بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّجْمِ إِذا هَويٰ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ سوگند به ستاره، هنگامى كه فرود آيد!

ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَويٰ

كه همنشين شما (پيامبر) گمراه نشده و بيراهه نرفته (و زيانكار و محروم نگشته) است؛

وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَويٰ

و از روى هوى و [هوس‌] سخن نمى‌گويد.

إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحيٰ

آن (سخن) نيست جز وحى‌اى كه (به او) وحى مى‌شود.

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُويٰ

او را (شخصى) بسيار نيرومند آموزش داده است؛

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَويٰ

(او) توانمند است و (بر همه چيز) تسلط دارد،

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْليٰ

در حالى كه او در افق والاتر قرار داشت.

ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّيٰ

سپس نزديك شد و فرود آمد،

فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنيٰ

و به اندازه دو كمان يا نزديك‌تر شد،

فَأَوْحيٰ إِليٰ عَبْدِهِ ما أَوْحيٰ

پس وحى كرد به سوى بنده‌اش، آنچه را كه وحى كرد.

ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأيٰ

دل سوزان (پيامبر) آنچه را ديد دروغ نگفت.

أَ فَتُمارُونَهُ عَليٰ ما يَري

و آيا با او درباره آنچه ديده مجادله مى‌كنيد؟!

وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْريٰ

و بيقين در فرود ديگرى او را ديد،

عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهيٰ

نزد درخت پر بركت پايانى (سدرة المنتهى)،

عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْويٰ

كه بوستان (بهشتى) منزلگاه نزد آن است.

إِذْ يَغْشَي السِّدْرَةَ ما يَغْشيٰ

هنگامى كه مى‌پوشاند درخت پر بركت را، آنچه مى‌پوشاند،

ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغيٰ

چشم (او) مايل نشد و طغيان نكرد.

لَقَدْ رَأيٰ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْريٰ

بيقين (نشانه‌اى) بزرگ‌تر از نشانه‌هاى پروردگارش را ديد.

أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّي

و آيا اطلاع يافتيد از (بت‌هاى) لات و عزى،

وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْريٰ

و منات (بت) ديگرى كه سومين است.

أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثيٰ

آيا فقط پسر براى شماست و فقط دختر براى اوست؟!

تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزيٰ

در اين صورت آن تقسيمى ناعادلانه است.

إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهْوَي الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُديٰ

آنها جز نام‌هايى كه شما و پدرانتان آنها را نامگذارى كرده‌ايد، نيستند، خدا هيچ دليلى براى آنها فرو نفرستاده است؛ جز از گمان و آنچه كه خوشايند (هواى) نفس (شان) بود، پيروى نمى‌نمايند. و بيقين از جانب پروردگارشان رهنمودى به سراغشان آمده است.

أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّيٰ

يا براى انسان آنچه را آرزو دارد (فراهم) است؟!

فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُوليٰ

پس (سراى) بازپسين و نخستين فقط براى خداست.

وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضيٰ

و چه بسيار فرشته‌اى در آسمان‌ها كه شفاعت آنان چيزى (از عذاب) را دفع نمى‌كند، جز بعد از اين كه خدا براى كسى كه (شايسته بداند و) بخواهد و خشنود باشد، رخصت (شفاعت) دهد.

إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثيٰ

قطعا كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را به نام دختر نامگذارى مى‌كنند.

وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً

و براى آنان بدان (مطلب) هيچ دانشى نيست، جز از گمان پيروى نمى‌كنند، و براستى كه گمان چيزى را از حق بى‌نياز نمى‌سازد.

فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّيٰ عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا

پس، از كسى كه از ياد ما روى برتافته، و جز زندگى پست (دنيا) را نخواسته، روى گردان.

ذٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَديٰ

اين نهايت رسيدن آنان به دانش است، براستى كه پروردگارت خود، به كسى كه از راهش گمراه گشته، داناتر است و (همچنين) او به (حال) كسى كه ره‌يافته، داناتر است.

وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَساءُوا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَي

و آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است فقط از آن خداست؛ تا كسانى را كه (كارهاى) بد انجام دادند بخاطر اعمالشان كيفر دهد و كسانى را كه نيكى كردند بخاطر نيكى (اعمالشان) پاداش دهد.

الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقيٰ

(همان) كسانى كه از گناهان بزرگ و [كارهاى‌] زشت پرهيز مى‌كنند، مگر گناه كوچك، كه پروردگارت گسترده آمرزش است. او به شما داناتر است، آنگاه كه شما را از زمين پديد آورد و آنگاه كه شما در شكم‌هاى مادرانتان جنين [پنهان‌] بوديد. پس خودتان را [پاك و] رشد يافته نشمريد (و خودستايى نكنيد)؛ كه او به كسى كه خود نگهدارى (و پارسايى) كند داناتر است.

أَ فَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّيٰ

و آيا ديدى كسى را كه روى برتافت؟!

وَ أَعْطيٰ قَلِيلاً وَ أَكْديٰ

و اندكى عطا كرد، و (بخشش را) قطع كرد!

أَ عِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَريٰ

آيا دانش نهان فقط نزد اوست و او مى‌بيند؟!

أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِما فِي صُحُفِ مُوسيٰ

يا از آنچه در كتاب‌هاى موسى است با خبر نشده است؟!

وَ إِبْراهِيمَ الَّذِي وَفَّي

و (نيز از كتاب‌هاى) ابراهيمى كه (به پيمانش) وفا كرد،

أَلَّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ

كه هيچ باربردارى بار سنگين (گناه) ديگرى را برنمى‌دارد،

وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعيٰ

و اينكه براى انسان جز كوشش او نيست.

وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُريٰ

و اينكه كوشش او در آينده ديده مى‌شود.

ثُمَّ يُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفيٰ

سپس با جزاى كامل‌تر به او پاداش داده مى‌شود.

وَ أَنَّ إِليٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهيٰ

و اينكه پايان (كار) فقط به سوى پروردگار توست.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكيٰ

و اينكه او خود خنداند و گرياند،

وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْيا

و اينكه فقط او ميراند و زنده كرد.

وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ

و اينكه او دو جفت نر و ماده آفريد،

مِنْ نُطْفَةٍ إِذا تُمْنيٰ

از آب اندك سيال هنگامى كه ريخته شود.

وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْريٰ

و اينكه پديده آخرت فقط بر اوست،

وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنيٰ وَ أَقْنيٰ

و اينكه او خود توانگر كرد و سرمايه پايدار داد.

وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْريٰ

و اينكه فقط او پروردگار (ستاره) شعرى است.

وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُوليٰ

و اينكه او (قوم) عاد نخستين را هلاك كرد.

وَ ثَمُودَ فَما أَبْقيٰ

و (نيز قوم) ثمود را (هلاك كرد) و باقى نگذاشت.

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغيٰ

و (نيز) قوم نوح را پيش از (آنها هلاك كرد، چرا) كه فقط آنان ستمكارتر و طغيان‌گرتر بودند!

وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْويٰ

و (نيز) شهر زير و رو شده (قوم لوط) را ساقط كرد،

فَغَشَّاها ما غَشَّيٰ

و بر آن (شهر) پوشانيد آنچه را پوشانيد!

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ تَتَماريٰ

پس در كداميك از نعمت‌هاى پروردگارت مجادله مى‌كنى؟!

هٰذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُوليٰ

اين (اخبار عذاب)، هشدارى از هشدار دهندگان نخستين است.

أَزِفَتِ الْآزِفَةُ

(رستاخيز) نزديك شونده، نزديك شد.

لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ

براى (مشكلات) آن، جز خدا بر طرف كننده‌اى نيست.

أَ فَمِنْ هٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ

و آيا از اين سخن تعجب مى‌كنيد،

وَ تَضْحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ

و مى‌خنديد و نمى‌گرييد،

وَ أَنْتُمْ سامِدُونَ

در حالى كه شما غافل و سرگرميد؟!

فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا

پس براى خدا سجده كنيد و (او را) بپرستيد.