به آنچه در صحيفه‌هاى‌] ابراهيم [است‌] همان كه به طور كامل [به پيمانش با خدا] وفا كرد [آگاهش نكرده‌اند؟]

أَلَّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ

كه هيچ سنگين بارى بار گناه ديگرى را بر نمى‌دارد،

وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعيٰ

و اينكه براى انسان جز آنچه تلاش كرده [هيچ نصيب و بهره‌اى‌] نيست،

وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُريٰ

و اينكه تلاش او به زودى ديده خواهد شد؛

ثُمَّ يُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفيٰ

سپس به تلاشش پاداش كامل خواهند داد؛

وَ أَنَّ إِليٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهيٰ

و اينكه پايان [همه امور] به سوى پروردگارتوست؛

وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكيٰ

و اين اوست كه مى‌خنداند و مى‌گرياند؛

وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْيا

و هم اوست كه مى‌ميراند و زنده مى‌كند.

وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ

واوست كه دو زوج نر وماده آفريد،

مِنْ نُطْفَةٍ إِذا تُمْنيٰ

از نطفه هنگامى كه در رحم ريخته شود.

وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْريٰ

و پديد آوردن جهان ديگر بر عهده اوست،

وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنيٰ وَ أَقْنيٰ

و اوست كه شما را توانگر كرد و سرمايه قابل ذخيره بخشيد،

وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْريٰ

و او پروردگار [ستاره‌] شعرى است،

وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُوليٰ

و اوست كه قوم عاد نخستين را هلاك كرد،

وَ ثَمُودَ فَما أَبْقيٰ

و [نيز] قوم ثمود را به طورى كه [كسى از آنان را] باقى نگذاشت،

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغيٰ

وقوم نوح را پيش‌تر [هلاك كرد]؛ زيرا آنان ستمكارتر و سركش‌تر بودند،

وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْويٰ

و شهرها [ى قوم لوط] را زير و رو كرد و به زمين كوبيد.

فَغَشَّاها ما غَشَّيٰ

پس [عذاب خدا] آنان را احاطه كرد آن مقدار كه احاطه كرد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ تَتَماريٰ

پس [اى انسان!] در كدام يك از نعمت هاى پروردگارت ترديد مى‌كنى [كه آيا از سوى خدا هست يا نيست؟!]

هٰذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُوليٰ

اين پيامبر [نيز] بيم‌دهنده‌اى از [زمره‌] بيم دهندگان پيشين است.

أَزِفَتِ الْآزِفَةُ

قيامت نزديك شد.

لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ

كسى جز خدا برطرف كننده [سختى ها و هول و هراسش‌] نيست.

أَ فَمِنْ هٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ

آيا از اين سخن تعجب مى‌كنيد؟

وَ تَضْحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ

و [با چنين وضعى كه داريد هنوز] مى‌خنديد و نمى‌گرييد؟!

وَ أَنْتُمْ سامِدُونَ

و همواره سركشى مى‌كنيد و غافلانه به خوشى و خوشگذرانى مشغول هستيد؟!

فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا

پس [با اين وصف كه قيامتى سنگين در پى داريد بياييد] خدا را سجده كنيد و بپرستيد.