بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ واى بر هر نكوهشگرى عيب‌جوى

ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَ عَدَّدَهُۥ

آنكه گردآورد مالى را و شمردش

يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ

پندارد كه مالش جاودان داردش

كَلَّا لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ

نه چنين است همانا انداخته شود در حطمه

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ

و ندانستت چيست حطمه

نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ

آتش خداى افروخته

ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ

كه چيره گردد بر دلها

إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ

همانا آن است بر ايشان افروخته (يا پوشيده)

فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ

در ستونهاى كشيده