قرآن عثمان طه

سوره النحل

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ أَتيٰ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحانَهُ وَ تَعاليٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ

1

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ آمد امر خدا پس شتاب نجوئيدش منزه و برتر است او از آنچه شرك مى‌ورزند


يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَليٰ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ

2

فرود آورد فرشتگان را با روح از امر خود بر هر كه خواهد از بندگان خويش كه بترسانيد آنكه نيست خدايى جز من پس پرهيزكارى كنيد


خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعاليٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ

3

بيافريده است آسمانها و زمين را به حق برتر است از آنچه شرك ورزند


خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ

4

بيافريد انسان را از چكه آبى كه ناگهان او است دشمنى آشكار


وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَكُمْ فِيها دِفْءٌ وَ مَنافِعُ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ

5

و دامها را بيافريد براى شما در آنها است پوشاكى گرم و سودهايى و از آنها مى‌خوريد


وَ لَكُمْ فِيها جَمالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَ حِينَ تَسْرَحُونَ

6

و شما را است در آنها زيبى گاهى كه شب كنيد و گاهى كه سردهيد


وَ تَحْمِلُ أَثْقالَكُمْ إِليٰ بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بالِغِيهِ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنْفُسِ إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ

7

و مى‌كشند بارهاى شما را بسوى شهرى كه نرسيد بدان جز با رنج كسان همانا پروردگار شما است نوازنده مهربان


وَ الْخَيْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوها وَ زِينَةً وَ يَخْلُقُ ما لا تَعْلَمُونَ

8

و اسبان و استرها و خرها تا سوار آنها شويد و زيبى را و مى‌آفريند آنچه را نمى‌دانيد


وَ عَلَي اللَّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَ مِنْها جائِرٌ وَ لَوْ شاءَ لَهَداكُمْ أَجْمَعِينَ

9

و بر خداست رهنمايى به راه راست و از آن است كج‌رونده و اگر مى‌خواست هدايت مى‌كرد شما را همگى


هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً لَكُمْ مِنْهُ شَرابٌ وَ مِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ

10

او است آنكه فرستاد از آسمان آبى براى شما از آن است نوشابه و از آن است درختى كه در آن مى‌چرانيد


يُنْبِتُ لَكُمْ بِهِ الزَّرْعَ وَ الزَّيْتُونَ وَ النَّخِيلَ وَ الْأَعْنابَ وَ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ

11

مى‌روياند براى شما بدان كشت و زيتون و خرمابنها و انگورها را و از همه ميوه‌ها همانا در اين است آيتى براى گروهى كه بيانديشند


وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ

12

و رام كرد براى شما شب و روز و مهر و ماه را و ستارگان فرمانبردارند به فرمانش همانا در اين است آيتهايى براى گروهى كه بخرد يابند


وَ ما ذَرَأَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ

13

و آنچه آفريد براى شما در زمين رنگارنگ همانا در اين است آيتى براى گروهى كه يادآور شوند


وَ هُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَها وَ تَرَي الْفُلْكَ مَواخِرَ فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

14

و او است آنكه رام كرد دريا را تا بخوريد از آن گوشتى تازه و برون آريد از آن زيورى كه بپوشيدش و بينى كشتيها را در آن شكافندگان آب و تا بجوئيد از فضلش و شايد شما سپاس گزاريد


وَ أَلْقيٰ فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَ أَنْهاراً وَ سُبُلاً لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ

15

و افكند در زمين لنگرهايى نبادا كج شود به شما و رودهايى و راه‌هايى شايد هدايت يابيد


وَ عَلاماتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ

16

و نشانهايى و با ستاره ايشان هدايت شوند


أَ فَمَنْ يَخْلُقُ كَمَنْ لا يَخْلُقُ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ

17

پس آيا آنكه مى‌آفرد مانند آن است كه نمى‌آفرد پس آيا يادآور نمى‌شويد


وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ

18

و اگر بشمريد نعمت خداى را شمار آن نتوانيد همانا خداوند است آمرزنده مهربان


وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ وَ ما تُعْلِنُونَ

19

و خدا مى‌داند آنچه نهان كنيد و آنچه آشكار كنيد


وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا يَخْلُقُونَ شَيْئاً وَ هُمْ يُخْلَقُونَ

20

و آنان را كه مى‌خوانند جز خدا نيافرند چيزى را و خود آفريده شوند


أَمْواتٌ غَيْرُ أَحْياءٍ وَ ما يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ

21

مردگانند نه زندگان و درنيابند كه چه وقت برانگيخته مى‌شوند


إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَالَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْكِرَةٌ وَ هُمْ مُسْتَكْبِرُونَ

22

خداوند شما خداى يكتا است پس آنان كه ايمان ندارند به آخرت دلهاى ايشان است انكاركننده و ايشانند كبرورزندگان


لا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ

23

لا جرم خدا مى‌داند آنچه را نهان كنند و آنچه را آشكار كنند همانا او دوست ندارد گردنكشان را


وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ ما ذا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قالُوا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ

24

و هر گاه گفته شود به ايشان چه فرستاده است پروردگار شما گويند داستانهاى باستان


لِيَحْمِلُوا أَوْزارَهُمْ كامِلَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ مِنْ أَوْزارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ

25

تا بردارند بارهاى خويش را تمامى روز قيامت و از گناهان آنان كه گمراهشان كنند به نادانى چه زشت است آنچه گنهبار مى‌شوند


قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَي اللَّهُ بُنْيانَهُمْ مِنَ الْقَواعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ أَتاهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ

26

همانا مكر كردند آنان كه پيش از ايشان بودند پس واژگون ساخت خدا بنياد ايشان را از پايه‌ها پس فرود آمد بر ايشان بام از فراز ايشان و بيامدشان عذاب از آنجا كه ندانستند


ثُمَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ يُخْزِيهِمْ وَ يَقُولُ أَيْنَ شُرَكائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِيهِمْ قالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَ السُّوءَ عَلَي الْكافِرِينَ

27

سپس روز قيامت خوارشان سازد و گويد كجايند شريكان من آنان كه بوديد ستيزه مى‌كرديد در ايشان گويند آنان كه داده شدند دانش را همانا خوارى در امروز و بدى است بر كافران


الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظالِمِي أَنْفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ ما كُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَليٰ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

28

آنان كه دريابندشان فرشتگان ستمگران بر خويشتن پس بيفكندند آشتى را كه ما نكرديم بديى نه چنين است بلكه خدا دانا است بدانچه بوديد مى‌كرديد


فَادْخُلُوا أَبْوابَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها فَلَبِئْسَ مَثْوَي الْمُتَكَبِّرِينَ

29

پس درآئيد درهاى دوزخ را جاودانان در آن پس چه زشت است جايگاه گردنكشان


وَ قِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا ما ذا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قالُوا خَيْراً لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ وَ لَدارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَ لَنِعْمَ دارُ الْمُتَّقِينَ

30

و گفته شد بدانان كه پرهيزكارى كردند چه فرستاده است پروردگار شما گفتند نكو را آنان را كه نكويى كردند در اين دنيا است نكويى و همانا خانه آخرت است بهتر و چه خوب است سراى پرهيزكاران


جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ لَهُمْ فِيها ما يَشاؤُنَ كَذٰلِكَ يَجْزِي اللَّهُ الْمُتَّقِينَ

31

بهشتهاى جاودان درآيند در آنها روان است زير آنها جويها ايشان را است در آنجا آنچه خواهند بدينسان پاداش دهد خدا به پرهيزكاران


الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلامٌ عَلَيْكُمْ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

32

آنان كه يابندشان فرشتگان پاك گويند سلام بر شما درآئيد بهشت را بدانچه بوديد مى‌كرديد


هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذٰلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ لٰكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ

33

آيا چشم به راهند جز آنكه بيايدشان فرشتگان يا بيايد امر پروردگار تو چنين كردند آنان كه پيش از ايشان بودند و ستم نكرد بر ايشان خدا و ليكن بودند خويشتن را ستم مى‌كردند


فَأَصابَهُمْ سَيِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ

34

پس رسيد بديشان بديهاى آنچه كردند و فرود آمد بديشان آنچه بودند بدان استهزاء مى‌كردند


وَ قالَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شاءَ اللَّهُ ما عَبَدْنا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ نَحْنُ وَ لا آباؤُنا وَ لا حَرَّمْنا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ كَذٰلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَي الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِينُ

35

و گفتند آنان كه شرك ورزيدند اگر مى‌خواست خدا همانا نمى‌پرستيديم جز از وى چيزى را نه ما و نه پدران ما و نه حرام (محترم) مى‌شمرديم جز او چيزى را چنين كردند آنان كه پيش از ايشان بودند پس آيا هست بر فرستادگان جز پيام آشكار


وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَي اللَّهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلالَةُ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ

36

و همانا برانگيختيم در هر ملتى پيمبرى را كه پرستش كنيد خدا را و دورى گزينيد از سركش پس از ايشان است آنكه رهبريش كرد خدا و از ايشان است آنكه فرود آمد بر او گمراهى پس بگرديد در زمين و بنگريد چگونه بود فرجام تكذيب‌كنندگان


إِنْ تَحْرِصْ عَليٰ هُداهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ يُضِلُّ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ

37

اگر حريص باشى بر هدايت ايشان همانا خدا هدايت نكند آن را كه گمراه مى‌كند و نيست ايشان را ياورانى


وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ بَليٰ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ

38

و سوگند آوردند به خدا سخت‌ترين سوگندهاى خويش كه نيانگيزد خدا آن را كه مى‌ميرد نه چنين است بلكه وعده‌اى است بر او حق و ليكن بيشتر مردم نمى‌دانند


لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كانُوا كاذِبِينَ

39

تا بيان كند براى ايشان آنچه را كه اختلاف مى‌كنند در آن و تا بدانند آنان كه كفر ورزيدند كه بودند ايشان دروغگويان


إِنَّما قَوْلُنا لِشَيْءٍ إِذا أَرَدْناهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ

40

نيست گفتار ما براى چيزى گاهى كه بخواهيمش جز آنكه گوئيمش بشو پس مى‌شود


وَ الَّذِينَ هاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ لَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ

41

و آنان كه هجرت كردند در راه خدا پس از آنكه ستم شدند البته جايشان دهيم در دنيا جايگاهى نكو و هر آينه پاداش آخرت است بزرگتر اگر باشند كه بدانند


الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَليٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ

42

آنان كه شكيبا شدند و بر پروردگار خويش توكل كنند


وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجالاً نُوحِي إِلَيْهِمْ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ

43

و نفرستاديم پيش از تو مگر مردانى را كه وحى مى‌فرستاديم بديشان پس بپرسيد اهل كتاب را اگر شما نمى‌دانيد


بِالْبَيِّناتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ

44

با نشانيها و نامه‌ها و فرستاديم بسوى تو نامه را تا بيان كنى براى مردم آنچه را فرستاده شده است بسوى ايشان و شايد بيانديشند


أَ فَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ

45

آيا ايمن شدند آنان كه مكر كردند بديها را كه فروبردشان زمين يا بيايدشان عذاب از جايى كه نمى‌دانند


أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَما هُمْ بِمُعْجِزِينَ

46

يا بگيردشان در گردش (رفت و شد) ايشان پس نباشند به عجزآورندگان


أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَليٰ تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ

47

يا بگيردشان بر بيمناكى (يا آهسته و اندك‌اندك) همانا پروردگار تو است نوازنده مهربان


أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِليٰ ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ يَتَفَيَّؤُا ظِلالُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَ الشَّمائِلِ سُجَّداً لِلَّهِ وَ هُمْ داخِرُونَ

48

آيا ننگريستند بدانچه بيافريد خدا از چيزى كه سايه‌افكن گردد سايه‌هاى آن از راست و چپ سجده‌كنان براى خدا حالى كه آنانند فروتنان


وَ لِلَّهِ يَسْجُدُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مِنْ دابَّةٍ وَ الْمَلائِكَةُ وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ

49

و براى خدا سجده كنند آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از جنبنده فرشتگان و ايشان سرنپيچند


يَخافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ

50

بترسند پروردگار خويش را از فراز خويش و كنند آنچه فرمان داده شوند


وَ قالَ اللَّهُ لا تَتَّخِذُوا إِلهَيْنِ اثْنَيْنِ إِنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ فَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ

51

و گفت خدا نگيريد خدايانى دوگانه جز اين نيست كه او است خداوند يگانه پس مرا بترسيد


وَ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَهُ الدِّينُ واصِباً أَ فَغَيْرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ

52

و براى او است آنچه در آسمانها و زمين است و براى او است دين پيوسته پس آيا جز خداى را مى‌پرهيزيد


وَ ما بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْئَرُونَ

53

و آنچه بر شما است از نعمت از خدا است سپس گاهى كه مى‌رسد شما را رنج پس بسوى او زارى كنيد


ثُمَّ إِذا كَشَفَ الضُّرَّ عَنْكُمْ إِذا فَرِيقٌ مِنْكُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ

54

تا گاهى كه بگشايد از شما رنج را ناگاه گروهى از شما به پروردگار خويش شرك ورزند


لِيَكْفُرُوا بِما آتَيْناهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ

55

تا ناسپاسى كنند بدانچه آورديمشان پس كامياب شويد كه زود است بدانيد


وَ يَجْعَلُونَ لِما لا يَعْلَمُونَ نَصِيباً مِمَّا رَزَقْناهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْئَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَفْتَرُونَ

56

و قرار دهند براى آنچه نمى‌دانند بهره‌اى از آنچه روزيشان داديم به خدا پرسش شويد البته از آنچه بوديد دروغ مى‌بستيد


وَ يَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَناتِ سُبْحانَهُ وَ لَهُمْ ما يَشْتَهُونَ

57

و قرار دهند براى خدا دختران منزه است و براى خويش آنچه هوس كنند


وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثيٰ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ

58

و گاهى كه مژده داده شود يكيشان به مادينه بگردد روى او سياه حالى كه او است خشم‌خورنده


يَتَواريٰ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ يُمْسِكُهُ عَليٰ هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرابِ أَلا ساءَ ما يَحْكُمُونَ

59

نهان كند خويش را از قوم از زشتى آنچه مژده داده شده است بدان كه آيا نگهداردش بر زبونى (خوارى) يا فروكندش در خاك همانا زشت است آنچه حكم كنند


لِلَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَ لِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْليٰ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

60

آنان را كه ايمان نمى‌آورند به آخرت مثل زشت است و براى خدا است مثل برتر و او است عزتمند حكيم


وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لٰكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ

61

و اگر بگيرد خدا مردم را به ستمگريشان نگذارد بر آن جنبنده‌اى و ليكن پس مى‌اندازدشان تا سرآمدى نامبرده و گاهى كه بيايد سرآمد ايشان نه پس افتند ساعتى و نه پيش افتند


وَ يَجْعَلُونَ لِلَّهِ ما يَكْرَهُونَ وَ تَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنيٰ لا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَ أَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ

62

و قرار دهند براى خدا آنچه را ناخوش دارند و مى‌ستايد زبانهاى ايشان دروغ را كه ايشان را است نيكى لا جرم ايشان را است آتش و ايشانند پيش راندگان


تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِليٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

63

به خدا سوگند كه فرستاديم بسوى مللى پيش از تو پس بياراست براى ايشان شيطان كردار ايشان را پس او است دوست ايشان آن روز و براى ايشان است عذابى دردناك


وَ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ وَ هُديً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

64

و نفرستاديم بر تو كتاب را مگر تا بيان كنى براى ايشان آنچه را اختلاف كردند در آن و هدايت و رحمتى براى گروهى كه ايمان آرند


وَ اللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ

65

خدا فرستاد از آسمان آبى پس زنده ساخت بدان زمين را پس از مردنش همانا در اين است آيتى براى قومى كه مى‌شنوند


وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خالِصاً سائِغاً لِلشَّارِبِينَ

66

و همانا شما را هست در دامها عبرتى بنوشانيمتان از آنچه در شكمهاى آنها است از ميان سرگين و خون شيرى نيالوده گوارا براى نوشندگان


وَ مِنْ ثَمَراتِ النَّخِيلِ وَ الْأَعْنابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَراً وَ رِزْقاً حَسَناً إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ

67

و از ميوه‌هاى خرمابنها و تاكها برمى‌گزيند گيريد از آن سكرى و روزيى نكو همانا در اين است آيتى براى قومى كه بخرد يابند


وَ أَوْحيٰ رَبُّكَ إِلَي النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا يَعْرِشُونَ

68

و وحى نمود پروردگار تو بسوى زنبور (مگس عسل) كه برگير از كوه‌ها خانه‌هايى و از درخت و از آنچه برافرازند


ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلاً يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فِيهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ

69

سپس بخور از همه ميوه‌ها پس روان شو به راه‌هاى پروردگار خويش هموار برون شود از شكمهاى آنها نوشابه‌اى به رنگهاى گوناگون در آن است درمانى براى مردم همانا در اين است آيتى براى قومى كه بينديشند


وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَ مِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِليٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ

70

دا بيافريدتان و سپس بميراندتان و از شما است آنكه گردانيده شود بسوى پستترين عمر تا نداند پس از دانست چيزى را همانا خدا است داناى توانا


وَ اللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَليٰ بَعْضٍ فِي الرِّزْقِ فَمَا الَّذِينَ فُضِّلُوا بِرَادِّي رِزْقِهِمْ عَليٰ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَهُمْ فِيهِ سَواءٌ أَ فَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ

71

و خدا برترى داد گروهى از شما را بر گروهى در روزى پس نيستند آنان كه برتر شدند برگرداننده روزى خويش بر آنچه دارا است يمينهاى ايشان (بندگانشان) كه باشند ايشان در آن يكسان پس آيا نعمت خدا را ناديده گيرند


وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْواجِكُمْ بَنِينَ وَ حَفَدَةً وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ أَ فَبِالْباطِلِ يُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَتِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ

72

و خدا قرار داد براى شما از خود شما جفتهايى و قرار داد براى شما از جفتهاى شما پسرانى و نبيرگانى و روزيتان داد از پاكيزه‌ها پس آيا به باطل ايمان آرند و به نعمت خدا كفر ورزند


وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَمْلِكُ لَهُمْ رِزْقاً مِنَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ شَيْئاً وَ لا يَسْتَطِيعُونَ

73

و مى‌پرستند جز خدا آنچه را دارا نيست براى ايشان روزيى از آسمانها و زمين چيزى را و نمى‌توانند


فَلا تَضْرِبُوا لِلَّهِ الْأَمْثالَ إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ

74

پس نزنيد براى خدا مثلها را و همانا خدا مى‌داند و شما نمى‌دانيد


ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً عَبْداً مَمْلُوكاً لا يَقْدِرُ عَليٰ شَيْءٍ وَ مَنْ رَزَقْناهُ مِنَّا رِزْقاً حَسَناً فَهُوَ يُنْفِقُ مِنْهُ سِرًّا وَ جَهْراً هَلْ يَسْتَوُونَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ

75

زده است خدا مثلى بنده‌اى مملوك كه توانايى ندارد بر چيزى و آنكه روزيش داديم از خود روزيى نكو پس او انفاق مى‌كند از آن نهان و آشكارا آيا يكسانند سپاس خداى را بلكه بيشترشان نمى‌دانند


وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَجُلَيْنِ أَحَدُهُما أَبْكَمُ لا يَقْدِرُ عَليٰ شَيْءٍ وَ هُوَ كَلٌّ عَليٰ مَوْلاهُ أَيْنَما يُوَجِّهْهُ لا يَأْتِ بِخَيْرٍ هَلْ يَسْتَوِي هُوَ وَ مَنْ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ هُوَ عَليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ

76

و زده است خدا مثلى دو مرد كه يكيشان گنگ است توانايى ندارد بر چيزى و او است بارى بر مهتر خويش به هر سويش گرداند نيارد به خيرى آيا يكسان است او با آنكه امر كند به داد و او است بر راهى راست


وَ لِلَّهِ غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما أَمْرُ السَّاعَةِ إِلَّا كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ إِنَّ اللَّهَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

77

و از آن خدا است ناپيداى آسمانها و زمين و نيست امر ساعت جز مانند بهم زدن چشم يا نزديكتر همانا خدا است بر همه چيز توانا


وَ اللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ لا تَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

78

و خدا برون آورد شما را از شكمهاى مادرهاى خويش نمى‌دانستيد چيزى را و نهاد براى شما گوش و ديدگان و دلها را شايد سپاس گزاريد


أَ لَمْ يَرَوْا إِلَي الطَّيْرِ مُسَخَّراتٍ فِي جَوِّ السَّماءِ ما يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا اللَّهُ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

79

آيا ننگريستند بسوى پرندگان كه فرمانبردارانند در فضاى (پهنه) آسمان نگه نداردشان جز خدا همانا در اين است آيتهايى براى قومى كه ايمان آرند


وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَناً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعامِ بُيُوتاً تَسْتَخِفُّونَها يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَ يَوْمَ إِقامَتِكُمْ وَ مِنْ أَصْوافِها وَ أَوْبارِها وَ أَشْعارِها أَثاثاً وَ مَتاعاً إِليٰ حِينٍ

80

و خدا قرار داد براى شما از خانه‌هاى شما آرامشگاهى و قرار داد براى شما از پوست دامها خانه هايى كه آسان برگيريد آنها را روز كوچيدن شما و روز ماندن شما و از پشمهاى آنها و از كركهاى آنها و مويهاى آنها ابزار و كالايى (بهره‌اى) تا هنگامى


وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلالاً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْجِبالِ أَكْناناً وَ جَعَلَ لَكُمْ سَرابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ وَ سَرابِيلَ تَقِيكُمْ بَأْسَكُمْ كَذٰلِكَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ

81

و خدا قرار داد براى شما از آنچه بيافريد سايه‌هايى و قرار داد براى شما از كوه‌ها پناه‌گاه‌هايى و قرار داد براى شما جامه‌هايى كه نگهدارد شما را از گرما و جامه‌هايى كه نگاهتان دارد از خشم خويش بدينسان انجام رساند نعمت خود را بر شما شايد اسلام آوريد


فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما عَلَيْكَ الْبَلاغُ الْمُبِينُ

82

و اگر پشت كردند پس جز اين نيست كه بر تو است رسانيدن آشكار


يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَها وَ أَكْثَرُهُمُ الْكافِرُونَ

83

مى‌شناسند نعمت خدا را پس انكارش مى‌كنند و بيشتر ايشانند كافران


وَ يَوْمَ نَبْعَثُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيداً ثُمَّ لا يُؤْذَنُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ

84

و روزى كه برانگيزيم از هر ملتى گواهى پس اذن داده نشود به كافران و نه عتاب از ايشان خواسته شود


وَ إِذا رَأَي الَّذِينَ ظَلَمُوا الْعَذابَ فَلا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ

85

و هنگامى كه بينند ستمگران عذاب را پس نه از ايشان كاسته شود و نه مهلت داده شوند


وَ إِذا رَأَي الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكاءَهُمْ قالُوا رَبَّنا هٰؤُلاءِ شُرَكاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُوا مِنْ دُونِكَ فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكاذِبُونَ

86

و هنگامى كه ببينند مشركان شريكان خود را گويند پروردگارا اينانند شريكان ما كه بوديم مى‌خوانديم جز تو پس افكندند بسوى ايشان سخن را كه شمائيد همانا دروغگويان


وَ أَلْقَوْا إِلَي اللَّهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ

87

و افكندند بسوى خدا در آن روز آشتى را و گم شد از ايشان آنچه بودند دروغ مى‌بستند


الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ زِدْناهُمْ عَذاباً فَوْقَ الْعَذابِ بِما كانُوا يُفْسِدُونَ

88

آنان كه كفر ورزيدند و بازداشتند از راه خدا بيفزوديمشان عذابى بر روى عذاب بدانچه بودند فساد مى‌كردند


وَ يَوْمَ نَبْعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيداً عَلَيْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ جِئْنا بِكَ شَهِيداً عَليٰ هٰؤُلاءِ وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْءٍ وَ هُديً وَ رَحْمَةً وَ بُشْريٰ لِلْمُسْلِمِينَ

89

و روزى كه برانگيزانيم از هر ملتى گواهى را بر ايشان از خود ايشان و بياريم تو را بر اينان گواه و فرستاديم بر تو كتاب را بيانى براى همه چيز و هدايت و رحمت و بشارتى براى مسلمين


إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِيتاءِ ذِي الْقُرْبيٰ وَ يَنْهيٰ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

90

همانا خدا امر مى‌كند به داد و نيكى و دادن خويشاوندان و نهى مى‌كند از فحشاء و ناشايست و ستم اندرز دهد شما را شايد يادآور شويد


وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذا عاهَدْتُمْ وَ لا تَنْقُضُوا الْأَيْمانَ بَعْدَ تَوْكِيدِها وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلاً إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ

91

و وفا كنيد به عهد خدا گاهى كه عهد بنديد و نشكنيد سوگندها را بعد از استوار كردن آنها حالى كه قرار داديد خدا را بر خويش نگهبان همانا خدا مى‌داند آنچه را مى‌كنيد


وَ لا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكاثاً تَتَّخِذُونَ أَيْمانَكُمْ دَخَلاً بَيْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبيٰ مِنْ أُمَّةٍ إِنَّما يَبْلُوكُمُ اللَّهُ بِهِ وَ لَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ ما كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ

92

و نباشيد مانند آن زن كه واتابيد رشته خود را پس از استوارشدن تارهايى گسيخته كه برگيريد سوگندهاى خويش را نيرنگى ميان خويش تا بشود گروهى فزوده‌تر از گروهى جز اين نيست كه بيازمايد شما را خدا بدان و بيان مى‌كند براى شما روز قيامت آنچه را بوديد در آن اختلاف مى‌كرديد


وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ لٰكِنْ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ وَ لَتُسْئَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

93

و اگر مى‌خواست خدا هر آينه مى‌گردانيد شما را يك ملت و ليكن گمراه كند هر كه را خواهد و رهبرى كند هر كه را خواهد و هر آينه پرسيده شويد البته از آنچه بوديد مى‌كرديد


وَ لا تَتَّخِذُوا أَيْمانَكُمْ دَخَلاً بَيْنَكُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها وَ تَذُوقُوا السُّوءَ بِما صَدَدْتُمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَكُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ

94

و نگيريد سوگندهاى خود را نيرنگى ميان خود تا بلغزد قدمى پس از استواريش و بچشيد زشتى را بدانچه بازداشتيد از راه خدا و براى شما است عذابى بزرگ


وَ لا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلاً إِنَّما عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

95

و نفروشيد پيمان خدا را به بهايى كم همانا آنچه نزد خدا است بهتر است براى شما اگر باشيد كه بدانيد


ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ وَ لَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ

96

آنچه نزد شما است پايان يابد و آنچه نزد خدا است پاينده است و هر آينه پاداش دهيم آنان را كه صبر ورزيدند مزدشان را به نكوترين چيزى كه بودند مى‌كردند


مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثيٰ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ

97

آن كو كردار شايسته كند از نر يا ماده حالى كه مؤمن باشد هر آينه زنده داريمش زندگيى پاكيزه و همانا پاداششان دهيم مزدشان را به بهتر چيزى كه بودند مى‌كردند


فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ

98

و هنگامى كه مى‌خوانى قرآن را پناه بر به خدا از شيطان رانده‌شده


إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَي الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَليٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ

99

همانا نيست او را فرمانروايى بر آنان كه ايمان آورند و بر پروردگار خويش توكل كنند


إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَي الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ

100

جز اين نيست كه فرمانروايى او بر آنان است كه دوست دارندش و آنان كه بدو شرك مى‌ورزند


وَ إِذا بَدَّلْنا آيَةً مَكانَ آيَةٍ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما يُنَزِّلُ قالُوا إِنَّما أَنْتَ مُفْتَرٍ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ

101

و هر گاه تبديل كنيم آيتى را به جاى آيتى و خدا داناتر است بدانچه مى‌فرستد گويند جز اين نيست كه تويى دروغ‌آورنده بلكه بيشتر ايشان نمى‌دانند


قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ هُديً وَ بُشْريٰ لِلْمُسْلِمِينَ

102

بگو فرود آورد آن را روح القدس (روان پاك) از پروردگار تو به حق تا استوار گرداند آنان را كه ايمان آوردند و هدايت و بشارتى براى مسلمانان


وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّما يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَ هٰذا لِسانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ

103

و همانا دانيم كه ايشان گويند جز اين نيست كه مى‌آموزدش بشرى زبان آنكه بدو اين سخن را بندند عجمى (نارسا) است و اين زبانى است عربى (رسا) آشكار


إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ اللَّهِ لا يَهْدِيهِمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

104

همانا آنان كه ايمان نيارند به آيتهاى خدا رهبريشان نكند خدا و براى ايشان است عذابى دردناك


إِنَّما يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْكاذِبُونَ

105

جز اين نيست كه دروغ را آنان بندند كه ايمان نيارند به آيتهاى خدا و ايشانند دروغگويان


مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمانِ وَ لٰكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْراً فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ

106

آنكه كفر ورزد به خدا پس از ايمانش مگر آنكه وادار شود بناخواه حالى كه دلش آرميده است به ايمان و ليكن آن كو گشاده باشد به كفر سينه او پس بر ايشان است خشمى از خدا و ايشان را است عذابى بزرگ


ذٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَي الْآخِرَةِ وَ أَنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ

107

اين بدان است كه ايشان برگزيدند زندگانى دنيا را بر آخرت و آنكه خدا هدايت نكند گروه كافران را


أُولئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَليٰ قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ

108

آنانند كه مهر نهاد خدا بر دلهاشان و گوششان و ديدگانشان و آنانند ناآگهان


لا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْخاسِرُونَ

109

ناگزير ايشانند در آخرت زيانكاران


ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هاجَرُوا مِنْ بَعْدِ ما فُتِنُوا ثُمَّ جاهَدُوا وَ صَبَرُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحِيمٌ

110

همانا پروردگار تو براى آنان كه هجرت كردند (آواره شدند) پس از آنكه آزرده شدند سپس جهاد كردند و شكيبا شدند همانا پروردگار تو است پس از آن آمرزنده مهربان


يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجادِلُ عَنْ نَفْسِها وَ تُوَفَّي كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ

111

روزى كه آيد هر كس بستيزد از جانب خويشتن و داده شود به هر كه آنچه كرده است و ستم نشوند


وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْيَةً كانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيها رِزْقُها رَغَداً مِنْ كُلِّ مَكانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ

112

و برزده است خدا مثلى شهرى كه بود آسوده و آرام مى‌آمدش روزيش فراوان از هر سوى پس كفر ورزيد به نعمتهاى خدا پس چشانيدش خداوند جامه گرسنگى و ترس را بدانچه بودند مى‌كردند


وَ لَقَدْ جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ وَ هُمْ ظالِمُونَ

113

و هر آينه بيامدشان پيمبرى از ايشان پس تكذيبش كردند پس گرفت ايشان را عذاب حالى كه بودند ستمگران


فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلالاً طَيِّباً وَ اشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ

114

پس بخوريد از آنچه روزى داد شما را خدا حلال پاكيزه و سپاس گزاريد نعمت خدا را اگر هستيد وى را پرستندگان


إِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

115

جز اين نيست كه حرام كرد بر شما مردار و خون و گوشت خوك و آنچه را نام جز خدا به آن برده شود پس آنكه ناچار گردد نه ستمگر و نه تجاوزكننده همانا خدا است آمرزنده مهربان


وَ لا تَقُولُوا لِما تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هٰذا حَلالٌ وَ هٰذا حَرامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَي اللَّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَي اللَّهِ الْكَذِبَ لا يُفْلِحُونَ

116

و نگوئيد بدانچه مى‌ستايد زبانهاى شما به دروغ اين است حلال و اين است حرام تا ببنديد بر خدا دروغ را همانا آنان كه بندند بر خدا دروغ را رستگار نشوند


مَتاعٌ قَلِيلٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

117

كاميابى است اندك و ايشان را است عذابى دردناك


وَ عَلَي الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا ما قَصَصْنا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لٰكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ

118

و بر آنان كه جهود شدند حرام كرديم آنچه را فروخوانديم بر تو از پيش و ستم نكرديم بر ايشان ليكن بودند خويش را ستم مى‌كردند


ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذٰلِكَ وَ أَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحِيمٌ

119

سپس پروردگار تو براى آنان كه انجام دادند بدى را به نادانى پس توبه كردند پس از آن و شايستگى گزيدند همانا پروردگار تو است از پس آن آمرزنده مهربان


إِنَّ إِبْراهِيمَ كانَ أُمَّةً قانِتاً لِلَّهِ حَنِيفاً وَ لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ

120

همانا ابراهيم بوده است پيشوايى فروتن براى خدا يكتاپرست و نبوده است از شرك‌ورزندگان


شاكِراً لِأَنْعُمِهِ اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ

121

سپاسگزارنده نعمتهاى او برگزيدش و رهبريش كرد بسوى راهى راست


وَ آتَيْناهُ فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ

122

و داديمش در دنيا نيكى و همانا او است در آخرت از شايستگان


ثُمَّ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ

123

سپس وحى كرديم بسوى تو كه پيروى كن آئين ابراهيم يكتاپرست را و نبود از شرك‌ورزان


إِنَّما جُعِلَ السَّبْتُ عَلَي الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ

124

جز اين نيست كه نهاده شد شنبه بر آنان كه اختلاف كردند در آن و همانا پروردگار تو حكم كند ميان ايشان روز قيامت در آنچه بودند در آن اختلاف مى‌كردند


ادْعُ إِليٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ

125

بخوان بسوى راه پروردگار خويش با حكمت و پند نيكو و در ستيز با ايشان بدانچه آن است نكوتر همانا پروردگار تو داناتر است بدانكه گم شده است از راه او و او است داناتر به هدايت‌شدگان


وَ إِنْ عاقَبْتُمْ فَعاقِبُوا بِمِثْلِ ما عُوقِبْتُمْ بِهِ وَ لَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِلصَّابِرِينَ

126

و اگر شكنجه كنيد پس شكنجه كنيد همانند آنچه شكنجه شديد و اگر بردبارى گزينيد همانا آن بهتر است براى بردباران


وَ اصْبِرْ وَ ما صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ لا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ

127

و صبركن و نيست صبرت جز به خدا و اندوهگين نباش بر ايشان و نباش در تنگنايى از آنچه نيرنگ كنند


إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ الَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ

128

همانا خدا با آنانى است كه پرهيز مى‌كنند و آنان كه ايشانند نكوكاران


قاری
ترجمه گویا
انصاریان