بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ

بنام خداى رحمان رحيم؛ واى بر هر عيبجوى طعنه زن‌

ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَ عَدَّدَهُۥ

كه مالى گرد آورده و ذخيره كرده است‌

يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ

خيال مى‌كند كه ثروتش او را جاودانى نموده است‌

كَلَّا لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ

نه، حتما به حطمه انداخته مى‌شود.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ

چه مى‌دانى حطمه چيست؟

نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ

آتش افروخته خداست‌

ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ

كه بر قلوب چيره مى‌شود

إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ

آن آتش بر آنها ملازم و هميشگى است‌

فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ

در ميان ستونهايى برافراشته و استوار