بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ

به نام الله كه رحمان و رحيم است.؛ واى به حال هر طعنه زن عيب جوى.

ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَ عَدَّدَهُۥ

كسى كه مالى را جمع مى‌كند و از شمردن مكرر آن لذت مى‌برد.

يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ

گمان مى‌كند كه مال او وى را براى ابد از مرگ نگه مى‌دارد.

كَلَّا لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ

نه، چنين نيست به طور حتم در حطمه‌اش مى‌افكنند.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ

و تو چه مى‌دانى كه حطمه چيست؟.

نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ

آتش فروزان و خرد كننده خداست.

ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ

آتشى كه نه تنها ظاهر جسم را مى‌سوزاند بلكه بر باطن و جان انسان نيز نزديك مى‌شود.

إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ

آتشى كه دربش به روى آنان بسته مى‌شود.

فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ

در ستونهاى بلند و كشيده شده.