قرآن عثمان طه

سوره الهمزة

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ

1

به نام خداوند بخشنده مهربان‌؛ واى بر هر عيبجوى مسخره‌كننده‌اى!


ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَ عَدَّدَهُۥ

2

همان كس كه مال فراوانى جمع‌آورى و شماره كرده (بى‌آنكه مشروع و نامشروع آن را حساب كند)!


يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ

3

او گمان مى‌كند كه اموالش او را جاودانه مى‌سازد!


كَلَّا لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ

4

چنين نيست كه مى‌پندارد؛ بزودى در «حطمه» [آتشى خردكننده‌] پرتاب مى‌شود!


وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ

5

و تو چه مى‌دانى «حطمه» چيست؟!


نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ

6

آتش برافروخته الهى است،


ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ

7

آتشى كه از دلها سرمى‌زند!


إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ

8

اين آتش بر آنها فروبسته شده،


فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ

9

در ستونهاى كشيده و طولانى!


قاری
ترجمه گویا
انصاریان