بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ چون قيامت واقع شود (مؤمنان به نجات رسند).

لَيْسَ لِوَقْعَتِها كاذِبَةٌ

براى وقوع آن دروغى نيست.

خافِضَةٌ رافِعَةٌ

پائين آورنده و بالا برنده است.

إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا

وقتى كه زمين به شدت بلرزد.

وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا

و كوه‌ها به شدت كوبيده شوند.

فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا

و غبار پراكنده گردند.

وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً

شما (در آن روز) سه دسته خواهيد بود.

فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ

پس اهل بركت، چيست اهل بركت؟!

وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ

و اهل شومى، چيست اهل شومى؟

وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ

و پيشى گرفتگان، آنها هستند پيشى گرفتگان.

أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ

آنها هستند مقربون درگاه حق.

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

آنها در جنات پر نعمتند.

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

جماعت زيادى هستند از اولين.

وَ قَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و كمى از آخرين.

عَليٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ

آنها بر سريرهايى به هم چسبيده‌اند.

مُتَّكِئِينَ عَلَيْها مُتَقابِلِينَ

نشسته‌اند بر تخت‌ها رو در رو.

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ

غلامان جاودان بر آنها مى‌گردند.

بِأَكْوابٍ وَ أَبارِيقَ وَ كَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ

با جامها و اباريقى و شرابى از چشمه‌اى جارى.

لا يُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا يُنْزِفُونَ

از آن شراب به سر درد نمى‌افتند و مست نمى‌شوند.

وَ فاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و با ميوه‌اى از آنچه اختيار مى‌كنند.

وَ لَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ

و با گوشت پرنده از آنچه ميل مى‌كنند.

وَ حُورٌ عِينٌ

و آنها راست زنان سيمين تن و درشت چشم.

كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ

مانند مرواريد در صدف.

جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

پاداش است به آنچه در دنيا مى‌كردند.

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا تَأْثِيماً

در بهشت سخن بيهوده و نسبت گناه دادن نمى‌شنوند.

إِلَّا قِيلاً سَلاماً سَلاماً

مگر سخنى كه سلام بعد از سلام است.

وَ أَصْحابُ الْيَمِينِ ما أَصْحابُ الْيَمِينِ

اصحاب دست راست، چيست اصحاب دست راست؟

فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ

در كنار سدرى بى‌خار هستند.

وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ

و درخت موزى كه ميوه‌هايش متراكم است‌

وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ

و در سايه‌اى ممتد

وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ

و در كنار آبى ريزان.

وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ

و ميوه‌اى زياد.

لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ

كه نه تمام شدنى است و نه منع شدنى.

وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ

و آنها راست زنانى والا مقام.

إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً

كه ما آنها را به طرز مخصوصى آفريده‌ايم.

فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً

آنها را همه باكره قرار داده‌ايم.

عُرُباً أَتْراباً

عاشقند به همسران و همسالند.

لِأَصْحابِ الْيَمِينِ

اينها براى اصحاب يمين است.

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

جماعت زيادى هستند از اولين.

وَ ثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و جماعت زيادى از آخرين.

وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ما أَصْحابُ الشِّمالِ

و اصحاب شمال، چيست اصحاب شمال.

فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ

در حرارت و آب جوشانند.

وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ

و در سايه‌اى از دود شديد.

لا بارِدٍ وَ لا كَرِيمٍ

كه نه خنك است و نه گوارا.

إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِينَ

آنها پيش از اين اهل طغيان بودند.

وَ كانُوا يُصِرُّونَ عَلَي الْحِنْثِ الْعَظِيمِ

و بر گناه بزرگ اصرار مى‌ورزيدند.

وَ كانُوا يَقُولُونَ أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

و مى‌گفتند: وقتى كه بميريم و خاك و استخوانها گرديم، آيا مبعوث شدگانيم.

أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ

آيا پدران گذشته ما نيز؟

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ

بگو اولين و آخرين.

لَمَجْمُوعُونَ إِليٰ مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

جمع شدگانند تا وقت روز معلوم.

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان و تكذيب كنندگان.

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ

يقينا خواهيد خورد از درختى از زقوم.

فَمالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ

پر كننده‌ايد از آن شكمهاى خود را.

فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ

نوشنده‌ايد بر آن از آب جوشان.

فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ

نوشنده‌ايد مانند شترهاى عطشان.

هٰذا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ

اين است پذيرايى آنها در روز جزا.

نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ

ما شما را خلق كرده‌ايم چرا بعث را تصديق نمى‌كنيد؟!

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تُمْنُونَ

آيا مى‌بينيد «منى» را كه دفع مى‌كنيد؟!

أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخالِقُونَ

آيا شما انسان را (از آن) خلق مى‌كنيد يا مائيم خالق؟

نَحْنُ قَدَّرْنا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ

ما ميان شما مرگ را مقدر كرده‌ايم (در اين تقدير) عاجز نبوده‌ايم.

عَليٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثالَكُمْ وَ نُنْشِئَكُمْ فِي ما لا تَعْلَمُونَ

بر اين اساس كه امثال شما را در جاى شما بياوريم و شما را در خلقتى كه نمى‌دانيد خلق كنيم.

وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُوليٰ فَلَوْلا تَذَكَّرُونَ

خلقت اول را دانسته‌ايد چرا خلقت دوم را يادآور نمى‌شويد؟!

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تَحْرُثُونَ

آيا مى‌بينيد آنچه را كه مى‌كاريد؟

أَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ

آيا شما آن را مى‌رويانيد يا مائيم روياننده.

لَوْ نَشاءُ لَجَعَلْناهُ حُطاماً فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ

اگر مى‌خواستيم آن را خشك مى‌گردانديم آن وقت تعجب مى‌كرديد.

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ

(و مى‌گفتند) كه ما غرامت زده‌ايم.

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ

بلكه از رزق محروميم.

أَ فَرَأَيْتُمُ الْماءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ

آيا مى‌بينيد آبى را كه مى‌آشاميد؟

أَ أَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ

آيا شما آن را از ابر نازل كرده‌ايد؟ يا مائيم نازل كنندگان؟

لَوْ نَشاءُ جَعَلْناهُ أُجاجاً فَلَوْلا تَشْكُرُونَ

اگر مى‌خواستيم آن را شور قرار مى‌داديم چرا شكر نمى‌كنيد؟!

أَ فَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ

آيا مى‌بينيد آتشى را كه مى‌افروزيد؟

أَ أَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَها أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ

آيا چوب آن را شما رويانده‌ايد يا مائيم به وجود آورندگان.

نَحْنُ جَعَلْناها تَذْكِرَةً وَ مَتاعاً لِلْمُقْوِينَ

ما آن را يادآورى قيامت و متاعى براى اهل احتياج قرار داده‌ايم.

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس تسبيح كن با استعانت نام پروردگار بزرگت.

فَلا أُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ

پس قسم به جايگاه ستارگان.

وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ

اگر بدانيد آن قسم بزرگى است.

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ

آن، قرآن گرانقدرى است.

فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ

در كتابى است محفوظ از خطا و تغيير.

لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ

دست نمى‌زند به آن مگر پاك شدگان.

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ

نازل شده است از جانب رب العالمين.

أَ فَبِهٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ

آيا شما به اين قرآن بى‌اعتنائيد؟!

وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ

و روزيتان را تكذيب قرار مى‌دهيد؟!

فَلَوْلا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ

پس چون روح به گلو رسد.

وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ

شما در آن موقع تماشا مى‌كنيد.

وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَ لٰكِنْ لا تُبْصِرُونَ

ما به او از شما نزديكتريم ليكن نمى‌بينيد.

فَلَوْلا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ

پس چرا اگر مجازات شوندگان نيستيد؟

تَرْجِعُونَها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

بر نمى‌گردانيد روح را اگر راستگويانيد؟

فَأَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ

پس اگر (محتضر) از مقربين باشد.

فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ

او راست يك نوع راحتى و روزى، و بهشت پر نعمت.

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

و اگر از اصحاب يمين باشد.

فَسَلامٌ لَكَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

سلام بر تو از اصحاب يمين.

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ

و اما اگر از تكذيب كنندگان و گمراهان باشد.

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ

او راست نازل شده‌اى از آبى جوشان.

وَ تَصْلِيَةُ جَحِيمٍ

و انداختن به جحيم.

إِنَّ هٰذا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ

اين سخن همان يقين بى ترديد است.

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس تنزيه كن اسم پروردگار بزرگت را.