بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ گاهى كه فرود آيد فرودآينده

لَيْسَ لِوَقْعَتِها كاذِبَةٌ

نيست فرود آمدنش را دروغى

خافِضَةٌ رافِعَةٌ

فرودآرنده و بالابرنده

إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا

گاهى كه بلرزد زمين لرزيدنى

وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا

و رانده شوند كوه‌ها راندنى

فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا

پس گردند گردى پراكنده

وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً

و شويد گروه‌هايى سه‌گانه

فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ

پس ياران راست چيست ياران راست

وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ

و ياران چپ چيست ياران چپ

وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ

و پيش‌آهنگان (پيشى‌گيرندگان) آن پيش‌آهنگان

أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ

آنانند نزديك‌گشتگان

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

در بهشتهاى نعمتها

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

پاره‌اى از پيشينيان

وَ قَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و اندكى از آيندگان

عَليٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ

بر تختهايى بافته

مُتَّكِئِينَ عَلَيْها مُتَقابِلِينَ

تكيه‌كنندگان بر آنها روى به روى

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ

بگردند بر ايشان پسرانى جاودانان

بِأَكْوابٍ وَ أَبارِيقَ وَ كَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ

با جامها و صراحيها و جامى از باده‌نمايان

لا يُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا يُنْزِفُونَ

نه درد سر گيرند از آن و نه از خرد افتند

وَ فاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و ميوه‌اى از آنچه برگزينند

وَ لَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ

و گوشت مرغى از آنچه هوس كنند

وَ حُورٌ عِينٌ

و زنان سفيداندام فراخ‌چشمان

كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ

مانندگان مرواريد پوشيده

جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

پاداشى بدانچه بودند مى‌كردند

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا تَأْثِيماً

نشوند در آن بيهوده و نه گناه بستن را

إِلَّا قِيلاً سَلاماً سَلاماً

جز گفتار سلامى سلامى

وَ أَصْحابُ الْيَمِينِ ما أَصْحابُ الْيَمِينِ

و ياران راست چه ياران راستى

فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ

زير درخت سدرى بى‌خار

وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ

و موزى به هم پيچيده

وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ

و سايه‌اى كشيده

وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ

و آبى ريزان

وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ

و ميوه‌اى فراوان

لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ

نابريده و نه بازداشته

وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ

و زنانى افراشته (بلندبالا)

إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً

همانا پديد آورديمشان پديد آوردنى

فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً

پس گردانيديمشان شوى‌ناديدگانى

عُرُباً أَتْراباً

شوهر دوستانى همسالان

لِأَصْحابِ الْيَمِينِ

براى ياران راست

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

گروهى از پيشينيان

وَ ثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و گروهى از بازماندگان

وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ما أَصْحابُ الشِّمالِ

و ياران چپ چه ياران چپ

فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ

در آتش سوراخ‌كننده و آبى جوشان

وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ

و سايه‌اى از دود سياه

لا بارِدٍ وَ لا كَرِيمٍ

نه خنك و نه گرامى

إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِينَ

همانا ايشان بودند پيش از اين هوسرانان

وَ كانُوا يُصِرُّونَ عَلَي الْحِنْثِ الْعَظِيمِ

و بودند اصرار مى‌ورزيدند بر گناه (يا پيمان‌شكنى) بزرگ

وَ كانُوا يَقُولُونَ أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

و بودند مى‌گفتند آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان

أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ

آيا و پدران ما پيشينيان

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ

بگو همانا پيشينيان و پسينيان

لَمَجْمُوعُونَ إِليٰ مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

گردآورده شوند بسوى وعده‌گاه روزى دانسته

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان تكذيب‌كنندگان

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ

همانا خورنده‌ايد از درختى از زقوم

فَمالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ

پس آكنده‌ايد از آن شكمها را

فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ

پس آشامنده‌ايد بر آن از آب جوشان

فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ

پس نوشنده‌ايد نوشيدن اشتران تشنگى‌زده

هٰذا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ

اين است پيشكش ايشان روز دين

نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ

ما آفريديمتان پس چرا تصديق نمى‌كنيد

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تُمْنُونَ

آيا ديديد آنچه را مى‌ريزيد (آب منى)

أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخالِقُونَ

آيا شما مى‌آفريدش يا مائيم آفرينندگان

نَحْنُ قَدَّرْنا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ

ما نهاديم ميان شما مرگ را و نيستيم پيشى گرفته‌شدگان

عَليٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثالَكُمْ وَ نُنْشِئَكُمْ فِي ما لا تَعْلَمُونَ

و آنكه تبديل كنيم مانندگان شما را و پديد آوريمتان در آنچه نمى‌دانيد

وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُوليٰ فَلَوْلا تَذَكَّرُونَ

و همانا دانستيد پيدايش نخستين را پس چرا يادآور نشويد

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تَحْرُثُونَ

آيا ديديد آنچه را مى‌كاريد

أَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ

آيا شما كشتش كنيد يا مائيم كشت آوران

لَوْ نَشاءُ لَجَعَلْناهُ حُطاماً فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ

اگر خواهيم گردانيمش خشك پس بمانيد زمزمه‌كنان

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ

كه مائيم زيانكاران

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ

بلكه مائيم ناكامان

أَ فَرَأَيْتُمُ الْماءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ

آيا ديديد آبى را كه نوشيد

أَ أَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ

آيا شما فرودش آورديد از ابر يا مائيم فرودآورندگان

لَوْ نَشاءُ جَعَلْناهُ أُجاجاً فَلَوْلا تَشْكُرُونَ

اگر مى‌خواستيم مى‌گردانيديمش تلخكام پس چرا سپاس نگزاريد

أَ فَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ

آيا ديديد آتشى را كه افروزيد

أَ أَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَها أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ

آيا شما پديد آورديد درختش را يا مائيم پديدآرندگان

نَحْنُ جَعَلْناها تَذْكِرَةً وَ مَتاعاً لِلْمُقْوِينَ

ما گردانيديمش يادآورى و بهره‌اى براى نيازمندان

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگار بزرگ خويش

فَلا أُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ

پس سوگند نخورم به فرودگاه‌هاى ستارگان

وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ

و همانا آن است سوگندى اگر بدانيد گران

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ

همانا آن است قرآنى گرامى

فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ

در نامه‌اى پوشيده

لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ

دست بدان نسايند جز پاك‌شدگان

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ

فرستادنى از پروردگار جهانيان

أَ فَبِهٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ

پس آيا بدين داستان شمائيد چاپلوسان

وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ

و قرار دهيد روزى خود را كه تكذيب كنيد

فَلَوْلا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ

پس چرا گاهى كه رسد به گلوگاه

وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ

و شمائيد آن هنگام نگرانان

وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَ لٰكِنْ لا تُبْصِرُونَ

و مائيم نزديكتر بدو از شما و ليكن نبينيد

فَلَوْلا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ

پس چرا اگر هستيد شما ناكيفرشدگان

تَرْجِعُونَها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

بازش گردانيد اگر هستيد راستگويان

فَأَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ

پس اگر بود از مقربان

فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ

پس آرامشى و روزيى و بهشت نعمت

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

و اما اگر بود از ياران راست

فَسَلامٌ لَكَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

پس سلامى تو را از ياران راست

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ

و اما اگر بود از تكذيب‌كنندگان گمراهان

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ

پس پيشكشى از آب جوشان

وَ تَصْلِيَةُ جَحِيمٍ

و چشيدن دوزخ

إِنَّ هٰذا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ

همانا اين است حق يقين

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگار بزرگ خويش