بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّجْمِ إِذا هَويٰ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به ستاره گاهى كه فرود آيد

ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَويٰ

نه گمراه شد يار شما و نه گم گشت

وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَويٰ

و نه سخن گويد از روى هوس

إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحيٰ

نيست آن جز سروشى كه وحى شود

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُويٰ

بياموختش كسى كه سخت‌نيروها است

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَويٰ

نيرومندى پس استوار شد

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْليٰ

و او است بر افق فراتر

ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّيٰ

سپس نزديك شد پس فرود آمد

فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنيٰ

تا شد اندازه پهناى دو كمان يا نزديكتر

فَأَوْحيٰ إِليٰ عَبْدِهِ ما أَوْحيٰ

پس وحى فرستاد بسوى بنده خويش آنچه وحى فرستاد

ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأيٰ

دروغ نگفت دل آنچه را ديد

أَ فَتُمارُونَهُ عَليٰ ما يَري

آيا ستيزه كنيد با او بر آنچه مى‌بيند

وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْريٰ

و هر آينه ديد او را بارى ديگر

عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهيٰ

نزد درخت سدرة المنتهى

عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْويٰ

كه نزد آن است بهشت جايگاه

إِذْ يَغْشَي السِّدْرَةَ ما يَغْشيٰ

گاهى كه پوشانيد سدره را آنچه پوشانيد

ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغيٰ

نلغزيد ديده و نه سركشى كرد

لَقَدْ رَأيٰ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْريٰ

همانا ديد از آيتهاى پروردگار خويش بزرگتر را

أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّي

آيا ديديد شما لات و عزى

وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْريٰ

و مناة سيمين ديگر را

أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثيٰ

آيا شما را است نرينه و او را است مادينه

تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزيٰ

اين است آن هنگام بخش‌كردنى ناهنجار

إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهْوَي الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُديٰ

نيست آن مگر نامهايى كه ناميديد آنها را شما و پدران شما نفرستاده است خدا بدانها فرمانروائيى پيروى نكنند جز گمان را و آنچه هوس كند دلها و هر آينه بيامدشان از پروردگارشان راهنما

أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّيٰ

يا انسان را است آنچه آرزو كند

فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُوليٰ

پس خدا را است انجام و آغاز

وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضيٰ

و بسا فرشتگانى در آسمانها كه بى‌نياز نگرداند شفاعتشان چيزى را مگر پس از آنكه دستور دهد خدا به هر كه خواهد و خوشنود شود

إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثيٰ

همانا آنان كه ايمان نيارند به آخرت نامند فرشتگان را به نام (ناميدن) ماده

وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً

نيستشان بدان دانشى پيروى نكنند جز گمان را و همانا گمان بى‌نياز نگرداند از حق چيزى را

فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّيٰ عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا

پس روى برتاب از آنكه روى گردانيد از ياد ما و نخواست جز زندگانى دنيا

ذٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَديٰ

اين است اندازه رسيدنشان به دانش همانا پروردگار تو داناتر است بدانكه گم شود از راهش و او است داناتر بدانكه راه يافت

وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَساءُوا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَي

و خدا را است آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است تا پاداش دهد آنان را كه بد كردند بدانچه كردند و پاداش دهد آنان را كه نكو كردند به نكويى

الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقيٰ

آنان كه دورى گزينند گناهان بزرگ را و ناشايسته‌ها را (پرده‌دريها را) جز انديشه گناه (يا گناه خرد) همانا پروردگار تو پهناور است آمرزش او و او داناتر است به شما گاهى كه پديد آورد شما را از زمين و گاهى كه شما نهان بوديد در شكمهاى مادران خويش پس خويشتن را نستائيد (پاك نشمريد) او است داناتر بدانكه پرهيز كرد

أَ فَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّيٰ

آيا ديدى آن را كه روى برتافت

وَ أَعْطيٰ قَلِيلاً وَ أَكْديٰ

و بخشيد اندكى و خوددارى كرد

أَ عِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَريٰ

آيا نزد او است علم ناپيدا پس او مى‌بيند

أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِما فِي صُحُفِ مُوسيٰ

يا آگهى داده نشد بدانچه در نامه‌هاى موسى است

وَ إِبْراهِيمَ الَّذِي وَفَّي

و ابراهيم كه وفا كردار است

أَلَّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ

كه برندارد هيچ گنهبارى بار دگرى را

وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعيٰ

و آنكه نيست انسان را جز آنچه بكوشد (يا بدود)

وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُريٰ

و آنكه كوشش او زود است ديده شود

ثُمَّ يُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفيٰ

پس پاداش داده شودش پاداش رساتر

وَ أَنَّ إِليٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهيٰ

و آنكه بسوى پروردگار تو است پايان

وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكيٰ

و آنكه او است كه بخندانيد و بگريانيد

وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْيا

و آنكه او است كه ميرانيد و زنده ساخت

وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ

و آنكه او آفريد دو جفت را نر و ماده

مِنْ نُطْفَةٍ إِذا تُمْنيٰ

از چكه آبى گاهى كه ريخته گردد

وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْريٰ

و آنكه بر او است پديدآوردن ديگر

وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنيٰ وَ أَقْنيٰ

و آنكه او بى‌نياز كرد و نگاه داشت

وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْريٰ

و آنكه او است پروردگار شعرى (ستاره است)

وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُوليٰ

و آنكه او نابود ساخت عاد نخستين را

وَ ثَمُودَ فَما أَبْقيٰ

و ثمود را بجاى نگذارد

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغيٰ

و قوم نوح را از پيش كه ايشان بودند ستمگرتر و سركش‌تر

وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْويٰ

و باژگون‌شدگان را فرود آورد

فَغَشَّاها ما غَشَّيٰ

پس پوشانيدش آنچه پوشانيد

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ تَتَماريٰ

پس به كدام نعمتهاى پروردگار خويش مى‌ستيزى

هٰذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُوليٰ

اين است بيم‌دهنده از بيم‌دهندگان پيشين

أَزِفَتِ الْآزِفَةُ

نزديك گشت نزديك شونده

لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ

نيستش جز خدا گشاينده

أَ فَمِنْ هٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ

آيا از اين داستان شگفت مانيد

وَ تَضْحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ

و خنديد و نگرييد

وَ أَنْتُمْ سامِدُونَ

و شمائيد ناآگهان

فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا

پس سجده كنيد براى خدا و ستايش كنيد