بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به اختر [قرآن‌] چون فرود مى‌آيد،

مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَ مَا غَوَىٰ

[كه‌] يار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده

وَ مَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ

و از سر هوس سخن نمى‌گويد.

إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ

اين سخن بجز وحيى كه وحى مى‌شود نيست.

عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ

آن را [فرشته‌] شديد القوى به او فرا آموخت،

ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ

[سروش‌] نيرومندى كه [مسلّط] درايستاد.

وَ هُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ

در حالى كه او در افق اعلى بود

ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ

سپس نزديك آمد و نزديكتر شد،

فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ

تا [فاصله‌اش‌] به قدرِ [طول‌] دو [انتهاى‌] كمان يا نزديكتر شد

فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ

آن گاه به بنده‌اش آنچه را بايد وحى كند، وحى فرمود.

مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ

آنچه را دل ديد انكار [ش‌] نكرد.

أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ

آيا در آنچه ديده است با او جدال مى‌كنيد؟

وَ لَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ

و قطعاً بار ديگرى هم او را ديده است،

عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ

نزديك سدرة المنتهى

عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ

در همان جا كه جنّة المأوى است.

إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ

آن گاه كه درخت سدر را آنچه پوشيده بود، پوشيده بود.

مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَ مَا طَغَىٰ

ديده [اش‌] منحرف نگشت و [از حدّ] درنگذشت.

لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ

به راستى كه [برخى‌] از آيات بزرگِ پروردگار خود را بديد.

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَ ٱلۡعُزَّىٰ

به من خبر دهيد از لات و عزّى،

وَ مَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ

و منات آن سوّمينِ ديگر،

أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَ لَهُ ٱلۡأُنثَىٰ

آيا [به خيالتان‌] براى شما پسر است و براى او دختر؟

تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ

در اين صورت، اين تقسيمِ نادرستى است.

إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ مَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُ وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ

[اين بتان‌] جز نامهايى بيش نيستند كه شما و پدرانتان نامگذارى كرده‌ايد [و] خدا بر [حقّانيت‌] آنها هيچ دليلى نفرستاده است. [آنان‌] جز گمان و آنچه را كه دلخواهشان است پيروى نمى‌كنند، با آنكه قطعاً از جانب پروردگارشان هدايت برايشان آمده است.

أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ

مگر انسان آنچه را آرزو كند دارد؟

فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَ ٱلۡأُولَىٰ

آن سرا و اين سرا از آن خداست.

وَ كَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيۡ‍ًٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَ يَرۡضَىٰٓ

و بسا فرشتگانى كه در آسمانهايند [و] شفاعتشان به كارى نيايد، مگر پس از آنكه خدا به هر كه خواهد و خشنود باشد اذن دهد.

إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ تَسۡمِيَةَ ٱلۡأُنثَىٰ

در حقيقت، كسانى كه آخرت را باور ندارند، فرشتگان را در نامگذارى به صورت مؤنّث نام مى‌نهند.

وَ مَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ إِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱلۡحَقِّ شَيۡ‍ٔٗا

و ايشان را به اين [كار] معرفتى نيست. جز گمانِ [خود] را پيروى نمى‌كنند، و در واقع، گمان در [وصول به‌] حقيقت هيچ سودى نمى‌رساند.

فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكۡرِنَا وَ لَمۡ يُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

پس، از هر كس كه از ياد ما روى برتافته و جز زندگى دنيا را خواستار نبوده است، روى برتاب.

ذَٰلِكَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ

اين منتهاى دانش آنان است. پروردگار تو، خود به [حال‌] كسى كه از راه او منحرف شده داناتر، و او به كسى كه راه يافته [نيز] آگاه‌تر است.

وَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَ يَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى

و هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است از آنِ خداست، تا كسانى را كه بد كرده‌اند، به [سزاى‌] آنچه انجام داده‌اند كيفر دهد، و آنان را كه نيكى كرده‌اند، به نيكى پاداش دهد.

ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَ ٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ

آنان كه از گناهان بزرگ و زشتكاريها- جز لغزشهاى كوچك- خوددارى مى‌ورزند، پروردگارت [نسبت به آنها] فراخ‌آمرزش است. وى از آن دم كه شما را از زمين پديد آورد و از همان‌گاه كه در شكمهاى مادرانتان [در زهدان‌] نهفته بوديد به [حال‌] شما داناتر است، پس خودتان را پاك مشماريد. او به [حال‌] كسى كه پرهيزگارى نموده داناتر است.

أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ

پس آيا آن كسى را كه [از جهاد] روى برتافت ديدى؟

وَ أَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَ أَكۡدَىٰٓ

و اندكى بخشيد و [از باقى‌] امتناع ورزيد.

أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ

آيا علم غيب پيش اوست و او مى‌بيند؟

أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ

يا بدانچه در صحيفه‌هاى موسى [آمده‌] خبر نيافته است؟

وَ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ

و [نيز در نوشته‌هاى‌] همان ابراهيمى كه وفا كرد:

أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ

كه هيچ بردارنده‌اى بار گناه ديگرى را بر نمى‌دارد.

وَ أَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ

و اينكه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست.

وَ أَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ

و [نتيجه‌] كوشش او به زودى ديده خواهد شد.

ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ

سپس هر چه تمامتر وى را پاداش دهند.

وَ أَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ

و اينكه پايان [كار] به سوى پروردگار توست.

وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَكَ وَ أَبۡكَىٰ

و هم اوست كه مى‌خنداند و مى‌گرياند.

وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَ أَحۡيَا

و هم اوست كه مى‌ميراند و زنده مى‌گرداند.

وَ أَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰ

و هم اوست كه دو نوع مى‌آفريند: نر و ماده،

مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ

از نطفه‌اى چون فرو ريخته شود.

وَ أَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ

و هم پديدآوردنِ [عالَمِ‌] ديگر بر [عهده‌] اوست.

وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَ أَقۡنَىٰ

و هم اوست كه [شما را] بى‌نياز كرد و سرمايه بخشيد.

وَ أَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ

و هم اوست پروردگار ستاره «شِعرى‌».

وَ أَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ

و هم اوست كه عاديان قديم را هلاك كرد.

وَ ثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ

و ثمود را [نيز هلاك كرد] و [كسى را] باقى نگذاشت.

وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَ أَطۡغَىٰ

و پيشتر [از همه آنها] قوم نوح را، زيرا كه آنان ستمگرتر و سركش‌تر بودند.

وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ

و شهرها [ى سَدُوم و عاموره‌] را فروافكند.

فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ

پوشاند بر آن [دو شهر، از باران گوگردى‌] آنچه را پوشاند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ

پس به كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد روا مى‌دارى؟

هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ

اين [پيامبر نيز] بيم‌دهنده‌اى از [جمله‌] بيم‌دهندگان نخستين است.

أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ

[وه چه‌] نزديك گشت قيامت.

لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ

جز خدا كسى آشكاركننده آن نيست.

أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ

آيا از اين سخن عجب داريد؟

وَ تَضۡحَكُونَ وَ لَا تَبۡكُونَ

و مى‌خنديد و نمى‌گرييد؟

وَ أَنتُمۡ سَٰمِدُونَ

و شما در غفلتيد.

فَٱسۡجُدُواْ لِلَّهِ وَ ٱعۡبُدُواْ

پس خدا را سجده كنيد و بپرستيد.